Ας πάρουμε όλοι μια βαθιά ανάσα για την Κίνα

Η αμυγδαλή είναι μια ομάδα νευρώνων κοντά στη βάση του εγκεφάλου που αξιολογεί τον κίνδυνο και μπορεί να οδηγήσει σε μια αντίδραση μάχης ή φυγής. Μια στρεσογόνος κατάσταση με μεγάλη διάρκεια μπορεί να πυροδοτήσει άγχος, κάτι που μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους να βλέπουν κινδύνους εκεί που δεν υπάρχουν και να έχουν εμμονή με τα χειρότερα σενάρια.

Το συλλογικό εθνικό σώμα της Αμερικής υποφέρει από μια περίπτωση χρόνιας κατάστασης άγχους για την Κίνα. Σχεδόν οτιδήποτε με τη λέξη "Κινέζος" μπροστά του προκαλεί πλέον μια αντίδραση φόβου στο πολιτικό μας σύστημα, παρεμποδίζοντας την ικανότητά μας να μετράμε σωστά και να αξιολογούμε τις απειλές. Αυτό έχει οδηγήσει την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τους Αμερικανούς πολιτικούς να ακολουθούν πολιτικές που βασίζονται στην καταστολή και τον αποκλεισμό, αντικατοπτρίζοντας το ίδιο το αυταρχικό σύστημα που επιδιώκουν να καταπολεμήσουν.

Το Κογκρέσο ανέλαβε δράση για να εξαναγκάσει την πώληση του TikTok, της κινεζικής εφαρμογής κοινωνικής δικτύωσης. Ορισμένες πολιτείες έχουν ζητήσει περιορισμούς σε Κινέζους ιδιώτες ή οντότητες που κατέχουν γη στις ΗΠΑ αλλά και σε Κινέζους ερευνητές που εργάζονται σε αμερικανικά πανεπιστήμια. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει απαγορεύσει σε ορισμένες κινεζικές εταιρείες τεχνολογίας να ανταγωνίζονται στις αγορές μας. Αυτά τα μέτρα έχουν όλα μια λογική εθνικής ασφάλειας και δεν είναι πρόθεσή μου εδώ να αξιολογήσω τα οφέλη στην κάθε περίπτωση. Συλλογικά όμως οδηγούν τις ΗΠΑ στο να είναι ουσιαστικά περισσότερο κλειστές – μοιάζοντας περισσότερο με την Κίνα.

Όταν βρίσκεσαι συνεχώς σε μια κατάσταση ανησυχίας καμία απειλή δεν είναι πολύ μικρή. Τον Ιανουάριο, ο Ρικ Σκοτ, γερουσιαστής από τη Φλόριντα, παρουσίασε ένα νομοθέτημα που θα απαγόρευε τις εισαγωγές κινεζικού σκόρδου, το οποίο – όπως επισήμανε – θα μπορούσε να αποτελεί απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, επικαλούμενος αναφορές ότι ως λίπασμα χρησιμοποιούνται ανθρώπινα λύματα. Το 2017, επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο McGill έγραψαν ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις πως κάτι τέτοιο συμβαίνει. Ακόμα και αν συμβαίνει όμως, είναι κοινή πρακτική να χρησιμοποιούνται ανθρώπινα απόβλητα, γνωστά ως "βιοστερεά", ως λίπασμα σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ.

Πιο πρόσφατα, ο γερουσιαστής Τομ Κότον και η εκπρόσωπος Ελίζ Στεφάνικ εισήγαγαν νομοθεσία που θα απαγόρευε στο υπουργείο Άμυνας να συνάψει σύμβαση με την Tutor.com, μια εταιρεία διδασκαλίας με έδρα τις ΗΠΑ, με το σκεπτικό ότι αποτελεί απειλή για την εθνική ασφάλεια επειδή αγοράστηκε από την Primavera Capital Group, μια επενδυτική εταιρεία με έδρα το Χονγκ Κονγκ. Το επιχείρημά τους είναι ότι αυτό θα μπορούσε να δώσει στην κινεζική κυβέρνηση πρόσβαση από την πίσω πόρτα στις συνεδρίες διδασκαλίας και στα προσωπικά στοιχεία του αμερικανικού στρατιωτικού προσωπικού που χρησιμοποιεί την υπηρεσία της εταιρείας.

Το σχέδιο νόμου δεν αναφέρει ότι τα δεδομένα των σπουδαστών του Tutor.com φυλάσσονται στις ΗΠΑ και ότι η εταιρεία προσφέρθηκε εθελοντικά για έλεγχο ασφαλείας από την ομοσπονδιακή Επιτροπή Ξένων Επενδύσεων, αλλά και ότι δημιούργησε πρόσθετα επίπεδα προστασίας της ασφάλειας των δεδομένων σε συντονισμό με την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Το νομοσχέδιο δεν διευκρινίζει επίσης πώς ακριβώς η κινεζική κυβέρνηση θα αποκτούσε πρόσβαση στα δεδομένα του Tutor.com ή ποια χρήση θα είχε στην πραγματικότητα για πληροφορίες σχετικά με τις συνεδρίες διδασκαλίας του στρατιωτικού προσωπικού των ΗΠΑ.

Το περασμένο καλοκαίρι, αρκετοί Ρεπουμπλικάνοι νομοθέτες διαμαρτυρήθηκαν έντονα για την ταινία "Barbie" επειδή ένας παγκόσμιος χάρτης που εμφανίζεται για μια στιγμή στο φόντο μιας σκηνής περιελάμβανε μια διακεκομμένη γραμμή. Το θεώρησαν αυτό ως αναφορά στις "εννέα διακεκομμένες γραμμές" της Κίνας, τις γραμμές δηλαδή που χρησιμοποιεί το Πεκίνο για να υποστηρίξει τις αμφισβητούμενες διεκδικήσεις του στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τζιμ Μπάνκς αυτό "θέτει σε κίνδυνο την εθνική μας ασφάλεια". Ο χάρτης στην ταινία είναι ξεκάθαρα φανταστικός, είχε μόνο οκτώ γραμμές και δεν είχε καμία ομοιότητα με τους χάρτες της Κίνας. Ακόμη και η κυβέρνηση των Φιλιππίνων, η οποία εδώ και χρόνια εμπλέκεται σε διαμάχες με την Κίνα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, απέρριψε αυτούς τους ισχυρισμούς και έδωσε το πράσινο φως για να κυκλοφορήσει στη χώρα η ταινία.

Φυσικά, οι ΗΠΑ θα πρέπει να αντιμετωπίσουν με αποφασιστικότητα τον Πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ της Κίνας για την πολιτική καταστολής στο εσωτερικό της χώρας και την επιθετικότητα στο εξωτερικό. Ως μελετητής του πολιτικού συστήματος της Κίνας, ανησυχώ για το πώς ο Σι έκανε τη χώρα του ακόμα πιο αυταρχική, αλλά και για τις αυξανόμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα, ιδιαίτερα εκείνες που στρέφονται κατά του πληθυσμού των Ουιγούρων στο Σινγιάνγκ. Ανησυχώ για την καταστολή του Πεκίνου στο Χονγκ Κονγκ, για τις απειλές προς την Ταϊβάν, την ολοένα και πιο ζεστή σχέση με τη Ρωσία και την υποστήριξή στον πόλεμο στην Ουκρανία. Η Αμερική πρέπει να παραμείνει σε εγρήγορση για τις θεμιτές της ανησυχίες σχετικά με καλά τεκμηριωμένες κινεζικές δραστηριότητες, όπως η κατασκοπεία και οι επιθέσεις στον κυβερνοχώρο.

Αλλά πρέπει πραγματικά οι πολιτικοί μας να εστιάζουν στο Tutor.com, το κινέζικο σκόρδο και την ταινία "Barbie"; Ή θα πρέπει να επικεντρωθούν στις πιο σοβαρές απειλές που θέτει το αυταρχικό σύστημα της Κίνας και σε πολλά άλλα ζητήματα που επηρεάζουν ουσιαστικά την καθημερινή ζωή των Αμερικανών;

Ίσως το πιο ανησυχητικό είναι ότι το άγχος για την Κίνα μεταφέρεται σιγά-σιγά σε διακρίσεις κατά των Κινεζοαμερικανών, σε έναν νέο "κίτρινο κίνδυνο". Έχουμε ήδη δει πώς μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Τραμπ με στόχο τις κατασκοπευτικές δραστηριότητες της Κίνας στην πραγματικότητα οδήγησε σε άδικους ελέγχους σε Κινέζους ερευνητές, αλλά ακόμη και Αμερικανών κυβερνητικών υπαλλήλων με ασιατική καταγωγή, κάτι που είχε ως συνέπεια τελικά τον τερματισμό του συγκεκριμένου προγράμματος το 2022.

Και είδαμε πώς η ξενοφοβία κατά τη διάρκεια της πανδημίας πυροδότησε απειλές και επιθέσεις εναντίον Ασιατών Αμερικανών. Υπήρξαν επίσης πολλές αναφορές για υπαλλήλους επιβολής του νόμου που ανέκριναν Κινέζους φοιτητές και ερευνητές που ταξίδευαν από και προς την Κίνα με το σκεπτικό ότι μπορεί να είναι πράκτορες του κινεζικού κράτους. Και πάλι, αυτή η μεταχείριση —το να σε ανακρίνουν αστυνομικοί ή άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι — είναι κάτι που έχουν βιώσει ξένοι ακαδημαϊκοί στην Κίνα και μάλιστα αναφέρεται κατ' ευφημισμό ως "πρόσκληση για τσάι".

Το περασμένο έτος, νομοθέτες της πολιτείας του Τέξας πρότειναν ένα νομοσχέδιο που αρχικά θα προσπαθούσε να αποτρέψει Κινέζους (καθώς και Ιρανούς, Βορειοκορεάτες και Ρώσους) πολίτες και οντότητες από το να αγοράζουν γη, σπίτια ή άλλα ακίνητα, επικαλούμενοι ανησυχίες για την ασφάλεια της εφοδιαστικής αλυσίδας στα τρόφιμα. Αφήνοντας κατά μέρος το γεγονός ότι οι Κινέζοι πολίτες δεν είναι η κινεζική κυβέρνηση, το πραγματικό μέγεθος της γεωργικής γης που ανήκει σε κινεζικές οντότητες είναι αμελητέο - δεν ξεπέρασε ποτέ το 1% από τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις σε καμία πολιτεία των ΗΠΑ από το 2021. Το νομοσχέδιο τελικά δεν πέρασε, αλλά μόνο μετά τις σημαντικές αντιδράσεις που προκάλεσε στην κινεζο-αμερικανική κοινότητα.

Αυτός ο πανικός για την Κίνα, που υποκινείται από φιλελεύθερα και συντηρητικά μέσα ενημέρωσης, μπορεί να επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο ο μέσος άνθρωπος αντιλαμβάνεται τους τους Αμερικανούς κινεζικής καταγωγής. Ο Μιχαήλ Κέρνι - συνάδελφος ερευνητής με αντικείμενο την Κίνα - και εγώ πρόσφατα ρωτήσαμε πάνω από 2.500 Αμερικανούς σχετικά με το αν θα έπρεπε να επιτρέπεται σε Κινεζοαμερικανούς που γεννήθηκαν στις ΗΠΑ να υπηρετούν στις υπηρεσίες πληροφοριών. Περίπου το 27% ανέφερε ότι η πρόσβαση τους σε απόρρητες πληροφορίες θα πρέπει να είναι περισσότερο περιορισμένη σε σύγκριση με άλλους πολίτες των ΗΠΑ και το 14% είπε ότι δεν πρέπει να τους επιτρέπεται καμία πρόσβαση.

Αυτό είναι απροκάλυπτος ρατσισμός και - αν και δεν αποτελεί την άποψη της πλειοψηφίας - είναι ανησυχητικό ότι τόσοι πολλοί Αμερικανοί θολώνουν τη γραμμή μεταξύ της κινεζικής κυβέρνησης και των ανθρώπων κινεζικής εθνότητας, ακολουθώντας τη γλώσσα των πολιτικών μας.

Η Κίνα είναι ένας τρομερός γεωπολιτικός αντίπαλος. Αλλά δεν υπάρχει κόσμος που το σκόρδο, η "Barbie" ή ένας ιστότοπος διδασκαλίας αποτελούν σημαντικές απειλές για την εθνική ασφάλεια. Το να υποστηρίζουμε ότι αποτελούν, δείχνει μια κάποια έλλειψη σοβαρότητας στον πολιτικό μας λόγο.

Για να ανταγωνιστούν σωστά οι ΗΠΑ την Κίνα θα χρειαστεί μια υγιής, ισορροπημένη διαδικασία χάραξης της πολιτικής μας που θα προστατεύει την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ χωρίς να διακυβεύονται βασικές αμερικανικές αξίες.

Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα.

*Ο Dr. Truex είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Princeton University. Η έρευνα του εστιάζει στην κινεζικό αυταρχισμό.

© 2024 Διατίθεται από το "The New York Times Licensing Group"