Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΑΛΟΓΛΟΥ ΓΡΑΦΕΙ

Ξεπερνούν τις 25 σελίδες και τις 6000 λέξεις τα υπομνήματα που παρέλαβε η κυβέρνηση από τις παραγωγικές τάξεις για να πάει στη ΔΕΘ. Θα διαβαστούν;

Θα ψαχνόμαστε ως το 2028 και για το είδος του νέου μοντέλου που θα "ράψουμε" για την οικονομία και για το ποιος θα το φορέσει.

Τι θα πούμε στους μικρούς επιχειρηματίες όταν το 83,2% λέει ότι οι μισοί που ακόμη κάνουμε επενδύσεις δεν έχουμε να βάλουμε πάνω από 5.000 ευρώ;

Σαν τραγική συνέχεια της βιομηχανικής μας παραγωγής που την τελειώσαμε πριν 50 χρόνια, τώρα σκάβουμε τη γεωργική παραγωγή.

Έχουμε άμεση ανάγκη για 80.000 αγρότες (ως τις 200.000 που δείχνει το πρόβλημα και της αγροτικής οικονομίας). Το βλέπουν μεν αλλά το προσπερνάνε.

Δεν επιχειρούμε ασφαλείς προβλέψεις για εκείνα που θα ακουσθούν σε δυο εβδομάδες στην ΔΕΘ. Δεν το συνηθίζουμε. Μεταφέρουμε όσα αντιλαμβανόμαστε.

"Για να γίνουν μεταρρυθμίσεις χρειάζεται πρόθεση. Δεν υπάρχει. Για να λυθούν καίρια προβλήματα, πρέπει να υπάρχει όραμα. Και δεν υπάρχει".

Έτσι θα πάμε στις εκλογές. Μεταρρυθμίσεις σε χαρτιά και σε λόγια. Σκοτωμός για ακίνητα. Και οι "νεότεροι" απασχολούμενοι στην αγορά οι άνω των 60...

Πριν αρχίσετε, από την ΔΕΘ, την μοιρασιά της επιδοματικής σας πολιτικής στους μικρομεσαίους ακούστε τους βιοτέχνες Θεσσαλονίκης τι λένε και τι θα σας πουν.

Κλείνουμε 50 χρόνια (Σεπτέμβρης 1975) που θα βγάζαμε πετρέλαια και φυσικό αέριο που καθόμαστε επάνω τους... Έχουμε ξανά μια ευκαιρία σε 40 μέρες.

Γράφουν και σβήνουν για τα πανηγύρια στη ΔΕΘ αλλά δεν βγαίνει η "πολιτική κονσέρβα" για νέο παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας. Θα βγει σε 40 μέρες;

Βρεθήκαμε στη 19η θέση κινδύνου λειψυδρίας. Σπαταλάμε το 50% του νερού, με 150 υπηρεσίες υδάτων. Είμαστε ικανοί εμείς για μεταρρυθμίσεις;

Το οραματιστήκαμε πριν 50 χρόνια. Αρχίσαμε να το χτίζουμε πριν 40 χρόνια. Και τραβιόμαστε στα δικαστήρια να το ξηλώσουμε εδώ και 25 χρόνια.

Το 2025 τελειώνει στη ΔΕΘ. Θα μοιράσουμε πολλά λόγια και λίγα λεφτά. Το 2026 ό,τι μείνουν από τα λεφτά της ΕΕ. Το 2027 εκλογές και μόνο.

Το ντόπιο σύστημα θα κάνει τους ιθαγενείς να έχουν πάντα την ανάγκη του και να παρακαλάνε τους πολιτικούς, γράφει ο DollarWelcome. Πού πέφτει έξω;

Σε μια χώρα που είσαι ανυποχώρητος στην απόφαση να θάψεις την βιομηχανία επειδή σου προκαλεί πολιτικό κόστος, δεν σε απασχολεί το ενεργειακό.

Πόσες φορές να το πουν και πόσοι. Ξεκλειδώστε τα κίνητρα από τις φορολογικές ντουλάπες με τα ρούχα άχρηστου κρατισμού. Άλλη λύση δεν έχουμε.

"Όταν σαν κράτος σε απασχολεί μόνο το σήμερα, αδιαφορώντας για την επόμενη γενιά πολιτών, υπογράφεις την καταδίκη όλων".