Η Ελλάδα αλλάζει αλλά η εκπαίδευση κοιτάζει

Του Σπύρου Δημητρέλη

Απέχουμε μόλις ένα 10ημερο από τις ευρωεκλογές και τα κομματικά επιτελεία έχουν ανεβάσει τους τόνους στη διαπασών. Διακύβευμα η πολιτική  σταθερότητα διατυμπανίζει η κυβέρνηση. Για εκπτώσεις από το κράτος δικαίου και το ευρωπαϊκό κεκτημένο κάνει λόγο η αντιπολίτευση ενώ, και αυτή τη φορά, ο ΣΥΡΙΖΑ τάζει λαγούς με πετραχήλια που παραπέμπουν σε λεφτόδεντρο. Η χθεσινή ημέρα, όμως, ήταν μια χρήσιμη ημέρα για τους κυβερνήτες και επίδοξους κυβερνήτες μας. Οι σημαντικότερες ειδήσεις στο πεδίο της οικονομίας και της κοινωνίας που ήρθαν στη δημοσιότητα αφορούσαν θέματα που μπορούν να αποτελέσουν ένα πεδίο ουσιαστικής πολιτικής συζήτησης και δημιουργικής αντιπαράθεσης.

Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών σε συνεργασία με την EY και το Endeavor εκπόνησε μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη για τη σχέση της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τις αναπτυξιακές ανάγκες της ελληνικής οικονομίας. Δυστυχώς, στη μελέτη διαπιστώνεται ότι ένα στα δυο πανεπιστημιακά τμήματα στην Ελλάδα δεν έχουν σχέση με τις αναπτυξιακές ανάγκες της οικονομίας. Κοινώς δίνουν πτυχία χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα στην ζήτηση εργασίας. Η διαπίστωση δεν είναι καινούρια. Είναι, όμως, επαναλαμβανόμενη και δυστυχώς παγιωμένη. Την ίδια ημέρα, δηλαδή χθες, ήρθε και ο εκ των κορυφαίων του ελληνικού επιχειρείν Σπύρος Θεοδωρόπουλος και υποψήφιος για την προεδρία του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, να περιγράψει το τεράστιο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στον κόσμο των επιχειρήσεων με την έλλειψη ειδικευμένου προσωπικού και ειδικά τεχνικού. Όπως είπε, η μετατροπή της τεχνολογικής εκπαίδευσης μέσα σε μια νύχτα σε πανεπιστημιακή, έχει δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα καθώς και ότι, πλέον, ούτε μια δημόσια σχολή δεν παράγει τεχνίτες.

Απέχουμε λοιπόν ένα 10ήμερο από κάλπες και η πολιτική ελίτ δεν συζητά πραγματικά ζητήματα που αφορούν την ουσιαστική πρόοδο της χώρας, όπως είναι το τι θα κάνουμε με το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Η Ελλάδα μετατρέπεται ταχύτατα σε μια μεγάλη τουριστική βιομηχανία και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα κοιτάζει αλλού. Ο προσανατολισμός σε θεωρητικές και άνευ στόχευσης σπουδές κοστίζει σε πόρους, κοινωνικούς και οικονομικούς.

Ο χώρος της παιδείας είναι ο κατεξοχήν χώρος που απαιτεί ριζικές μεταρρυθμίσεις. Πραγματικές μεταρρυθμίσεις που θα κατευθύνουν πόρους σε ποιο αποδοτικές κατευθύνσεις. Μεταρρυθμίσεις που θα ξυπνήσουν δημιουργικές δυνάμεις σε κάθε βαθμίδα του εκπαιδευτικού συστήματος. Πολλοί πρέπει να ξεβολευτούν για να κερδίσει συνολικά η κοινωνία. Η κυβέρνηση έκανε ένα σημαντικό βήμα με το άνοιγμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε μη κρατικές δυνάμεις. Οφείλει, όμως, να ανοίξει το κεφάλαιο κρατική τριτοβάθμιας εκπαίδευση και κυρίως την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια. Το διακύβευμα της πολιτικής σταθερότητας είναι σημαντικό, αλλά πρόσκαιρο. Το πραγματικό διακύβευμα είναι τα βήματα που πρέπει να κάνει μπροστά η Ελλάδα για ποιοτικότερη ζωή, υψηλότερα εισοδήματα και κοινωνική δικαιοσύνη. Και ένας μηχανισμός σίγουρος για τα παραπάνω είναι η παιδεία.