Οι κρίσιμες παράμετροι για τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ

της Νίκης Ζορμπά

Κατά τα φαινόμενα, έχει ολοκληρωθεί πλέον το ψηφιδωτό της κούρσας διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ και νέες εκπλήξεις, μετά την είσοδο της Άννας Διαμαντοπούλου, δεν αναμένονται. 

Οι οκτώ υποψηφιότητες (εννέα μαζί με τον δημοσιογράφο Γ. Κανελλάκη) αριθμητικά, αν μη τι άλλο, έχουν σχολιαστεί ποικιλοτρόπως: Ως ένδειξη αυξημένου ενδιαφέροντος για την επόμενη ημέρα λόγω κρίσιμης καμπής όπου βρίσκεται η αντιπολίτευση, αναγιγνώσκεται από ψύχραιμους και μετριοπαθείς πολίτες (ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης), αλλά συνοδεύεται από αδιάφορους για τα τεκταινόμενα στην κεντροαριστερά ψηφοφόρους και με δόσεις δηλητηριώδους καλαμπουριού: Θα είναι περισσότεροι οι υποψήφιοι από τους συμμετέχοντες στην ψηφοφορία. 

Στην πραγματικότητα, το παιχνίδι έχει ανοίξει και οι στροφές "ανεβαίνουν". Στην αρχή η υποψηφιότητα Δούκα προκάλεσε και ενδιαφέρον και πολιτικό "σαματά", με το δίπολο να διαμορφώνεται –δημοσιογραφικά και δημοσκοπικά τουλάχιστον– ως εξής: Νίκος Ανδρουλάκης vs Χάρης Δούκας. 

Το θερμόμετρο του ενδιαφέροντος ανέβηκε με το "παρών" της Άννας Διαμαντοπούλου. Επαναπρογραμμάτισε, με έναν τρόπο, προβλέψεις, στρατηγικές και "τοποθετήσεις" ενός εκάστου. 

Και αν στην αρχή το διαφαινόμενο δίλημμα για τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ήταν: Ανδρουλάκης σημαίνει κομματική περιχαράκωση και Δούκας σημαίνει άνοιγμα και δημιουργία νέου φορέα (με αποσκιρτήσαντες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και άλλους που βρίσκονται στον προθάλαμο εξόδου), η παρουσία της πρώην υπουργού και πρώην Επιτρόπου στον χορό της διαδοχής αναδιατάσσει το εσωτερικό σκηνικό. 

Συμμετοχή

270.000 ψηφοφόροι προσήλθαν στην κάλπη το 2021, όπου επικράτησε ο Ν. Ανδρουλάκης του Γ. Παπανδρέου, στον β' γύρο. Το αρχικό στοίχημα είναι και στις κάλπες της 6ης Οκτωβρίου να προσέλθουν αν όχι περισσότεροι, τουλάχιστον όχι δραματικά λιγότεροι. 

Ποιον ευνοεί το μεγάλο γήπεδο και ποιον το μικρό;

Η προφανής ερώτηση χωράει περισσότερες της μιας απαντήσεις. 

Η πιο συρρικνωμένη βάση ψηφοφόρων, όπως ισχύει σε όλα τα κόμματα που ακολουθούν "ανοιχτές διαδικασίες", ευνοεί αυτονοήτως τον ή τους υποψηφίους που έχουν ισχυρούς δεσμούς με τον "κομματικό μηχανισμό". 

Στο ΠΑΣΟΚ τον ισχυρότερο κομματικό μηχανισμό διαθέτει αναμφισβήτητα ο νυν πρόεδρός του Νίκος Ανδρουλάκης. 

Ισχυρό μηχανισμό διαθέτει παγίως ο Γιώργος Παπανδρέου (είναι ουδέτερος σε αυτή την εκλογή), όμως οι δεσμοί με τον Παύλο Γερουλάνο και τους "παπανδρεϊκούς" είναι ακατάλυτοι (ήδη ο Ν. Παπανδρέου εκδήλωσε τη στήριξή του στο πρόσωπό του). Ερείσματα σοβαρά έχει και ο Μανώλης Χριστοδουλάκης (έκανε πίσω, υπέρ της υποψηφιότητας του Δημάρχου Αθηναίων). 

Ελλείψει οργανικής σχέσης με το κόμμα εδώ και χρόνια, η υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου είναι η πιο αδύναμη σε επίπεδο εσωκομματικών στηριγμάτων. Εξ ου και το παράδειγμά της σχετικά με το ποιον ευνοεί το "άνοιγμα" της βάσης όσων προσέλθουν στις κάλπες του α' γύρου στις 6 Οκτωβρίου είναι μάλλον το πιο ηχηρό.

Η κυρία Διαμαντοπούλου "μηχανισμό" δεν διαθέτει. Διαθέτει όμως "εκσυγχρονιστική προίκα" της κυβέρνησης Σημίτη, με τον οποίο διατηρεί παγίως και αδιαλείπτως στενή πολιτική σχέση. Το αυτό ισχύει και στη σχέση της με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Συμμετέχει τακτικά στα συνέδρια του "κύκλου Ιδεών". 

Εάν για τους ανθυποψηφίους της είναι κρίσιμο στοίχημα να "κερδίσουν" τη βάση του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ (Ν. Ανδρουλάκη προεξάρχοντος) και όσων επενδύουν σε "ενιαία Κεντροαριστερά" (αφορά κυριότατα τον Χάρη Δούκα), για την πρώην υπουργό και πρώην επίτροπο η δεξαμενή μπορεί να είναι ακόμη πιο διευρυμένη:  επαναπατρισμός όσων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ πήραν απόσταση και απογοητεύτηκαν από το Κίνημα, "προσχωρώντας" (σε επίπεδο ψήφων) στη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη και επαναπατρισμός ψηφοφόρων που θα δουν πίσω από το "πρόταγμά" της για "μεγάλο και κυβερνών ΠΑΣΟΚ" την ευκαιρία για ολική επιστροφή του κόμματός τους σε τροχιά διακυβέρνησης. 

Δεξαμενή

Θεωρητικώς η αυξημένη συμμετοχή (δεν ψηφίζουν μόνον μέλη αλλά και φίλοι του ΠΑΣΟΚ) δημιουργεί στα κόμματα τον "κίνδυνο" αλλοίωσης της βάσης τους. Κοινώς, ψηφοφόροι παραδοσιακοί αντίπαλων κομμάτων να προσέλθουν στην εσωκομματική κάλπη για να ψηφίσουν τον υποψήφιο εκείνο που θεωρούν ότι "βολεύει" το κόμμα τους. 

Ούτε στο ΠΑΣΟΚ ούτε στη Ν.Δ., ακόμα ούτε και στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει υπάρξει τέτοιο φαινόμενο για "ρεσάλτο". Ακόμη και το "ατύχημα" (κατά πολλούς) του Στέφανου Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν αποτέλεσμα "ομαδικής μεταφοράς ψηφοφόρων" από άλλα κόμματα. Εκεί σημειώθηκε άλλου είδους "ταραχή": Ο πολακικός ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε του παραδοσιακού (με ευθύνη και του Αλ. Τσίπρα). 

Ένα όμως είναι πιθανό, πράγματι: "Ανένταχτοι" κομματικά πολίτες που ψήφισαν τον Κ. Μητσοτάκη ως κυβερνητική λύση και απογοητεύτηκαν στην πορεία, να συμμετάσχουν στις κάλπες του ΠΑΣΟΚ, προσδοκώντας νέα κυβερνητική λύση.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Κεφάλαιο"