Ανατριχιαστικά ευρήματα στο ναυάγιο της Σύρου

Του Θάνου Τζήμερου

Το βράδυ της Πέμπτης 24 Ιουλίου, 2 μέρες μετά το  "push back" του κρουαζιερόπλοιου στη Σύρο, σε ένα εστιατόριο στο Μεγάλο Πάπιγκο, έτρωγε ένα γκρουπ 13 Ισραηλινών τουριστών. Δίπλα τους ήταν μια παρέα νεαρών Ελλήνων, που όταν αντιλήφθηκαν την εθνικότητά τους, άρχισαν να τους βρίζουν, να τους αποκαλούν "δολοφόνους" και να φωνάζουν συνθήματα υπέρ της Παλαιστίνης. Αφού έβρισαν και τον εστιάτορα που παρενέβη για να τους ηρεμήσει, σηκώθηκαν κι έφυγαν. Η Αστυνομία τους εντόπισε στο Καλπάκι και τους συνέλαβε. Οι Ισραηλινοί δήλωσαν ότι δεν επιθυμούν την ποινική τους δίωξη. Θα πρέπει να υπάρξει νομική συνέχεια, δηλαδή αυτεπάγγελτη δίωξη από την Εισαγγελία, ναι ή όχι; Ξέρει κάποιος να απαντήσει; Ο εισαγγελέας; Ο υπουργός; Ο πρωθυπουργός; 

Στη Σύρο, δεν ήξερε. Μετά το διεθνές ρεζίλεμα και την αρνητική ταξιδιωτική οδηγία που εξέδωσε το Ισραήλ για τη χώρα μας, ο Χρυσοχοΐδης προσπάθησε να δείξει ότι κάτι έμαθε. Και το έκανε χειρότερο. Μας ενημέρωσε ότι από δω και μπρος, σε "παρόμοια περιστατικά" "θα ενεργοποιείται ο αντιρατσιστικός νόμος" και θα υπάρχει "πλήρης εφαρμογή του". Τι είναι ο νόμος; Πιστωτική κάρτα; Δεν ενεργοποιούνται όλοι οι νόμοι αμέσως μετά τη δημοσίευσή τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως; Επιπλέον, υφίσταται η έννοια της ελλιπούς εφαρμογής, όχι μόνο του αντιρατσιστικού, αλλά οποιουδήποτε νόμου; Και ποια περιστατικά θεωρούνται παρόμοια; Το περιστατικό στο Πάπιγκο είναι; Διότι εκεί η εισαγγελέας Πρωτοδικών Ιωαννίνων διέταξε να αφεθούν ελεύθεροι οι φρηπαλεστάιν τραμπούκοι. Ή μήπως η εφαρμογή του νόμου περιορίζεται στα σημεία εισόδου στη χώρα; Όταν οι Ισραηλινοί βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα, μπορεί οποιοσδήποτε να τους τραμπουκίζει και να τους απειλεί, όπως κάνουν συστηματικά Ρουβίκωνες και άλλες δημοκρατικές ανθρωπιστικές δυνάμεις; 

Θα έπρεπε να συλληφθούν, είπε ο υπουργός, και η εισαγγελία να ασκήσει διώξεις εναντίον τους. Και γιατί δεν το έκανε; Τρεις λόγοι μπορεί να υπάρχουν: α) επαγγελματική ανεπάρκεια, β) προβληματική νομοθεσία και γ) τηλέφωνο άνωθεν. Ξεκινάω από το (γ) γιατί όλοι ξέρουμε τι σημαίνει "Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη" α λα γκρέκα. Αν δεν ξέρει ο υπουργός, ας ρωτήσει τους αστυνομικούς διευθυντές της ΕΛΑΣ πόσες φορές αναγκάστηκαν, με τηλεφωνική εντολή, να αφήσουν ελεύθερους επικίνδυνους κακοποιούς με τη σημαία του αριστερού επαναστάτη, επειδή ο μπαμπάς τους ήταν σημαίνον πρόσωπο της πολιτικής ή της οικονομικής ζωής της χώρας. Ή γιατί δεν ασκήθηκε ποτέ δίωξη στον "καρατέκα του Συντάγματος". Ας μάθει και τον τρόπο με τον οποίο η δικαστική πιάτσα παίρνει εντολές από κυβερνητικούς φορείς "να γ..ήσει" κάποιους ή να τους "ρίξει στα μαλακά", ανάλογα με τα γούστα του πολιτικού πάτρωνα. Πιστεύει κανένας ότι μια κινητοποίηση που ήταν γνωστή μέρες πριν, που όχι μόνο δεν έκρυβε αλλά διαφήμιζε τις προθέσεις της, που ανάγκασε το Λιμεναρχείο Σύρου να απαγορεύσει την κυκλοφορία στην περιοχή, την ΕΛΑΣ να στείλει μια διμοιρία ΜΑΤ και δύο Εισαγγελείς μαζί με τη Λιμενάρχη να βρίσκονται επί τόπου, δεν προκάλεσε καμμία επικοινωνία προηγουμένως ανάμεσα στις τοπικές αρχές και στην Αθήνα; 

Το (α) δεν το κρίνω διότι δεν ξέρω πρόσωπα και καταστάσεις. Ξέρω όμως, πολύ καλά το (β). Ο αντιρατσιστικός νόμος, που κατασκευάσθηκε ακριβώς για να φιμώσει όσους αντιδρούν στην κατάληψη της Ευρώπης από την ακραία ρατσιστική, σεξιστική και φασιστική "ιδεολογία" του Ισλάμ, είναι ένα γελοίο κείμενο, τόσο ασαφές, που δεν μπορεί να σταθεί σε καμμία ακροαματική διαδικασία. Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού πρόκειται για προσπάθεια ποινικοποίησης της γνώμης και μετατροπής, με έωλες νομικίστικες αλχημείες, της πιθανής πρόθεσης σε πράξη. 

Ο νόμος τιμωρεί όποιον "…με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, υποκινεί, προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, κατά τρόπο που εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή ενέχει απειλή για τη ζωή, την ελευθερία ή τη σωματική ακεραιότητα των ως άνω προσώπων…".

Πρέπει δηλαδή να επιβεβαιωθεί α) η πρόθεση του κατηγορούμενου β) το αν αυτά που είπε ή έκανε μπορούν να υποκινήσουν άλλους για ενέργειες γ) το αν αυτές οι ενέργειες είναι σε θέση να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία δ) το αν το μίσος ή η βία εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή συνιστά απειλή για άλλους. Επιπλέον, αυτοί οι άλλοι θα πρέπει να ανήκουν σε μια ομάδα ανθρώπων από αυτές που ορίζει ο νόμος. Πιασ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το! Θα ήταν λοιπόν στο εδώλιο οι φρηπαλεστάιν της Σύρου και θα ισχυριζόντουσαν, δασκαλεμένοι από τους δικηγόρους τους: 

-Δεν υποκινήσαμε κανέναν. Είμαστε μια παρέα που ήρθαμε να διαδηλώσουμε κατά της γενοκτονίας στη Γάζα. Απλώσαμε τη σημαία μας, την παλαιστινιακή, σηκώσαμε τα πανό μας και αυτό ήταν όλο.

-Μα αναγκάσατε το πλοίο να φύγει!

-Δεν το αναγκάσαμε. Μόνο του έφυγε!

-Μα είχατε αποκλείσει το σημείο αποβίβασης! Φοβήθηκαν ότι μπορεί να δεχόντουσαν επιθέσεις.

-Δεν είχαμε αυτή την πρόθεση. Αν οι Ισραηλινοί αποβιβαζόντουσαν εμείς θα κάναμε στο πλάι να περάσουν. Δεν ήρθαμε σε καμμία προσωπική αντιπαράθεση με κανέναν και ούτε υπήρχε περίπτωση να ’ρθούμε.

Ανέβα τώρα, Χρυσοχοΐδη, στην έδρα να σε δω πώς θα στοιχειοθετήσεις το αδίκημα. Όταν έλεγαν οι Λατίνοι nullum crimen sine lege certa (κανένα έγκλημα χωρίς συγκεκριμένο νόμο) κάτι ήξεραν. Το μόνο κέρδος θα ήταν ότι θα μαθαίναμε πόσοι από αυτούς ήταν όντως από τη Σύρο, πόσοι από την περιφερόμενη επαναστατική μπριγάδα και πόσοι εισαγωγής. Το ότι ο αντιρατσιστικός νόμος περιορίζει την ελευθερία της έκφρασης (άρθρο 14 Συντ., άρθρο 10 ΕΣΔΑ), ασκεί προληπτική λογοκρισία και μπορεί να χρησιμοποιηθεί καταχρηστικά κατά της πολιτικής ή θρησκευτικής έκφρασης, ακόμα και της επιστημονικής άποψης, εάν διατυπώνονται με έντονο και αιχμηρό τρόπο, είναι εμφανές και από το ιστορικό των καταδικών που βασίσθηκαν σ’ αυτόν, στην Ελλάδα και κυρίως στην Ευρώπη: αφορούν σχεδόν αποκλειστικά αντιδράσεις στον εξισλαμισμό της. Μάλιστα στην Αυστρία μια γυναίκα που χαρακτήρισε τον γάμο του 56χρονου Μωάμεθ με την 6χρονη Aisha, παιδεραστία, καταδικάσθηκε και από τα αυστριακά δικαστήρια και από το το ECHR για προσβολή θρησκευτικού δόγματος (διότι, λέει, δεν τον τοποθέτησε στο ιστορικό του πλαίσιο)!

Άρα, πώς μπορούν να αποτραπούν άλλοι "τύπου Σύρου" διασυρμοί; Με την υπάρχουσα φοβικότητα, που έχει διαποτίσει όλους τους θεσμούς στη χώρα μας, δεν μπορούν! Διότι δεν είναι μόνον ο (έτσι κι αλλιώς ανεφάρμοστος) αντιρατσιστικός νόμος που δεν εφαρμόζεται. Κανένας νόμος δεν εφαρμόζεται, αν τον αμφισβητούν οι "αγωνιστικές κινητοποιήσεις". Στη Σύρο, το Λιμεναρχείο επειδή ήξερε τι επρόκειτο να συμβεί, είχε ανακοινώσει από την προηγούμενη μέρα απαγόρευση κυκλοφορίας και στάθμευσης στην περιοχή "Νησάκι", εκεί ακριβώς που συγκεντρώθηκαν οι διαδηλωτές. Δεν θα έπρεπε να έχουν όλοι συλληφθεί για παράβαση της απαγόρευσης; Κι όμως, ουδείς συνελήφθη. Κάποιος, που μάθαμε ότι είναι "ακτιβιστής με έντονη δράση" επαίρεται με επώνυμες αναρτήσεις στα sm: "…πετύχαμε μία μικρή νίκη, σπάζοντας στην πράξη την απαγόρευση κυκλοφορίας που είχαν εξαγγείλει οι λιμενικές αρχές…". Το "σπάσιμο στην πράξη" μιας απαγόρευσης είναι παρανομία, ναι ή όχι; Έγινε κάτι με τον "ακτιβιστή", έστω και μετά τις… ενεργοποιήσεις Χρυσοχοΐδη; Θα μου πεις, μήπως συνελήφθη ποτέ κανείς για παράβαση του νόμου για τις διαδηλώσεις που ψήφισε με πολλά "ταρατατζούμ" η ΝΔ στην πρώτη της θητεία, αλλά ουδέποτε εφαρμόσθηκε; 

Βέβαια, έσπευσε να μας καθησυχάσει ο υπουργός, ανακοινώνοντας ότι "θα μπει στο παιχνίδι και η Αστυνομία"! Μια θεσμική ερμηνεία της φράσης μπορούμε να έχουμε, παρακαλώ; Δεν ήταν μέχρι τώρα "στο παιχνίδι"; Δηλαδή ζήτησε το Λιμεναρχείο Σύρου βοήθεια για να επιβάλει την τάξη και η Αστυνομία την αρνήθηκε; Στο Πάπιγκο, που ήταν στο παιχνίδι, γιατί οι τραμπούκοι δεν πήγαν αυτόφωρο; Κι αν ένας Λιμενάρχης είναι κι αυτός φρηπαλεστάιν, η Αστυνομία θα "εισπηδήσει" στην περιοχή ευθύνης του με το ζόρι;

Μάλιστα, ο Χρυσοχοΐδης μας ενημέρωσε ότι, από τότε που άρχισε το Ισραήλ να απολυμαίνει τη Γάζα από τη Χαμάς, "έγιναν 522 συγκεντρώσεις, πορείες, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες που ξεκινούσαν από το Σύνταγμα ή το Μέγαρο Μουσικής και κατέληγαν μπροστά στην πρεσβεία του Ισραήλ!" Σχεδόν μία κάθε μέρα! Και συμπλήρωσε "Αυτό είναι δικαίωμα του καθενός να το κάνει και είναι στο πλαίσιο της δημοκρατικής μας διαδικασίας". 

Να το δούμε λίγο καλύτερα αυτό; Η αντίληψη ότι είναι συνταγματικό δικαίωμα οποιουδήποτε να διαδηλώνει οπουδήποτε για οτιδήποτε, οσοδήποτε συχνά, είναι μια ακραία διαστροφή της έννοιας της ελευθερίας της έκφρασης και παρερμηνεία του άρθρου 11 του Συντάγματος και ως προς το γράμμα και ως προς το πνεύμα του.

Το άρθρο 11, §1, λέει: "Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα." Πού; Κυρίως στα σπίτια τους και σε κλειστούς χώρους (αίθουσες, γήπεδα κ.λπ.) που  έχουν κατασκευαστεί γι΄ αυτόν τον σκοπό. Αυτό συνάγεται από τη παράγραφο 2:
"Μόνο στις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις μπορεί να παρίσταται η αστυνομία." Το Σύνταγμα αντιλαμβάνεται τις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις ως εξαίρεση του συνέρχεσθαι και μάλιστα ως δυνητικό κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια, διότι προσθέτει αμέσως μετά: "Οι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει."

Όταν το κέντρο της πόλης είναι σχεδόν μόνιμα υπό κατάληψη από διαδηλωτές, εγχώριους και αλλοδαπούς, όταν παραλύει η οικονομική δραστηριότητα και η συγκοινωνία, όταν χιλιάδες οδηγοί εγκλωβίζονται μποτιλιαρισμένοι στα αυτοκίνητά τους, όταν χάνονται ραντεβού, πτήσεις, πλόες και χιλιάδες, κάθε φορά, ανθρωποώρες, κι όταν πολύ συχνά αυτές οι διαδηλώσεις καταλήγουν σε ταραχές και 4-5 φορές τον χρόνο σε σπασίματα βιτρινών, πλιάτσικο και πυρπολήσεις αυτοκινήτων και καταστημάτων, δεν είναι αυτό σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής; Δηλαδή τι άλλο θα έπρεπε να γίνει; 

Πάμε όμως στην ουσία. Είναι η διαδήλωση ένας αναγκαίος τρόπος έκφρασης ιδεών; Υπάρχει κανένας τόσο ανόητος που να το πιστεύει αυτό, σε μια εποχή που ο καθένας έχει χιλιάδες τρόπους να εκφραστεί δημοσίως; Θες να πεις την άποψή σου, να αντικρούσεις κάποιον, να αντιπαρατεθείς με κάποιον άλλον; Κάν’ το από το διαδίκτυο. Ή, αν το θέμα είναι γενικότερου ενδιαφέροντος, από τα ΜΜΕ. Δεν ζούμε στην εποχή που τον δημόσιο λόγο διαφέντευαν 3 εκδοτικά συγκροτήματα και οι υπόλοιποι ήταν σαν να μην υπήρχαν. Ποια η λογική και η σκοπιμότητα να περπατάς πάνω - κάτω τη Βασ. Σοφίας, γκαρίζοντας με συνθήματα των 5 λέξεων; Μα φυσικά, η επίδειξη δύναμης! Ο εκφοβισμός του άλλου. Γι’ αυτό οι οργανωμένες διαδηλώσεις έχουν τη μορφή στρατιωτικών παρελάσεων και ταγμάτων εφόδου. Μπροστά ο καθοδηγητής με τη ντουντούκα, κι από πίσω σε παράταξη οι διαδηλωτές - στρατιώτες, που αν είναι του ΚΚΕ κρατούν και φονικά όπλα, ξύλινα στειλιάρια, δήθεν για κοντάρια των σημαιών τους. Έχει καμμιά σχέση αυτός ο θεσμοποιημένος τραμπουκισμός με έκφραση γνώμης και ανταλλαγή απόψεων; Για πήγαινε στον πυρήνα μιας τέτοιας διαδήλωσης να εκφράσεις αντίθετη άποψη, να δούμε θα βγεις ζωντανός; 

Η διαδήλωση είναι μία μορφή καθαρής βίας. Ο διαδηλωτής απαιτεί, στην καλύτερη περίπτωση, να δώσεις στο θέμα του μεγαλύτερο βάρος από αυτό που του αναλογεί. Θεωρεί ότι οι άλλες δραστηριότητες στην πόλη πρέπει να σταματήσουν και όλη μας η προσοχή να στραφεί στην κάρτα που δεν θέλουν να χτυπάν οι διοικητικοί υπάλληλοι του ΕΜΠ ή στις διαφορές που έχει το Πακιστάν με την Ινδία. Και επιπλέον σου λέει: "Μην τολμήσεις να υποστηρίξεις το αντίθετο. Θα μας βρεις μπροστά." Γι’ αυτό και υιοθετείται μόνο από τα άκρα, κυρίως το αριστερό, για τα οποία η βία είναι θεμιτός τρόπος άσκησης πολιτικής. Άλλωστε, το ΚΚΕ, στο ιδεολογικό του μανιφέστο (το σημερινό, όχι του 1948), ξεκαθαρίζει φόρα παρτίδα: 

-Στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ είναι η κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, η δικτατορία του προλεταριάτου, για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. 

-Το ΚΚΕ δρα (…) για την προοπτική της σοσιαλιστικής επανάστασης, (…) για τη συσπείρωση και τον επαναστατικό προσανατολισμό της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα του βιομηχανικού προλεταριάτου, (…) αντιτάσσει τη δική του βία ενάντια στη βία του κεφαλαίου, (…) επιδρά παραλυτικά στα επιτελεία του ταξικού αντιπάλου… 

Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ αυτό το επαναστατικό φολκλόρ που δεν μας ενοχλεί ο απροκάλυπτος φασισμός του, η διαρκής απειλή που συνιστούν αυτές οι πρακτικές βίας στη δημόσια ζωή;

Μα, θες να απαγορευτούν όλες οι διαδηλώσεις; Όχι. Όμως, ποιος μπορεί να είναι ο αποδέκτης του μηνύματος μιας διαδήλωσης; Μόνο η (εκάστοτε) κυβέρνηση! Και μόνο για ενέργειές της που δεν συμφωνούν με τις προεκλογικές εξαγγελίες της ή που δεν περιλαμβανόντουσαν σ΄ αυτές. Κανένας άλλος! Ούτε ιδιώτης, ούτε πρεσβείες, ούτε τα δικαστήρια. Είπε ο υποψήφιος ότι αν εκλεγεί, τα 18 υπουργεία θα τα κάνει 9, απολύοντας 34.000 υπαλλήλους και οι πολίτες τον εξέλεξαν; Θα τα κάνει 9 και θα απολύσει 34.000 υπαλλήλους, τέλος! Μα, δουλεύω στη Γενική Γραμματεία Τάδε που θα κλείσει. Δεν έχω δικαίωμα να διαμαρτυρηθώ που θα χάσω τη δουλειά μου; Όχι! Είχες πριν τις εκλογές. Δεν έπεισες, οι πολίτες έκριναν ότι η καρέκλα σου ήταν άχρηστη και έδωσαν εντολή σε κάποιον να την ξηλώσει, τέλος. (Στην Αργεντινή του Μιλέι αυτά, όχι στο δικό μας Οθωμανοσοβιετιστάν του 62μελούς υπουργικού συμβουλίου.) Θα μπορούσες να διαδηλώσεις αν τα 18 υπουργεία τα άφηνε 18, κι ακόμα περισσότερο αν τα έκανε 20. Όχι, εγώ και οι συνάδελφοί μου θα βγούμε στους δρόμους! Θα συλληφθείτε, και για τα επόμενα 2 χρόνια θα βγαίνετε στο προαύλιο των φυλακών, να παίρνετε αέρα. Αν είσαι "απλός" πολίτης. Αν είσαι βουλευτής και διακηρύσσεις ότι νόμος που ψηφίστηκε από τη Βουλή "θα ακυρωθεί στον δρόμο", τα 2 χρόνια γίνονται 5, καθαιρείσαι από το βουλευτικό αξίωμα και χάνεις για 10 χρόνια τα πολιτικά σου δικαιώματα. Αυτό είναι δημοκρατία. Έχει κανόνες και οι κανόνες πρέπει να τηρούνται. Κι όταν τους παραβιάζεις, να υφίστασαι τις συνέπειες. Αλλιώς η δημόσια ζωή μετατρέπεται σε ζούγκλα, όπου τα θηρία έχουν πάντα το πάνω χέρι. Δεν είναι δυνατόν να φτιάχνουν οι φιλήσυχοι πολίτες ομάδες περιφρούρησης της νομιμότητας, και να δέρνονται καθημερινώς με τους αλήτες της αριστερίλας. Διότι ακούστηκε κι αυτή η άποψη μετά το ναυάγιο της Σύρου, από διάφορα εξαπτέρυγα της κυβέρνησης, που προσπάθησαν να ενοχοποιήσουν τους πολίτες της Σύρου που δεν αντέδρασαν.

Αυτό όμως που είναι απολύτως απαράδεκτο, και θα έπρεπε να απαγορεύεται ρητώς και διά ροπάλου, παντού και πάντα, είναι οι δημόσιες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά ιδιωτών, ακόμα και οι πλέον ήπιες. Πρόκειται για καραμπινάτη απειλή. Σκέψου, ας πούμε, να έχεις μια διαφορά, αστικής φύσεως με κάποιον, και να σου στέλνει κάθε μέρα δύο φουσκωτούς, την ώρα που βγαίνεις από το σπίτι σου, να σε κοιτάζουν βλοσυρά. Χωρίς ούτε να σε αγγίξουν, ούτε να σου μιλήσουν καν. Μόνο να σου ρίχνουν δολοφονικές ματιές με νόημα. Σκέψου να έχεις ένα εστιατόριο με ισραηλινή κουζίνα και να παρακολουθείς την κυβέρνηση να παρακολουθεί, μη… ενεργοποιημένη, τα Sturmabteilung του Ρουβίκωνα στις Judenverfolgungen τους, τις οποίες δικαιολογούσε ο Χίτλερ με τον ίδιο τρόπο που τις δικαιολογούν οι ηγετίσκοι του εγχώριου φυτώριου τραμπουκισμού που ονομάζεται, κατ’ ευφημισμόν, αριστερά: spontane Volkswut (αυθόρμητη οργή του λαού).

Ο γράφων, ο οποίος υπέστη επιθέσεις πάσης φύσεως, απειλητικές για τη σωματική ακεραιότητα και για τη ζωή του, επειδή απλώς εξέφραζε δημοσίως την άποψή του, έθεσε το ερώτημα στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής, για το αν είναι επιτρεπτή η βία ως τρόπος πολιτικής έκφρασης, μετά τη νιοστή επίθεση που δέχθηκε από τραμπούκους του ΚΚΕ μέσα στην αίθουσα του Συμβουλίου. Δείτε πώς όλες οι παρατάξεις της αριστεράς επιδοκιμάζουν τη βία, αποχωρώντας από τη συζήτηση, ενώ η ΝΔ που παρέμεινε, ψέλλισε με το ζόρι κάτι άχροα και άοσμα ισαποστασάδικα φληναφήματα. Για την ιστορία, η… ανεξάρτητη Δικαιοσύνη έκρινε (μετά από 6 χρόνια) ότι ουδεμία αξιόποινη πράξη έλαβε χώρα, ότι ο επιτεθείς απλώς εξέφραζε απόψεις, και τον αθώωσε, ενώ την ημέρα της επίθεσης, ο αστυνομικός που είχε έρθει να τον συλλάβει στο πλαίσιο του αυτοφώρου, δέχθηκε, μπροστά μου, τηλεφώνημα "άνωθεν", που τον διέταξε να… απενεργοποιήσει τον νόμο. (Και αν έχετε όρεξη, δείτε πώς τα ΜΜΕ προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την επίθεση.)

Χωρίς λοιπόν αντιρατσιστικούς νόμους και παρόμοιες ανοησίες, ρωτάω πολιτικούς και νομικούς (οι οποίοι γενικώς δεν βγάζουν άχνα, καθώς οι ασάφειες και οι αντιφάσεις των νόμων παράγουν εισόδημα): μπορεί ένας πολίτης ή μια ομάδα πολιτών να βάλει στο μάτι κάποιον ή κάποιους και να τον/τους παρενοχλεί ακόμα και σιωπηρά στην καθημερινότητά του/τους; Μπορούν οι φρηπαλεστάιν της γειτονιάς σου να ανακαλύψουν ένα σπίτι με ενοίκους Ισραηλινούς και να κάνουν πικετοφορία έξω από την πόρτα τους; Μπορούν οι βίγκαν της γειτονιάς σου να γυρίζουν τις ψησταριές και να αφήνουν, πάνω στα τραπέζια, φυλλάδια "Σταματήστε τη δολοφονία των ζώων"; Μπορούν, για να το επεκτείνω, θρησκευτικές ομάδες (Ευαγγελιστές, Μουσουλμάνοι, Μάρτυρες του Ιεχωβά κ.λπ.) να έχουν stands ή να στήνουν τραπεζάκια προώθησης του δόγματός τους, σε δημόσιο χώρο; Κατηγορηματικά όχι! Δεν έχω καμμιά όρεξη βγαίνοντας στη δημοσιά να με τραβάει από το μανίκι πότε ο ένας και πότε ο άλλος για να πουλήσει την ιδεολογική πραμάτεια του. Ούτε να ακούω τα κηρύγματα ή τα συνθήματά τους. Ούτε να τα βλέπω γραμμένα στους τοίχους. Έχεις τις απόψεις σου, έχω τις δικές μου, μπορούμε να συναντηθούμε για μια συζήτηση σε κλειστό χώρο, με ακροατές ανθρώπους που ήρθαν ειδικά γι’ αυτόν τον σκοπό (όπως εδώ) και όχι ανυποψίαστους περαστικούς. Οι νόμοι που διέπουν τη δημόσια ζωή πρέπει να αλλάξουν χθες, βάσει των δεδομένων του ψηφιακού κόσμου. 

Δύο ευρήματα ακόμα:

1. Στον τραμπουκισμό της Σύρου πρωτοστάτησε το ΔΣ του Συλλόγου εργαζομένων στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου. Στον ανάλογο, που ετοιμαζόταν στη Ρόδο και τελικά ακυρώθηκε, ο Σύλλογος Υπαλλήλων Δήμου Ρόδου. Δηλαδή υπάλληλοι του κράτους, που ορκίσθηκαν υπακοή στο Σύνταγμα και τους Νόμους, εκθειάζουν την παρανομία και υπαγορεύουν την εξωτερική πολιτική, καθώς ζητούν "να μην παραχωρούνται χώροι και υποδομές της χώρας μας για την εξυπηρέτηση συμφερόντων και αναγκών συνυφασμένων με το κράτος του Ισραήλ". Τους είχε όμως όλους προφτάσει η ΟΛΜΕ η οποία λίγες μέρες μετά την κτηνωδία της 7/10 (την 1/11/2023) καλούσε σε εκδηλώσεις συμπαράστασης στην Παλαιστίνη δηλαδή στη Χαμάς, εξαγγέλλοντας, για τον σκοπό αυτό, στάση εργασίας. Αναρωτιέμαι πότε θα… ενεργοποιηθεί εκείνος ο έρμος ο Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας που προβλέπει απόλυση δημοσίου υπαλλήλου για βαρύ πειθαρχικό παράπτωμα. Αναρωτιέμαι τι κατηγορίας παράπτωμα είναι το να "πατήσεις" τον όρκο που έδωσες προσλαμβανόμενος στο Δημόσιο, και να στραφείς εναντίον του; Σε ένα στοιχειωδώς λειτουργούν κράτος, όλοι αυτοί θα είχαν ήδη απολυθεί. Αλλά, είπαμε, τα τελευταία ψήγματα κρατικής οντότητας βρίσκονται στον πάτο του λιμανιού της Σύρου.

2. Από δημόσια αντιπαράθεση της Μ. Πυργιώτη και του Δ. Σκέρτσου, μάθαμε ότι η γνωστή πρώην δημοσιογράφος και νυν πολιτική αναλύτρια είναι σύμβουλος επ’ αμοιβή σε υπουργείο. Το απίστευτο είναι ότι ο Σκέρτσος θεώρησε ασύμβατο με την ιδιότητα του έχοντος οικονομικές δοσοληψίες με την κυβέρνηση, το σκωπτικό σχόλιο της (πάντα σοβαρής) Πυργιώτη για την κυβερνητική απραξία. Παίρνεις λεφτά από μας; Θα μας λιβανίζεις! Τίποτε άλλο! Μπορεί η παρακάτω πρόταση, στη χώρα του Τράγκα και εν γνώσει του ότι αυτές οι δουλειές γίνονται "με μαύρα", να ακούγεται αφελής, αλλά θα την κάνω, κι ας πέσει κάτω: θα πρέπει, αν ένας δημοσιογράφος αμείβεται από μια πηγή, επιχειρηματική, πολιτική ή οποιαδήποτε άλλη, είτε με έμμισθη σχέση είτε με σχέση προμηθευτή, πέρα από το ΜΜΕ στο οποίο εργάζεται, να ανακοινώνεται αυτό δημοσίως και να καταθέτει τη δημοσιογραφική του ταυτότητα. Η ίδια διαφάνεια να ισχύει και για οποιονδήποτε "αναλυτή" ώστε να σταθμίζουμε ανάλογα την αξιοπιστία του. Φυσικά δεν ζητάω, αυτό παραείναι αφελές, να ενεργοποιηθεί ο Κώδικας Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ, που στο άρθρο 5 απαγορεύει ακόμα και τον έμμεσο χρηματισμό δημοσιογράφου, διότι δεν υπάρχει ούτε ένα άρθρο του, το οποίο να μην καταπατείται βάναυσα από το σύνολο της δημοσιογραφικής πιάτσας. 

Στο ναυάγιο της Σύρου, λοιπόν, βρίσκονται νόμοι που πρέπει να ενεργοποιηθούν μετά από ένα πατατράκ, θεσμικοί φορείς που δεν ξέρουν ποια είναι τα καθήκοντά τους, συστηματικοί επαγγελματίες τραμπούκοι που βαφτίζουν την παραβατικότητα ακτιβισμό, με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης, κοινοβουλευτικά κόμματα που υποδαυλίζουν την παράνομη δράση, δημόσιοι υπάλληλοι που πρωτοστατούν στην παρανομία, δημοσιολογούντες που έχουν ως πελάτες κυβερνητικούς, κυβερνητικοί που τους "καρφώνουν" δημοσίως και υπουργοί που μιλάν, σαν αντιπολίτευση, με το "θα έπρεπε". Ανατριχιαστικά ευρήματα, για ένα μόρφωμα που αυταποκαλείται κράτος, δεν συμφωνείτε; 

Σαν να διακρίνω κάποιο μούδιασμα ή είναι ιδέα μου; Σαν να ετοιμάζεσαι, αγαπητέ αναγνώστη, να απαντήσεις "ε, όχι και ανατριχιαστικά, κάθε μέρα αυτά συμβαίνουν". Αυτό, λοιπόν, είναι το πιο ανατριχιαστικό, διότι αφορά ένα ναυάγιο πολύ μεγαλύτερο, ευρύτερο και βαθύτερο, από αυτό του λιμανιού της Σύρου. Με εννοείς, φαντάζομαι. 

* Ο Θάνος Τζήμερος είναι επιχειρηματίας, πρώην πρόεδρος της "Δημιουργίας Ξανά"