Η αβεβαιότητα επανέρχεται δυναμικά...

Του Κώστα Στούπα 

1) Η αβεβαιότητα επανέρχεται δυναμικά...

Οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά το τραγικό δυστύχημα, αν και πρόωρες, καταγράφουν ήδη ευανάγνωστες μετατοπίσεις με κυριότερη αυτή της απώλειας από τη Νέα Δημοκρατία 2-3 ποσοστιαίων μονάδων.

Καταγράφουν επίσης την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ να καρπωθούν αυτές τις απώλειες οι οποίες ως εκ τούτου κατευθύνονται κυρίως προς την "γκρίζα ζώνη" της αποστασιοποίησης ή της "θολής" αντισυστημικότητας...

Το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως η ευκρινής διαφορά των 7-8 μονάδων μεταξύ του πρώτου και δεύτερου κόμματος τώρα μειώνεται στις 3-4 και είναι πλέον εγγύτερα των 2-3 μονάδων που ορίζουν τα όρια του στατιστικού λάθους.

Αν πριν, το σενάριο μιας οριακής αυτοδυναμίας φαινόταν δύσκολο, τώρα μοιάζει απίθανο. Επίσης, η αναδιανομή των εδρών που προκαλεί η μείωση της ισχύος του πρώτου κόμματος αυξάνει τις πιθανότητες να προκύψει ευκαιριακή κυβέρνηση "ατυχήματος" από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση με απλή αναλογική...

Σε γενικές γραμμές το πολιτικό σκηνικό το οποίο είχε διαμορφωθεί από το 2016 και μετά, με την κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη, φαίνεται αν όχι να ανατρέπεται, να διαβρώνεται.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως στην έρευνα της MARC ο Κυριάκος Μητσοτάκης χάνει 10 μονάδες από τη  δημοτικότητά του, από 48,6% σε 38,9%, σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα.

Στην ίδια έρευνα η δημοτικότητα του Αλέξη Τσίπρα από 33,2% πέφτει στο 28,5% και του Ν. Ανδρουλάκη από 32,1% μειώνεται στο 27,9%.

Μετρήσεις σαν αυτές μας οδηγούν στην υποψία πως η δημοφιλία του "Κανένα" βρίσκεται πάλι σε ανοδική τροχιά.

Το κεντρώο αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη με την αναίμακτη χειρουργική παράκαμψη του καρκινώματος του Δημοσίου μέσω της ψηφιακής επανάστασης του Κυριάκου Πιερρακάκη, της αναδόμησης του ΕΦΚΑ από τον Κώστα Χατζηδάκη και την επιβολή της τάξης από το Μιχάλη Χρυσοχοΐδη αρχίζει να "μπάζει".

Βέβαια, η  πανεπιστημιακή αστυνομία μπορεί να έχει καταστεί ήδη "ανέκδοτο" αλλά στην παιδεία τα ξενόγλωσσα τμήμα παραμένουν μια καλή παρακαταθήκη. Από την άλλη, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των δημοσίων υπαλλήλων γενικότερα μάλλον οδεύει προς το νεκροταφείο των αποτυχιών...

Στα θετικά παραμένει προς το παρόν η επιτυχής διαχείριση των τουρκικών διεκδικήσεων τόσο διπλωματικά όσο και στρατιωτικά με τα προγράμματα ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεων.

Το βασικότερο ατού του Κυριάκου Μητσοτάκη στους επόμενους 1-2 μήνες παραμένει η αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα να αυξήσει τον κύκλο της ανοχής του πέραν του 30%.

Αν στον χώρο της Κεντροαριστεράς βρισκόταν κάποιο νέο πρόσωπο, χωρίς την αδυναμία άρθρωσης μη λαϊκίστικου και πολωτικού λόγου και χωρίς το βάρος της  αντιμνημονιακής εξαπάτησης  της περασμένης δεκαετίας, μάλλον  το σκηνικό θα είχε ανατραπεί ήδη...

Τα τελευταία γεγονότα κατέδειξαν επίσης πως η θολή αντισυστημικότητα που εκδηλώθηκε απότομα και βίαια την περασμένη δεκαετία, με αφορμή τις μνημονιακές προσαρμογές, παραμένει ακμαία κάτω από τον "λεπτό πάγο" της επιφάνειας και δεν χάνει την ευκαιρία να εκδηλωθεί με την παραμικρή αφορμή...

Η αβεβαιότητα επανέρχεται λοιπόν...

2) Κοιμάμαι ήσυχος...

Αγαπητέ κ. Στουπα,

Διαβάζω τα άρθρα σας πολλά χρόνια τώρα, τα οποία και βρίσκω πολύ κατατοπιστικά και εύστοχα.

Η τελευταία "σχέση" μου με το δημόσιο, είναι όταν θυσίασα το 52% των οικονομιών που είχα για να επενδύσω επαγγελματικά στη δουλειά μου με την απόφαση του κουρέματος των ομολόγων, "θυσία" για την οποία δεν ίδρωσε το αυτί κανενός ποτέ. Από τότε και μετά συρρικνώθηκε κατά 3/4 η επιχείρηση μου, έκλεισε τα παραγωγικό της κομμάτι και καταδικάστηκε μια ακόμα επιχειρηματική μου δραστηριότητα που ήταν τότε στην αρχή της...

Και λέω η τελευταία και πιο τραυματική γιατί θέλω να κοιμάμαι ήσυχος... θέλω να έχω τη συνείδηση μου καθαρή, γιατί έχω να πλησιάσω σε κάλπη απ το 1998. Πάντα έλεγα ότι έχουμε αυτούς που μας αξίζουν. Κι εγώ δεν θεωρώ ότι αξίζω να κυβερνούν τη χώρα μου, ΑΛΗΤΕΣ. ΜΙΖΑΔΟΡΟΙ, ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ. Δεν τους δίνω ψήφο, δεν τους δίνω αξία, δεν τους δίνω την ευκαιρία να με αποκαλούν συνένοχο τους.. ΕΜΑΘΑ από τις πολιτικές τους, έμαθα από τα λάθη τους και έχω πάψει προ πολλού να τους δίνω συγχωροχάρτια. Θα ξερνάω κάθε φορά που στην προεκλογική τους εκστρατεία θα ακούω για το τι έκαναν "καλύτερα" οι μεν από τους δε και ΣΚΟΤΩΣΑΝ λιγότερους. Πηγαίνετε "εσείς" να τους ψηφίσετε, να τους δώσετε την ευκαιρία να αποτελειώσουν εμάς, τα παιδιά μας και τους αγαπημένους μας ανθρώπους.. έτσι κι αλλιώς όλοι "εσείς" που πάτε στις κάλπες και αισθάνεστε περήφανοι ότι κάνατε το σωστό για τη χώρα και το μέλλον της είστε απλά ένα σάπιο παρόν...

Nektarios Liavas

3) Επωνύμως…

Αγαπητέ κ. Στούπα,

Θα ήθελα να συγχαρώ και εσάς που δημοσιεύετε επιστολές αναγνωστών, αλλά κυρίως τον Ηρακλή Κουριδάκη, που δεν ‘ντράπηκε’ να δει το όνομά του δημοσιευμένο μαζί με την επιστολή που σας έστειλε!

Με όλο τον σεβασμό που τρέφω στους επιστολογράφους των οποίων τα κείμενα δημοσιεύετε, θα ήθελα να διαβάζω και τα ονόματά τους κάτω από όσα (σωστά) μοιράζονται μαζί μας.

Αν πραγματικά θέλουμε να αλλάξει κάτι (έστω και σιγά – σιγά) στον τόπο μας, δεν θα πρέπει να φοβόμαστε να το εκφράσουμε επώνυμα!

Ευτυχώς για μας δεν ζούμε σε θεοκρατικό ή/και αυταρχικό καθεστώς, τύπου Ιράν/ Ρωσίας. Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, πίσω από τα κακώς κείμενα που καταγγέλλονται βρίσκονται ευθυνόφοβα και θρασύδειλα πλάσματα, που παίρνουν θάρρος όταν δείξουμε ότι τους φοβόμαστε.

Μην τους κάνουμε τη χάρη και θα κερδίσουμε διπλά, δείχνοντας την αποφασιστικότητά μας και σε αυτούς που υπολογίζουν το πολιτικό κόστος πριν πάρουν αποφάσεις!

Να δείξουμε ότι δεν κάνουμε φασαρία, ούτε κλείνουμε τους δρόμους σε κάθε ευκαιρία, αλλά είμαστε περισσότεροι και έχουμε κάνει την μικρή μας υπέρβασή! Ανεβάσαμε τον πήχη!

Καλή μέρα σε όλους,

Δημήτρης Παπαγεωργίου

kostas.stoupas@capital.gr