Του Γιώργου Κράλογλου

Αισιοδοξεί η κυβέρνηση για την οικονομία. Και καλά κάνει. Αισιόδοξοι και οι Τούρκοι για τη δική τους. Και έχουν λόγους. Ποιο είναι όμως το ζητούμενο;

Βιώσιμη ανάπτυξη. Αυτό που λείπει, εδώ και 20 χρόνια. Αυτό που βλέπαμε,  αλλά ήταν η "δημιουργική λογιστική" του κορβανά,  που έκανε την Κομισιόν να γελάει. Φθάσαμε έτσι στην πτώχευση του 2009,  για να καταλήξουμε στον πάτο της Ευρωζώνης. 

Ασφαλώς και δεν είμαστε (ούτε θα βρεθούμε) στο οικονομικό χάλι των Τούρκων. Και ας τους βλέπει η Jp Morgan με ανάπτυξη κοντά στο 4%,  και ο κεντρικός τους Τραπεζίτης τους στο 7-8%, υπολογίζοντας (και οι αμερικανοί και οι ίδιοι) σε δυναμική παρουσία της ιδιωτικήw τους οικονομίας, με επενδύσεις και πολυεθνικές συνεργασίες.

Όχι όμως και να τρίβουμε και τα χέρια μας επειδή ο φημισμένος Fitch άφησε και για το 2021 στην θέση "ΒΒ" την πιστοληπτική μας ικανότητα ή γιατί τα νούμερα του δικού μας κεντρικού Τραπεζίτη συμφωνούν με εκείνα του οικονομικού επιτελείου,  για ανάπτυξη 3,5-4% στο τέλος του 2021. Υπό την προϋπόθεση ότι θα έλθουν οι μισοί τουρίστες του 2019!! 

Καλύτερα, από την καλή δανειοληπτική θέση μας στην Ευρώπη με προοπτικές για πολλά και φτηνά δανεικά, είναι να πάρουμε στα σοβαρά τα στοιχεία της Eurostat, για την ανάπτυξη μας στο 3ο τρίμηνο του 2020 (σε σχέση με τα προηγούμενα τρίμηνα του 2020 και συγκριτικά με τους άλλους) που τοποθετούν τη χώρα μας στην τελευταία θέση της Ευρωζώνης!!!

Γιατί από εκεί θα ξεκινήσουμε την επόμενη ημέρα της πανδημίας. Από τον πάτο της Ευρωζώνης. Και με κινδύνους να μην ανέβουμε ούτε ένα σκαλί, αν δεν πείσουμε την ιδιωτική οικονομία,  την Κομισιόν και τους δανειστές ότι αλλάζουμε οικονομικό πρόσωπο. 

Ειδικά τους δανειστές, μήπως και παρατείνουμε την ανοχή τους στην εφαρμογή των (παγωμένων από το 2019 λόγω κορονοϊού) υποχρεώσεών μας (ψηφίστηκαν και υπογράφηκαν το 2018 για να βγούμε από το μνημόνιο) σε υποχρεωτικά πλεονάσματα 2,5-2%. Πλεονάσματα, που θα τα κουβαλάμε καθώς θα μεγαλώνουμε τρείς γενιές ιθαγενών, της χώρας μας...

Μέχρι ώρας η κυβέρνηση πείθει και τους δανειστές και την Κομισιόν. Η δε συμφωνία για σκληρή εποπτεία στην οικονομία (την δεχθήκαμε το 2018 -δεν γινόταν αλλιώς- για να βγούμε από τα μνημόνια) εφαρμόζεται με τόση ανεκτικότητα που μας κάνει να μη διαφέρουμε (στις σχέσεις με την Κομισιόν) από τα άλλα κράτη μέλη. 

Και αυτό είναι θετικό για το προφίλ της οικονομίας μας,  αν έλθει η ευλογημένη ώρα και η Ελλάδα περάσει ξανά στις λίστες των επενδυτών και των πολυεθνικών. 

Επενδυτών που θα θελήσουν να πάρουν μέρος σε ενεργειακές ανακατατάξεις και σε πιθανές βιομηχανικές και καινοτομικές πρωτοβουλίες στην Ανατολική Ευρώπη.

Πρόκειται για νομοτελειακές εξελίξεις (λόγω της ενεργειακής ανασφάλειας της ΕΕ) στις οποίες ασφαλώς και θα μετέχουμε όχι γιατί το έχουμε φροντίσει πολιτικά... Γιατί οι ανακατατάξεις θα μας φέρουν κοντά τους..., λόγω της γεωγραφικής μας θέσης. 

Με αυτά τα σίγουρα και καλοδεχούμενα από την Κομισιόν και τους δανειστές,  ασφαλώς και εξασφαλίζουμε στην οικονομία συνέχιση του βίου της, με προϋποθέσεις και για ανάπτυξη. Σε καμία περίπτωση όμως, βιώσιμη ανάπτυξη. 

Γιατί βιώσιμη ανάπτυξη στην οικονομία δεν έχεις επειδή την εμβολιάζεις (ορθότατα προσώρας) με επιστρεπτέες, παγώματα σε οφειλές και εσωτερικά χρέη ή χαρτζιλίκια στις μικρές επιχειρήσεις,  κυρίως (για να σώσεις τους εργαζόμενους -τους οποίους επιδοτείς παράλληλα-). 

Βιώσιμη ανάπτυξη δεν έχεις όταν η αξιωματική και η άλλη αντιπολίτευσή σου βγαίνει σε "δημοπρασία" λαϊκής προσφοράς προς τους κομματικούς και τους άλλους πελάτες (με "προγράμματα" γραμμένα στο γόνατο...) για να μη χάσει την ευκαιρία.., να προσφέρει περισσότερα από αυτά που χαρίζει ή χαρτζιλικώνει η κυβέρνηση!!

Με τη σημερινή ελεγχόμενη οικονομία του κρατισμού, θα συντηρήσουμε βιώσιμο το χρέος, στραγγίζοντας και την πρώτη κατοικία (θέμα χρόνου και κυβέρνησης είναι) αλλά η "ανάπτυξη" θα παραμείνει "στοίχημα". Για να φύγουμε από τον πάτο της Ευρωζώνης και να δούμε βιώσιμη ανάπτυξη, θα χρειαστούν μεταρρυθμίσεις, να προσελκύσουν και στην Ελλάδα επενδύσεις που πάνε στην Τουρκία και την Ανατολική Ευρώπη. Μεταρρυθμίσεις αναβάθμισης της επιχειρηματικής ανταγωνιστικότητας αντί τα ισχύοντα, οθωμανικής "λογικής", φορολογικά χαράτσια,  ακόμη και επί των φόρων, όπως (για παράδειγμα) στα καύσιμα παραγωγής, κίνησης αλλά και θέρμανσης...

george.kraloglou@capital.gr