Η ύπαρξη αδενώματος παραθυρεοειδούς (πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός) είναι μια κατάσταση που συνδέεται με πολλαπλά προβλήματα στον ασθενή, ενώ η διάγνωσή της δεν είναι πάντα εύκολη. Τα προβλήματα παρουσιάζονται σε τρεις κυρίως τομείς: το μυοσκελετικό σύστημα, το ουροποιητικό σύστημα και την ψυχική σφαίρα. Από το μυοσκελετικό προκύπτει συχνότατα οστεοπενία ή οστεοπόρωση, αρθρίτιδες και μυϊκή αδυναμία. Από το ουροποιητικό παρουσιάζεται λιθίαση, που μπορεί να οδηγήσει σε κολικό νεφρού, ενώ από
την ψυχική σφαίρα έχουμε κατάθλιψη, μεταβολή προσωπικότητας και συμπεριφοράς, σύγχυση και, σχεδόν πάντα, διαταραχές μνήμης
Η διάγνωση της συγκεκριμένης πάθησης βασίζεται σε βιοχημικά κριτήρια, που περιλαμβάνουν την αύξηση στο αίμα του ασβεστίου και της παραθορμόνης με έναν χαμηλό φώσφορο. Αφού ο θεράπων ενδοκρινολόγος θέσει τη διάγνωση και εντοπίσει τον παθολογικό παραθυρεοειδή αδένα (σε ένα ποσοστό 15%-20% υπάρχουν περισσότεροι του ενός), κατόπιν πιο ειδικών εξετάσεων (σπινθηρογράφημα και υπερηχογράφημα από έμπειρο ακτινολόγο), τη σκυτάλη παίρνει ο χειρουργός. Η ιδανική αντιμετώπιση της νόσου προϋποθέτει την άριστη συνεργασία του θεράποντος ενδοκρινολόγου με τον εξειδικευμένο χειρουργό ενδοκρινών αδένων.
Αφού ο χειρουργός αφαιρέσει τον παθολογικό (ή τους παθολογικούς παραθυρεοειδείς αδένες), μπορεί να επιβεβαιώσει τη βιοχημική ίαση του ασθενούς μετρώντας διεγχειρητικά την παραθορμόνη. Η μέτρηση της
παραθορμόνης πραγματοποιείται 10 λεπτά μετά την αφαίρεση του αδενώματος και η πτώση της σε ποσοστό πάνω από 50% από την αρχική τιμή πιστοποιεί την ίαση του ασθενούς. Η ταχεία πτώση της παραθορμόνης οφείλεται στον πολύ χαμηλό χρόνο ημίσειας ζωής της, που υπολογίζεται στα 3-4 λεπτά.
Η διεγχειρητική μέτρηση παραθορμόνης είναι ένα από τα σημαντικότερα βέλη στη φαρέτρα του χειρουργού που θέλει να τιθασεύει τη νόσο. Η αξία της έγκειται στο γεγονός ότι η μέτρησή της διαρκεί μόλις 8 λεπτά με ειδικό εξοπλισμό στον χώρο του χειρουργείου και η πτώση της στα επιθυμητά επίπεδα, δηλαδή η βιοχημική ίαση του ασθενούς, εξασφαλίζει ότι δεν υπάρχει άλλος παθολογικός παραθυρεοειδής που δεν μπόρεσε να εντοπιστεί με τις προεγχειρητικές απεικονίσεις.
Η σωστή και έγκαιρη διάγνωση της νόσου σε συνδυασμό με την οριστική θεραπεία, που στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι χειρουργική, μπορεί να οδηγήσουν στην ανακούφιση των ασθενών αυτών και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους
Ευχαριστούμε τον κ. Κυριάκο Βαμβακίδη, χειρουργό ενδοκρινών αδένων, διευθυντή Τμήματος Χειρουργικής Ενδοκρινών Αδένων Νοσοκομείου "Ερρίκος Ντυνάν" (www.drvamvakidis.gr)
Πώς μπορεί να "ξανανιώσει" το ανοσοποιητικό σύστημα.
Διαστάσεις λαμβάνει το τελευταίο χρονικό διάστημα το φαινόμενο της αυξανόμενης προβολής διαφημιστικών καταχωρήσεων
Η γρίπη αλλάζει και μεταλλάσσεται διαρκώς. Συχνά, ξαφνιάζει και τους ίδιους τους επιστήμονες.
99 νέες εισαγωγές. Ένα σοβαρό κρούσμα γρίπης.
Η Ελληνική Καρδιολογική Εταιρεία (ΕΚΕ) χαιρετίζει θερμά την υιοθέτηση του EU Safe Hearts Plan που ανακοινώθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2025 για την Καρδιαγγειακή υγεία στην Ευρώπη.
Η εναλλασσόμενη νηστεία είναι μια μορφή διαλειμματικής νηστείας (intermittent fasting).
Καμπανάκι κινδύνου: η συνολική φαρμακευτική δαπάνη μπορεί να φτάσει τα €10,5 δισ. έως το 2028, από €8,9 δισ. που εκτιμάται για το 2025.
Για τις ερχόμενες δύο εβδομάδες.
Σε μια εποχή όπου η Ογκολογία εξελίσσεται ραγδαία, η ανοσοθεραπεία αναδεικνύεται ως πραγματική τομή στη θεραπευτική αντιμετώπιση του καρκίνου..
Η ανάδειξη ενός νέου υποκλάδου σημαίνει ότι ο πληθυσμός δεν διαθέτει ανοσία, όπως τονίζουν οι ειδικοί.
Έξι συγκεκριμένα συμπτώματα κατάθλιψης που εμφανίζονται στη μέση ηλικία συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο άνοιας αργότερα στη ζωή, σύμφωνα με νέα μελέτη, με επικεφαλής ερευνητές του University College...
Σε επιφυλακή βρίσκονται οι υγειονομικές αρχές για τη νέα παραλλαγή της γρίπης Α(H3N2), ή "υποκλάδος Κ".
Μιλάει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η ομότιμη καθηγήτρια Γενετικής ΕΚΠΑ Jan Traeger - Συνοδινού.
Με μεγάλη προσοχή παρακολουθούν οι ειδικοί στην Ελλάδα την εμφάνιση του νέου υποκλάδου H3N2.
Το γονίδιο TP53 είναι ογκοκατασταλτικό.
Η χορήγηση της θεραπείας πραγματοποιήθηκε υπό τον συντονιστικό ρόλο του Δρ. Μαρίνου Τσιατά, Παθολόγου Ογκολόγου και Διευθυντή της Ογκολογικής Κλινικής του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών.
