Αν όχι τώρα, πότε;

Του Κώστα Στούπα

Επαναβιομηχάνιση: Αν όχι τώρα, πότε;

Το μεγάλο στοίχημα της Ελλάδας για την οριστική απομάκρυνση από το τέλμα της χρεοκοπίας που εξόκειλε την περασμένη δεκαετία είναι η αλλαγή του οικονομικού και παραγωγικού μοντέλου.

Θεία δώρα ο τουρισμός και η ποντοπόρος ναυτιλία όπου η χώρα διαθέτει ασύγκριτα συγκριτικά πλεονεκτήματα, αλλά από μόνα τους δεν αρκούν...

Τα τεράστια ελλείμματα στο εμπορικό ισοζύγιο και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών το αποδεικνύουν. Τα  δεκάδες εκατομμύρια τουριστών που επισκέπτονται τη χώρα καταναλώνουν εισαγόμενα προϊόντα ελλείψει ανταγωνιστικών ελληνικών.

Τα χρήματα που εισρέουν από τη ναυτιλία ανεβάζουν τις καταθέσεις στις τράπεζες, τις τιμές των ακινήτων ή τις τιμές των ποδοσφαιριστών και των καναλιών αλλά δεν διαχέονται ευρέως στην ελληνική οικονομία, εντείνοντας μισθολογικές διαφορές.

Υπάρχουν διαρθρωτικές αδυναμίες που εμποδίζουν αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου. Σε αυτές θα πρέπει να επικεντρωθεί η κοινωνία και κυρίως το πολιτικό σύστημα.

Οι επιχειρήσεις

Για πρώτη φορά πρόεδρος του ΣΕΒ τοποθετείται ευθέως και υποστηρίζει όπως οι αναπτυξιακοί νόμοι δεν βοηθούν την ανάπτυξη και την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου.

Πρόσφατα ο κ. Σπύρος Θεοδωρόπουλος, θεώρησε ανέφικτη την υλοποίηση των προτάσεων Ντράγκι καθώς ζητεί από τις πλούσιες χώρες να δανειστούν προκειμένου να επενδύσουν όλοι, κάτι που δύσκολα θα προχωρήσει.

Όσον αφορά στους αναπτυξιακούς νόμους στην Ελλάδα, ο πρόεδρος του ΣΕΒ ανέφερε ότι δεν ενθαρρύνουν τις μεγάλες επενδύσεις παρά μόνο τις μικρές, επισημαίνοντας ότι θα πρέπει να υπάρξει αλλαγή στάσης τόσο σε αυτό το κομμάτι όσο και στο θέμα της ενέργειας.

Ειδικότερα στο κομμάτι των κινήτρων, τόνισε ότι θα πρέπει να ενισχύονται οι επενδύσεις με μεγάλο αναπτυξιακό πολλαπλασιαστή, μέσα από φορολογικά κίνητρα και όχι με "χρήματα στο χέρι".

Βλέπε: Σ. Θεοδωρόπουλος: Να αλλάξουν οι αναπτυξιακοί νόμοι – Το έλλειμμα στο ισοζύγιο προκαλεί ανησυχίες

Αυτό που θέλει να πει ο πρόεδρος του ΣΕΒ είναι πως οι επιδοτήσεις δεν βοηθούν την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα. Αντιθέτως, είναι τα φορολογικά κίνητρα που ωθούν την ανταγωνιστικότητα.

Ακόμη περισσότερο σαφής ήταν πρόσφατα, ο πρόεδρος της   Ελληνικής Ένωσης Επιχειρηματιών (Ε.ΕΝ.Ε.) κ. Κριστιάν Χατζημηνάς στη 8^η Οικονομική Συνδιάσκεψη:

"Η Ελλάδα πρέπει να αυξήσει τον ρυθμό επαναβιομηχανοποίησής της, γιατί υστερεί έναντι των Ευρωπαίων εταίρων της" υπογράμμισε ο Πρόεδρος της Ε.ΕΝ.Ε, Κρίστιαν Χατζημηνάς, σημειώνοντας πως αν εφαρμοστούν τουλάχιστον τα τρία από τα τέσσερα μέτρα που προτείνει η Ε.ΕΝ.Ε (εκτός της προκαταβολής που κατά κοινή συμφωνία μπορεί να επανεξεταστεί σε δεύτερο χρόνο), θα υπάρξει ουσιαστική βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, προς όφελος της ανάπτυξης και της εργασίας.

"Αφήστε μας να επανεκπαιδεύσουμε το προσωπικό μας και μην μας φορολογείτε για τις αυξήσεις που θα δώσουμε ως κίνητρα και επιβράβευση για την επανεκπαίδευση.

Αυτό που προτείνουμε είναι να μπει μηδενικός οριακός φορολογικός συντελεστής στις επιπλέον αυξήσεις έτσι ώστε να μπορέσουμε να επανεκπαιδεύσουμε και να εφοδιάσουμε με την κατάλληλη αναπτυξιακή εργαλειοθήκη όλο το ανθρώπινο δυναμικό μας.

Να αυξήσουμε τους μισθούς, αλλά να μην καταβάλλουμε το μη μισθολογικό κόστος, το οποίο, από ένα κλιμάκιο και πάνω, είναι τριπλάσιο του μισθού. Αυτός είναι ένας τρόπος να ξεκινήσουμε μια επανάσταση" είπε χαρακτηριστικά ο κ. Χατζημηνάς, εξηγώντας ότι με την επανεκπαίδευση αυξάνεται η παραγωγικότητα.

Μιλώ τακτικά με στελέχη επιχειρήσεων και επιχειρηματίες. Οι επιχειρήσεις προσπαθούν να αυξήσουν το εισόδημα των στελεχών που έχουν ανάγκη αλλά η αύξηση της φορολογίας στην κλίμακα  όταν αυξάνεται το εισόδημα είναι ληστρική. Ακόμη και τα αυτοκίνητα που διαθέτουν οι επιχειρήσεις σε εργαζόμενους που θέλουν να ανταμείψουν φορολογούνται ληστρικά. Πάνω από 42.000 εισόδημα η φορολογία φτάνει ξεπερνά το 42%. 

Η κυβέρνηση μειώνοντας το συντελεστή φορολόγησης των κερδών των επιχειρήσεων πίστεψε πως έκανε το καθήκον της. Αν στην Ελλάδα καταληστεύονται οι αμοιβές των στελεχών, αυτά φεύγουν στο εξωτερικό και οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να βρουν στελέχη.

Το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο στην πρόσφατη8η Οικονομική Συνδιάσκεψη της Ε.ΕΝ.Ε. ήταν η τοποθέτηση του Υπουργού δικαιοσύνης κ. Γ. Φλωρίδη ο οποίος παρουσίασε τα αποτελέσματα από τις μεταρρυθμίσεις στον τομέα της δικαιοσύνης, λέγοντας  ότι "στόχος είναι με τη νέα πολιτική δικονομία να φτάσουμε σε βάθος τετραετίας στη λήψη αποφάσεων στον μέσο όρο της ΕΕ, στις 630 ημέρες από 1700 που είναι σήμερα.

Ήδη με τον νέο νόμο που εφαρμόστηκε εδώ και δύο μήνες υπολογίζεται ότι θα μειωθεί σε πρώτη φάση στις 1.000 ημέρες".

Αν αληθεύει αυτό πρόκειται για θετικό βήμα.

Ίσως η Ευρώπη δεν πρέπει να είναι το υπόδειγμα γιατί και η ίδια παραπαίει πλέον και χρειάζεται μεταρρυθμίσεις.

Στην Ελλάδα οι δυνάμεις αδράνειας είναι παντοδύναμες και οι δικαστές απαίδευτοι ειδικά σε θέματα που αφορούν τις οικονομικές δραστηριότητες.

Πριν μερικά χρόνια βρέθηκα σαν κατήγορος σε μια δική εναντίον πολιτευτή  που είχε γράψει στο διαδίκτυο πως αυτά που έγραφα την περασμένη δεκαετία  υπέρ των μνημονίων και των μεταρρυθμίσεων  που ζητούσαν οι τροϊκανοί ήταν γιατί πληρωνόμουν από μυστικά κυβερνητικά κονδύλια.

5-6 χρόνια μετά τη μήνυση που κατέθεσα έγινε η δίκη και από κατήγορος βρέθηκα να απολογούμαι αν πράγματι ζητώ να υπάρξουν απολύσεις στο Δημόσιο. Ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος για δυσφήμιση αλλά λόγω παρέλευσης πενταετίας δεν του επιβλήθηκε καμία ποινή.

Παλαιότερα όταν  είχα παρακολουθήσει την εκδίκαση χρηματιστηριακών παραβάσεων, η κατανόηση των υποθέσεων από τους δικαστές ήταν απογοητευτική. Μεταξύ άλλων ρωτούσαν αν βρέθηκαν στα γραφεία κιβώτια  με "πακέτα μετοχών".  Οι μετοχές από  δεκαετίες ήταν  άυλες και η έκφραση αφορούσε τη μεταβίβαση  μεγάλου αριθμού μετοχών με συντονισμένες και προσχεδιασμένες  συναλλαγές μεταξύ χρηματιστηριακών  κωδικών.

Αν θέλουμε να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο θα πρέπει να μειωθούν τα αντικίνητρα και να βελτιωθούν τα κατάλληλα κίνητρα.

kostas.stoupas@capital.gr