Τι φοβάται η Τουρκία

Του Κώστα Στούπα

1) Τι φοβάται η Τουρκία

Μια ημέρα μετά τις δηλώσεις του κυβερνητικού εταίρου του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, με τις οποίες  ζητούσε την αποφυλάκιση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν προκειμένου να μεταβεί στο τουρκικό κοινοβούλιο και να μεσολαβήσει για μια προσέγγιση με τους "τρομοκράτες" του  ΡΚΚ, το τελευταίο ανέλαβε την ευθύνη της αιματηρής επίθεσης στην εταιρεία αεροδιαστημικής τεχνολογίας TUSAS.

Με βάση την επίσημη ερμηνεία των αναλυτών, οι δηλώσεις αυτές του  Μπαχτσελί αποσκοπούσαν στον προσεταιρισμό των βουλευτών του φιλοκουρδικού κόμματος στο τουρκικό κοινοβούλιο για μια στήριξη του Ερντογάν στις επόμενες εκλογές.

Τις επόμενες μέρες της τρομοκρατικής επίθεσης στην TUSAS, o πρόεδρος Ερντογάν έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Η Τουρκία τρέμει την αναζωπύρωση  του κουρδικού ζητήματος στα πλαίσια της επαναχάραξης των συνόρων στη Μέση Ανατολή που φαίνεται να επιδιώκει το Ισραήλ μετά την αιματηρή επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου του 2023.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το ζήτημα της επαναχάραξης το έχουν ανακινήσει πρώτες οι ΗΠΑ με τη στήριξη των Κούρδων της Βόρειας Συρίας που εξελίσσεται σε ακίδα στα πλευρά της Άγκυρας. Η στήριξη των Κούρδων από τις ΗΠΑ είναι μια από τις αιτίες  της απομάκρυνσης της Τουρκίας από τη Δύση και η πολυσχιδής  προσέγγισή της με τη Ρωσία, η οποία ιστορικά είναι γεωπολιτικός ανταγωνιστής της Τουρκίας.

Μετά το τρομοκρατικό χτύπημα του ΡΚΚ στην τουρκική αεροδιαστημική βιομηχανία, ο Τούρκος πρόεδρος -επιστρέφοντας από τη Ρωσία- μιλώντας σε δημοσιογράφους δεν έχασε την ευκαιρία να επιτεθεί στις ΗΠΑ και τη στήριξη που προσφέρουν σε δυνάμεις που η Τουρκία χαρακτηρίζει σαν τρομοκράτες.

"Είναι πλέον γνωστό ότι η Αμερική χρησιμοποιεί τρομοκρατικές οργανώσεις στην περιοχή για τα δικά της συμφέροντα και την ασφάλεια του Ισραήλ. Παρέχει η Αμερική κάθε είδους εργαλεία, εξοπλισμό, πυρομαχικά και κάθε υποστήριξη στο Ισραήλ στην περιοχή; Δίνει λεφτά;

Τα μάτια και τα αυτιά μας είναι ανοιχτά σε όλες τις εξελίξεις που συμβαίνουν δίπλα στα εδάφη μας και δεν μπορούμε να κάνουμε συμβιβασμούς σε αυτές. Θα είμαστε οι προστάτες των εδαφών μας. Πρέπει να σκεφτόμαστε ανά πάσα στιγμή ότι μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε διείσδυση εναντίον μας από τη Συρία ή άλλα μέρη. Γι’ αυτό πρέπει να λάβουμε ανάλογα μέτρα για την ασφάλειά μας" ανέφερε ο Τούρκος πρόεδρος.

Η περικύκλωση του Ισραήλ τα τελευταία χρόνια από εντολοδόχους του Ιράν όπως η Χαμάς, η Χεζμπολάχ και οι Χούθι, δυνάμεις τις οποίες υπερασπίζεται και υποστηρίζει και η Τουρκία στα πλαίσια των νεο-οθωμανικών της επιδιώξεων, έχει αναδείξει για μια σημαντική μερίδα της χώρας (Ισραήλ) πως η επιβίωση της περνά από τη γενικότερη αναδιάταξη των συνόρων η οποία  θα δημιουργούσε νέες ισορροπίες στη Μέση Ανατολή.

Την ιδέα της επαναχάραξης των συνόρων της περιοχής τα τελευταία χρόνια πρώτος λάνσαρε ο Ερντογάν με δηλώσεις περί αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης. Ο Ερντογάν βέβαια το έβλεπε από άλλη σκοπιά, καθώς επεδίωκε την επέκταση της επιρροής της Τουρκίας στο Αιγαίο και τη Μέση Ανατολή.

Το Ισραήλ βλέπει την επαναχάραξη των συνόρων από τη σκοπιά της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους από τους κουρδικούς πληθυσμούς της Συρίας και του Βορείου Ιράκ, έτσι ώστε να αποκτήσει απειλητική επαφή με τα σύνορα του Ιράν.

Αρκετά αραβικά κράτη που διαισθάνονται απειλούμενα από το Ιράν αλλά και τις φιλοδοξίες της Τουρκίας δεν θα έβλεπαν με αρνητικό μάτι μια τέτοια εξέλιξη.

Ένα κουρδικό κράτος στα νοτιοανατολικά σύνορα της Τουρκίας όμως θα αναζωπύρωνε τις διαθέσεις για ανεξαρτησία των εκατομμυρίων Κούρδων της Τουρκίας, φαλκιδεύοντας όχι απλά τα σχέδιά της για περιφερειακή δύναμη αλλά και την ίδια της την ακεραιότητα.

Αυτό είναι που τρέμει το καθεστώς Ερντογάν.

Το καθεστώς Ερντογάν παρακολουθεί τα τελευταία χρόνια τη στήριξη της υπόθεσης των Κούρδων από τις ΗΠΑ. Η προσέγγισή του με τη Ρωσία και τους BRICS εντάσσεται στα πλαίσια εκβιασμού της Δύσης. Μέχρι στιγμής όμως αυτός ο εκβιασμός δεν φαίνεται να έχει επιτύχει πολλά πράγματα.

Η οικονομία της Τουρκίας είναι συμπληρωματική προς τις οικονομίες της Δύσης. Η Δύση διαθέτει τις κεφαλαιαγορές που μπορούν να χρηματοδοτήσουν παραγωγικές επενδύσεις αλλά διαθέτει και τις αγορές και άρα και τη ζήτηση προϊόντων που θα μπορούσαν να υποκαταστήσουν μέρος των κινέζικων εισαγωγών.

Στο πεδίο της οικονομίας, λοιπόν, αν η Ελλάδα είναι χρήσιμη σαν θέρετρο της Δύσης, η Τουρκία είναι χρήσιμη σαν το εργοστάσιό της.

Στο πεδίο της στρατιωτικής ισχύος η Τουρκία είναι χρήσιμη σαν βραχίονας που θα εξασφαλίζει την ομαλή ροή των υδρογονανθράκων από τις χώρες του κόλπου προς τις αγορές της Ευρώπης.

Οι τελευταίες εξελίξεις καταγράφουν μια ταχεία ρευστοποίηση των μεταπολεμικών ισορροπιών στην περιοχή μας και ευρύτερα στον κόσμο. Σύντομα ως χώρα  μπορεί να κληθούμε να γίνουμε μέρος ή συνδιαμορφωτής αυτών των ανατροπών. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να προετοιμαζόμαστε…

2) Ξαναδείτε το θέμα

Καλησπέρα σας,

Με μεγάλη λύπη διαβάζω την επιστολή που μας στείλατε όπου ουσιαστικά αναφερόμενοι σε έναν νόμο που αφορά την παραχώρηση της λειτουργίας σε νέο πάροχο εκμετάλλευσης της Αττικής Οδού, καταργείτε μονομερώς τις συμβάσεις που αφορούν τα προγράμματα όπως το Bonus, και τσουβαλιαζετε, ας μου επιτραπεί η έκφραση, όλους τους συνδρομητές σας σε μια λογική μαζικής λύσης "one size fits all". Στρατηγική του να κάνουμε τον καλό στον φτωχό δήθεν μειώνοντας τα διόδια 30 λεπτά, ταΐζοντας σανό τις μάζες, στον δρόμο της μαζικής φτωχοποίησης, γιατί τέτοια οριζόντια μέτρα εκεί αποσκοπούν και στον εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης, αφού το παρουσιάζετε και σαν επιτυχία τονίζοντας το θετικό του να κάνεις μέχρι 35 διελεύσεις το μήνα.

Αυτή είναι η ανταμοιβή μας για την έμπρακτη υποστήριξή μας τόσα χρόνια στην καθημερινή χρήση της Αττικής Οδού από ανάγκη και όχι από επιλογή, δυστυχώς. Εμείς είμαστε πλούσιοι που τη χρησιμοποιούμε καθημερινά για να πάμε στη δουλειά μας; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει μέριμνα για όλους, τη στιγμή που οι καθημερινοί χρήστες στηρίζουν εμπράκτως τη λειτουργία;

Δεν αναφέρεστε στο γεγονός ότι για εμάς που χρησιμοποιούμε καθημερινά την Αττική Οδό και κάνουμε 20-25 ημέρες χρήση της δηλαδή πολύ πάνω από τις 35 συνολικά διελεύσεις το κόστος αυξάνεται σε πάνω από 30€ τον μήνα (ενδεικτικά για 22 εργάσιμες το κόστος φτάνει τα 110€), πολύ παραπάνω από τα σχεδόν 90 που πληρώναμε μέχρι σήμερα.

Θα σας παρακαλούσα να ξαναδείτε το θέμα γιατί είναι ντροπή στην Ελλάδα του 2024, να εφαρμόζονται ακόμα τέτοιες πρακτικές εντυπωσιασμού. Θα περίμενα από τη νέα διοίκηση να αντιμετωπίσει το θέμα με μεγαλύτερη προσοχή, επιμέλεια και σοβαρότητα και όχι με δήθεν λύσεις που τελικά δείχνουν επιπολαιότητα και προχειρότητα της τελευταίας στιγμής.

Ευχαριστώ εκ τω προτέρων και κοινοποιώ και τον κ. Στούπα έγκριτο δημοσιογράφο ώστε να φέρει αν κρίνει σκόπιμο το θέμα και στη δημοσιότητα από το βήμα του ώστε να βρεθεί η πρέπουσα λύση.

Λ. Κομιανός

3) Πεταμένα λεφτά

Καλημέρα σας κύριε Στούπα,

Σας διαβάζω με προσοχή αρκετά χρόνια και εκτιμώ ιδιαίτερα τις απόψεις και τις γνώσεις σας.

Σχετικά με το σημερινό θέμα σας στο Capital θα ήθελα να σας ενημερώσω πως στην Αττική και τη Βοιωτία δεν υπάρχει καμία βιομηχανική περιοχή με τις στοιχειώδεις υποδομές (φως, νερό και τηλέφωνο, έλεγαν κάποτε).

Δεν υπάρχει βιολογικός καθαρισμός αποβλήτων που να λειτουργεί ή δεν υπάρχει σύνδεση με φυσικό αέριο κλπ.

Αν κανείς παρακάμψει το τέρας της γραφειοκρατίας (αδειοδότηση), πού θα μπορούσε να εγκαταστήσει κάποιο εργοστάσιο;

Από αποθήκες κλπ. καλά πάμε αλλά φτάνει αυτό;

kostas.stoupas@capital.gr