του Θοδωρή Γιάνναρου
Λίγο μετά την αρχή της έκτης δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, ο φυσικός Ενρίγκο Φέρμι διατύπωσε το ερώτημά του: αν το σύμπαν είναι γεμάτο με πλανήτες παρόμοιους με την Γη, δηλαδή είναι γεμάτο με πλανήτες που μπορούν να στηρίξουν την ύπαρξη ζωής, καταλήγουμε στο συμπέρασμα, πως πιθανότατα το σύμπαν μας "σφύζει” από ζωή. Παρ’ όλα αυτά, οι προσπάθειες εύρεσης αυτής της ζωής έχουν αποτύχει και φαίνεται πως είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν. Πού, διάολε, είναι όλα αυτά τα πράσινα ανθρωπάκια;
Το ερώτημα αυτό αποτέλεσε το περίφημο "Παράδοξο του Φέρμι”…
Αφήνοντας τώρα το διάστημα και χαράζοντας ρότα προς τη Γη, αριβάρουμε στα νότια Βαλκάνια και συγκεκριμένα στην ομορφότερη χώρα - την ηλιόλουστη με τα γαλαζοπράσινα νερά… την Ελλάδα, που ξανανακάλυψε την αριθμητική και 1 + 1, μας κάνουν 7… στη χώρα όπου τα παράδοξα και τα παράλογα πλησιάζουν σε αριθμό… τα βότσαλα του Αιγαίου! Απ’ όποια πλευρά και αν προσεγγίσει κανείς τα πράγματα θα μπερδευτεί και θα εγκαταλείψει την οποιαδήποτε αναζήτηση για τα αυτονόητα… μιας και σ’ αυτή τη χώρα τα αυτονόητα είναι συνήθως σε έλλειψη!
Η ζωή όσων ζουν σε αυτήν την χώρα, μοιάζει με μια ξενάγηση χωρίς αρχή και τέλος σε ένα περίεργο μουσείο εξέλιξης, τιγκαρισμένο με παράδοξα και παθογένειες, που όσο περνά ο χρόνος πληθαίνουν επικίνδυνα…
Αυτή η χώρα καταγράφει την μεγαλύτερη ανεργία στους νέους ίσως και σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση! Οι επιχειρήσεις, όλα το φάσμα των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, αδυνατούν να βρουν το προσωπικό που χρειάζονται, ενώ οι νέοι που μανιωδώς αναζητούν εργασία δεν βρίσκουν τρόπο να εργαστούν και να ζήσουν αξιοπρεπώς. Δεν είναι παράδοξο, ενώ το σύνολο σχεδόν των εταιρειών στην Ελλάδα αναζητούν στελέχη και υπαλλήλους, το ότι οι νέοι παρότι ψάχνουν, συνεχίζουν να μη βρίσκον και να εξακολουθούν να παλεύουν με το φάντασμα της ανεργίας;
Ας πάμε τώρα σε ένα άλλο παράδοξο, που έχει να κάνει με το χρήμα, το οποίο εμφανίζεται στο χώρο της οικονομίας και της επιχειρηματικότητας και αφορά στις σχέσεις ανάμεσα σε τράπεζες και επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα. Οι τράπεζες νιώθουν στο πετσί τους ότι οι επιχειρήσεις δεν έρχονται να ζητήσουν δανεικό χρήμα, ενώ από την άλλη, οι επιχειρήσεις διαμαρτύρονται, ότι που αν και αιτούνται πολλάκις για χρηματοδότηση, η απάντηση από τις τράπεζες είναι κατά το μεγαλύτερο ποσοστό αρνητική.
Προκειμένου να μην πλατιάσουμε απαριθμώντας τα παράδοξα, ας μείνουμε στο χρήμα και στις συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων… Δεν είναι παράδοξο, ο Πρωθυπουργός, οι υπουργοί και σύσσωμη η εκάστοτε κυβέρνηση να κομπάζει για τα επιτεύγματά της στον τομέα της οικονομίας… για την τεράστια ανάπτυξη που συντελείται και για τους πακτωλούς χρημάτων που μπαίνουν στο μύλο της ελληνικής οικονομίας, αλλά συγχρόνως μεγάλο ποσοστό των ιθαγενών να φυτοζωεί, οι νέοι να αδυνατούν να βρουν εργασία, να δημιουργήσουν οικογένεια και να κάνουν παιδιά… και γενικά οι Έλληνες να χάνουν ολάκερο το βιός τους… ακόμα και το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους;
"Πού διάολε είναι όλα αυτά τα χρήματα για τα οποία συνεχώς ακούμε;”.
Ίσως κάποιος να έλεγε πως όλα αυτά που περιγράφηκαν πιο πάνω δεν είναι παράδοξα, αλλά ο τρόπος που τα πράγματα λειτουργούν εδώ στη μπανανία μας. Αποτελούν παράδοξα εκθέματα μουσειακής αξίας σε μια Ελλάδα που εδώ και πολλά χρόνια θα έπρεπε ήδη να είχε διαγράψει την λέξη "παράδοξο” από την καθομιλουμένη της. Θα έπρεπε προ πολλού να έχει φροντίσει να επιλύσει όλες τις αγκυλώσεις και τις παθογένειες του εφησυχασμού και της αναπηρίας για καινοτόμες ιδέες και εφαρμοσμένες δράσεις.
Καλώς ήλθατε λοιπόν στο… "Παράδοξο Μητσοτάκη και του Συνόλου των Ελλήνων Πολιτικών”… και μη χειρότερα!
