Ποιος θα είναι ο νέος (κεντρο)αριστερός πρωθυπουργός της Γαλλίας

Για εβδομάδες, η προοπτική να αρπάξει η ακροδεξιά την εξουσία για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Γαλλίας ήταν το μόνο που συζητείτο, σημειώνει σε ανάλυσή του ο ιστότοπος Politico.

Κόντρα, ωστόσο, σε όλες τις πιθανότητες, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, μια βιαστικά ολοκληρωμένη συμμαχία μεταξύ των τεσσάρων κύριων κεντροαριστερών και αριστερών κομμάτων - των Σοσιαλιστών, των Πρασίνων, των Κομμουνιστών και του κινήματος "Η Ανυπότακτη Γαλλία (LFI) του Ζαν Λουκ Μελανσόν - έκοψε πρώτη το νήμα, ενώ ο Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν έπεσε στην τρίτη θέση.

Το τι θα ακολουθήσει παραμένει εξαιρετικά αβέβαιο. Η επιλογή του μελλοντικού πρωθυπουργού της Γαλλίας ανήκει επίσημα στον πρόεδρο της χώρας, Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος δεν δεσμεύεται "νομικά" από τα αποτελέσματα των εκλογών — αν και η πολιτική συνήθεια επιβάλλει ο αρχηγός της κυβέρνησης να επιλέγεται από τις τάξεις της ισχυρότερης πολιτικής δύναμης ή συνασπισμού.

Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιον θα προτείνει η Αριστερά για να υπηρετήσει ως πρωθυπουργός. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο επέλεξε να μην έχει κάπιθα υποψηφιότητα, σε αντίθεση με το Εθνικό Συλλαλητήριο με τον πρόεδρό του, Ζορντάν Μπαρντέλα, και τον κεντρώο συνασπισμό του Μακρόν, που είχε επικεφαλής και υποψήφιο για τη θέση τον απερχόμενο πρωθυπουργό Γκάμπριελ Ατάλ.

Ο λόγος ήταν απολύτως σαφής: τα μέρη δεν θα μπορούσαν να καταλήξουν σε συναίνεση για το θέμα.

Έχοντας κερδίσει τώρα, δεκάδες νεοεκλεγέντες αριστεροί βουλευτές είναι πιθανό να ρίξουν τα ονόματά τους στο ρινγκ. Οι δύο κύριες δυνάμεις του συνασπισμού, η "Ανυπότακτη Γαλλία" και οι Σοσιαλιστές, θα έχουν το μεγαλύτερο βάρος στις επερχόμενες συνομιλίες, οι οποίες θα μπορούσαν να αποκλείσουν εξαρχής την αρχηγό του κόμματος των Πρασίνων, Μαρίν Τοντελιέ, παρά την έντονη παρουσία της κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.

Τέσσερις μορφές επιλογών

Ο Μελανσόν και οι πιστοί του

Το κίνημα του Μελανσόν, Ανυπότακτη Γαλλία (LFI), το πιο ριζοσπαστικό από τα τέσσερα κύρια κόμματα του συνασπισμού, προβλέπεται να λάβει τις περισσότερες έδρες μεταξύ των αριστερών κομμάτων.

Η δύναμή του στο κοινοβούλιο, σε συνδυασμό με την ισχυρή εμφάνιση του Μελανσόν στις δύο τελευταίες προεδρικές εκλογές, θα δώσει επιχειρήματα στο LFI για να ισχυριστεί ότι ο μελλοντικός αρχηγός της κυβέρνησης θα πρέπει να προέρχεται από τις τάξεις τους.

Εάν δινόταν η επιλογή στο LFI, η προφανής επιλογή θα ήταν πιθανότατα ο ίδιος ο Μελανσόν - ωστόσο η διχαστική του προσέγγιση στην πολιτική και η σκληρή στάση του σε θέματα που κυμαίνονται από την οικονομία έως τον πόλεμο στη Γάζα τον έχουν κάνει τοξικό για τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους. Οι ηγέτες άλλων τμημάτων του Νέου Λαϊκού Μετώπου ήταν ανένδοτοι κατά τη διάρκεια της εκστρατείας ότι δεν θα υποστήριζαν τον 72χρονο ηγέτη για πρωθυπουργό.

Ο Μελανσόν έχει δηλώσει ότι δεν θα "επιβάλει τον εαυτό του" σε ηγετικό ρόλο.

Έχουν προβληθεί και άλλα ονόματα πιστών του LFI, όπως ο συντονιστής του κινήματος Μανουέλ Μπομπάρ, η πρόεδρος της ομάδας του στο κοινοβούλιο Ματίλντ Πανό, η ανερχόμενη προσωπικότητα Κλεμάνς Γκετέ ή ο Ερίκ Κοκερέλ, πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών στη γαλλική Εθνοσυνέλευση.

Πιθανότερος υποψήφιος: Ζαν-Λουκ Μελανσόν

Σκληροπυρηνικοί αντίπαλοι από το ίδιο το ρεύμα του Μελανσόν

Η πρώτη πρόκληση για την ηγεσία του Μελανσόν και των συμμάχων του θα μπορούσε να προέλθει από βουλευτές που κάποτε πολέμησαν δίπλα στον τρεις φορές υποψήφιο για την προεδρία της Γαλλίας, αλλά έκτοτε έκοψαν τους δεσμούς τους μαζί του. Τέτοιοι υποψήφιοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι είναι ιδεολογικά εναρμονισμένοι με το κυρίαρχο ρεύμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου, ενώ θεωρούνται λιγότερο διχαστικοί από τον Μελανσόν.

Αυτά περιλαμβάνουν τον Φρανσουά Ρουφέν, έναν πρώην δημοσιογράφο και σκηνοθέτη που προσβλέπει σε μια υποψηφιότητα στις επόμενες προεδρικές εκλογές, ο οποίος επέκρινε το LFI γι΄ αυτό που περιέγραψε ως έλλειψη προσέγγισης στις αγροτικές περιοχές της Γαλλίας, ενώ έχει αποκαλέσει τον Μελανσόν "βάρος" για την παράταξη.

Η Κλεμαντίν Οτέν, η οποία ήταν μέλος της ομάδας του LFI στα δύο προηγούμενα νομοθετικά σώματα, αλλά είχε ολοένα και πιο επικριτική στάση απέναντι στον Μελανσόν, θα μπορούσε παρομοίως να υποστηρίξει τον εαυτό της. Η Οτέν είπε τον περασμένο μήνα ότι "γνωρίζει" ότι είναι "μια από αυτές που μπορούν να διεκδικήσουν την πρωθυπουργία σε περίπτωση νίκης".

Πιθανότερος υποψήφιος: Φρανσουά Ρουφέν

Οι αναστημένοι Σοσιαλιστές

Το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα έφτασε στο χαμηλότερο σημείο του το 2022, όταν έλαβε 1,7% στις προεδρικές εκλογές.

Έκτοτε, ωστόσο, ξεκίνησε μια απροσδόκητη αναβίωση, με αποκορύφωμα την ισχυρή του εμφάνιση στις ευρωπαϊκές εκλογές, όπου τερμάτισε πρώτο μεταξύ των κεντροαριστερών - αριστερών δυνάμεων με σχεδόν 14% των ψήφων.

Οι Σοσιαλιστές έχουν λιγότερους βουλευτές από την Ανυπότακτη Γαλλία, εντούτοις έχουν ενισχύσει την παρουσία τους στο κοινοβούλιο και έχουν κλείσει το χάσμα με το ριζοσπαστικό LFI. Θα μπορούσαν να ελπίζουν ότι θα λάβουν υποστήριξη από τους Πράσινους σε μια προσπάθεια να εμποδίσουν το κόμμα του Μελανσόν να πάρει τον έλεγχο.

Πιθανοί υποψήφιοι θα μπορούσαν να προέλθουν από τη νέα γενιά σοσιαλδημοκρατών, συμπεριλαμβανομένου του σημερινού αρχηγού του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ολιβιέ Φορ, του απερχόμενου προέδρου της κοινοβουλευτικής του ομάδας, Μπορίς Βαλό ή του επικεφαλής υποψηφίου στις ευρωεκλογές, Ραφαέλ Γκλικσμάν. Ο Βαλό, 48 ετών, εξελέγη για πρώτη φορά στο κοινοβούλιο το 2017. Σπούδασε δίπλα στον Μακρόν στην κορυφαία σχολή της Γαλλίας για δημόσιους λειτουργούς και, όπως ο σημερινός πρόεδρος, υπηρέτησε στο παρελθόν ως αναπληρωτής γενικός γραμματέας της Προεδρίας της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Ένας παλιός γνώριμος, ωστόσο, θα μπορούσε επίσης να προσπαθήσει: ο Φρανσουά Ολάντ, σοσιαλιστής πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, πρόκειται να επιστρέψει, αφού κέρδισε τη μάχη στην πρώην εκλογική του περιφέρεια, και θα γίνει μόνο ο δεύτερος πρόεδρος στη σύγχρονη ιστορία της Γαλλίας που εκλέγεται στην Εθνοσυνέλευση αφού είχε διατελέσει αρχηγός του κράτους.

Πιθανότερος υποψήφιος: Μπορίς Βαλό

Οι ακομμάτιστες επιλογές

Ένας τρόπος για να αποφευχθούν οι διαφωνίες μεταξύ των κομμάτων θα μπορούσε να είναι μια επιλογή της Αριστεράς από κάποιον εκτός της πολιτικής σκηνής.

Ο σοσιαλδημοκράτης ευρωβουλευτής Γκλυκσμάν έθεσε αυτή την επιλογή στο τραπέζι τον περασμένο μήνα, προβάλλοντας τον Λοράν Μπερζέ, πρώην ηγέτη του μεταρρυθμιστικού συνδικάτου CFDT. Ο Μπέρζέ αναγνωρίζεται επίσης, τόσο στα αριστερά όσο και στα δεξιά, για την ικανότητά του να δημιουργεί συναίνεση και να γεφυρώνει χάσματα. Ωστόσο, η μετριοπαθής προσέγγισή του θα μπορούσε να είναι μη αρεστή στον Μελανσόν

Πιθανότερος υποψήφιος: Λοράν Μπερζέ