Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΑΛΟΓΛΟΥ ΓΡΑΦΕΙ

Η επενδυτική βαθμίδα που μας φέρνει (μαζί με άλλα) και φτηνά δανεικά είναι έξω από την πόρτα μας. Μην τη διώχνουμε με σημαίες και με ταμπούρλα...

Ο τουρισμός δεν βρίσκει εργαζόμενους (στα νησιά ιδίως) γιατί οι μισθοί δεν φθάνουν και για το νοίκι. Το "μπουμ" αυτό θα το πούμε ανάπτυξη ή φαινόμενο;

Για να καταλάβουμε τι θα σημαίνει η δημοσιονομική πολιτική της Κομισιόν στην οικονομία μας, από το 2024, αρκεί να θυμηθούμε τη μνημονιακή μας εποχή.

Αμήχανη η οικονομία. Αμήχανοι και οι επενδυτές. Θα επενδύσουν σε χώρα όπου καλούνται οι πολίτες να ψηφίσουν τις δυνάμεις που μάχονται τις επενδύσεις;

Θα το καταλάβουν και η κυβέρνηση στη δεύτερη θητεία της και ο αριστερισμός της προόδου... Κρατισμός και γραφειοκρατία είναι οι νάρκες που θα μείνουν.

Η κυβέρνηση είναι προβλέψιμη. Με την ανικανότητα και την ανυπαρξία της αντιπολίτευσης τι κάνουμε..., αγωνιούν στην οικονομία. Πού κάνουν λάθος;

Εντολή και μέσα από τις κάλπες για τις μεταρρυθμίσεις που έχει άμεση ανάγκη, έδωσε η οικονομία ώστε να δέσει και την καλή θέση που κατέκτησε στην Ε.Ε.

Η οικονομία ανύπαρκτη στον προεκλογικό διάλογο. Μισόλογα και για τη φορολογική σφαγή και την ακρίβεια. Κατά τα άλλα, σκιές και φαντάσματα από το χθες.

Δηλώνω εν γνώσει των συνεπειών της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, ότι αντιγράφω ξανά (στον τίτλο) τον Frazor. Αλλά μου πήρε την μπουκιά από το στόμα...

Καθόλου τυχαίο δεν είναι το καμπανάκι από την Τράπεζα της Ελλάδας "την επενδυτική βαθμίδα και τα μάτια σας...". Ανάλογα μηνύματα στέλνει και η αγορά.

Λάθος μετράνε όσοι ετοιμάζουν ταξίματα, ως τον Ιούλιο που θα μείνουν ανοικτές οι κάλπες. Η οικονομία θα δώσει τις απαντήσεις της. Δεν θα αργήσει.

Κοστολογημένα κομματικά προγράμματα στον λαό. Να τα κάνει τι ο λαός, αν η κυβέρνηση που θα βγάλουν τα κουκιά παραπαίει και δεν υπόσχεται σταθερότητα.

Όποιος κατάλαβε, από τον διάλογο των πολιτικών αρχηγών, τι θα κάνουν, ως κυβέρνηση, για την ακρίβεια, να το πει και σε εμάς που δεν το καταλάβαμε…

Είναι δυνατόν στην αλλοπρόσαλλη αυτή χώρα να συνδεθεί η γνώση με την καπιταλιστική οικονομία της παραγωγής, γράφει ο Frazor και με βάζει στη θέση μου.

Κίνα-Ισραήλ αγοράζουν ό,τι βρουν από ακίνητα. Αγρότες και γκαρσόνια (κάπου 160.000) "εισαγόμενοι" από Μπαγκλαντές. Και τα κόμματα "ψαρεύουν" 17άρηδες.

Η μοιρασιά περνάει στα κόμματα. Οι κομματικοί εργατοπατέρες θα γίνουν γλάστρες. Και το εργατικό κίνημα για καφέ και τάβλι στα καφενεία των κομμάτων.

Ποιος είπε ότι μετά τις εκλογές θα έχουμε "αυλαία" στις γνωστές "σαπουνόπερες" του κρατισμού. Με τα νέα επεισόδια θα γελάσει ο κάθε πικραμένος...

Ξέρουν πράγματι, οι φιλόδοξοι για θέση στο οικονομικό επιτελείο της νέας κυβέρνησης, τι σημαίνουν επιδοτήσεις ηλεκτρικού με 10-15 δισ. στα νοικοκυριά;