Τα άλυτα μεγάλα θέματα της χώρας

Του Σπύρου Δημητρέλη

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα χρόνια της μεταπολίτευσης, αλλά και ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει βήματα της χώρας για την προσέγγιση με τα ευρωπαϊκά στάνταρντς. Στο δημοσιονομικό πεδίο, με τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν επί μνημονίων, τα πράγματα έχουν βελτιωθεί σημαντικά ενώ σημαντική είναι και η βελτίωση σε επίπεδο εξυπηρέτησης του πολίτη, μέσω της ψηφιοποίησης διαδικασιών.

Ωστόσο, σε σχέση με τις πολύ υψηλές προσδοκίες που υπάρχουν από μια κρίσιμη αλλά σημαντική μάζα Ελλήνων για πραγματικό εκσυγχρονισμό της χώρας, τα αποτελέσματα είναι στην καλύτερη περίπτωση απογοητευτικά.

Η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει πολύ μεγάλα ζητήματα θεσμικής λειτουργίας και θωράκισης της δημοκρατίας. Πραγματική δημοκρατική λειτουργία σημαίνει ότι ο ανίσχυρος κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά δεν μπορεί να είναι έρμαιο του ισχυρού. Και αντίστροφα ο ισχυρός πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά να είναι ανεξέλεγκτος στην παρανομία του.

Δυστυχώς η χώρα μας, παρά την πρόοδο που έχει γίνει, δεν ανοίγει τα μεγάλα ζητήματα που την κρατούν πίσω. Δεν κάνει αυτά που πρέπει να γίνουν προκειμένου να μην απογοητεύει τους ανθρώπους της. Δεν κάνει αυτά που πρέπει προκειμένου να διαψεύσει, έστω και μετά από δεκαετίες τη ρήση του Αριστοτέλη Ωνάση ότι "Κύριοι, αυτή η χώρα κάνει μόνο για διακοπές".

Θεωρίες θα πει κάποιος. Ας περάσουμε, όμως, και στην ουσία. Το Capital.gr έχει αναδείξει τις τελευταίες ημέρες το ζήτημα των υπέρογκων αυξήσεων στα ασφάλιστρα ιδιωτικής Υγείας βάσει των καταγγελιών της μεγαλύτερης ένωσης καταναλωτών, της ΕΚΠΟΙΖΩ. Σε μια κανονική χώρα, η κατάσταση αυτή, που φέρνει σε δεινή θέση ανθρώπους που έχουν δαπανήσει αδρά επενδύοντας στην προστασία της υγείας τους μακροπρόθεσμα, δεν θα είχε γίνει ποτέ. Θα υπήρχε μια πραγματικά λειτουργική, αποτελεσματική και ανεξάρτητη αρχή προστασίας του ανταγωνισμού και των καταναλωτών, που θα είχε προλάβει ή στην χειρότερη αντιμετωπίσει γρήγορα και αποτελεσματικά το πρόβλημα.

Σε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, η Δικαιοσύνη θα ήταν πραγματικά ανεξάρτητη και τυφλή προκειμένου να μην διακρίνει αν αυτός που καλείται να επαναφέρει στη νομιμότητα είναι ισχυρός, πλούσιος, μηντιάρχης ή διαπλεκόμενος. Η αλλαγή του τρόπου εκλογής της ηγεσίας της ελληνικής Δικαιοσύνης είναι ένα τεράστιο ανοικτό θεσμικό ζήτημα που δεν έχει επιλυθεί. Με χαροποίησε το γεγονός ότι το σηκώνει πλέον το ΠΑΣΟΚ ενόψει της έναρξης της διαδικασίας αναθεώρησης του συντάγματος.

Σε μια κανονική ευρωπαϊκή και προηγμένη χώρα, θα είχαν ήδη θεσπιστεί μόνιμοι υφυπουργοί που θα είχαν την ευθύνη για τον κρατικό μηχανισμό. Έτσι η κρατική μηχανή δεν θα παραδιδόταν κάθε φορά στον κομματικό στρατό.

Σε μια κανονική ευρωπαϊκή και προηγμένη χώρα, θα είχαμε τελειώσει με τον παρασιτισμό στον δημόσιο τομέα μέσω θέσπισης ουσιαστικής αξιολόγησης για όλους τους εργαζόμενους. Αξιολόγησης με πραγματικές κυρώσεις για να είναι αποτελεσματική.

Σε μια κανονική ευρωπαϊκή και προηγμένη χώρα, θα είχαμε προχωρήσει μπροστά από το πρωθυπουργοκεντρικό μοντέλο εξουσίας, με τη θέσπιση των κατάλληλων θεσμικών αντίβαρων, προκειμένου να αποφεύγονται αυθαιρεσίες και καταχρήσεις εξουσίας.

Όσο καθυστερεί η επίλυση αυτών των μεγάλων θεμάτων της χώρας, ο πραγματικός εκσυγχρονισμός παραμένει ζητούμενο για τους πολίτες.