Τι θα γίνει;

Του Χρήστου Χωμενίδη

Παίρνω το θάρρος να διατυπώσω κάποιες εκτιμήσεις για το τι μέλλει γενέσθαι στη Μέση Ανατολή. Όχι με τον στόμφο του γεωπολιτικού αναλυτή των σόσιαλ μίντια. Ούτε με τον ιδεαλισμό -λέγε με ιδεοληψία- εκείνων που εκλαμβάνουν τις επιθυμίες τους ως πραγματικότητα, που μονίμως μπερδεύουν το ον με το δέον. Μα με την ψυχραιμία που σού δίνει η ηλικία. Η προσωπική ανάμνηση της πτώσης του Τείχους, της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, των δυό πολέμων στο Ιράκ, της "Αραβικής Άνοιξης", που την πανηγύρισαν έξαλλα οι αφελείς σαν θρίαμβο της δημοκρατίας… Η Ιστορία προφανώς δεν επαναλαμβάνεται μηδέ ως φάρσα – έχουν πάρει μια φράση του Μαρξ και την έχουν κάνει καραμέλα. Έχει απλώς η Ιστορία τα μοτίβα της. Τον καμβά της. Αν τον κοιτάξεις προσεκτικά και απροκατάληπτα, μπορείς να προβλέψεις σε αδρές γραμμές το κέντημα. Βοηθάει σε αυτό κι ο Θουκυδίδης, που θα έπρεπε όλοι να τον έχουμε στο μαξιλάρι μας.  

Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν πρόκειται να ξεσπάσει. Πριν ξεκινήσει την επίθεση στο Ιράν, η Αμερική σίγουρα ενημέρωσε και εξασφάλισε την ανοχή, τη μη ανάμειξη, των υπόλοιπων ισχυρών δυνάμεων. Προσφέροντας τους, εννοείται, ανταλλάγματα. Ο μπουναμάς του Πούτιν αφορά προφανώς στο μέτωπο της Ουκρανίας. Της Κίνας σε κάποια πτυχή του εμπορικού πολέμου, των στρατηγικών και επενδεδυμένων συμφερόντων της. 

Το καθεστώς των Αγιατολάδων ή θα συνθηκολογήσει άνευ όρων, ταπεινωτικότατα, για να κερδίσει κάποια παράταση ζωής. Ή θα καταρρεύσει μέσα σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα. Πιθανότατα, ως ευφάνταστοι σκηνοθέτες, οι Αμερικάνοι να στήσουν καμιά επανάσταση -στήνονται οι επαναστάσεις, μια δράκα συνωμοτών καταλαμβάνει την εξουσία και οι λαοθάλασσες βγαίνουν στους δρόμους, γιορτάζοντας την "απελευθέρωσή" τους. 

Γιατί βάζω τη λέξη σε εισαγωγικά; Θα ξηλωθεί όντως η απαίσια θεοκρατία, θα πετάξουν οι γυναίκες τα τσαντόρ, θα επιστρέψει η ελευθερία έκφρασης – μέχρις ένα βαθμό, εννοείται. Θα συγκληθεί εκ των ενόντων μια εθνοσυνέλευση και θα ψηφίσει ένα δημοκρατικό σύνταγμα. 

Δεν θα υπάρξουν αντιδράσεις; Ασφαλώς. Στο όνομα του Χαμενεϊ, στη μνήμη του Χομεϊνί, θα ξεκινήσει κάποια αντίσταση, ίσως και ένα αντάρτικο στα βουνά και στα χωριά. Ψιλά γράμματα. Πρόφαση για να παρατείνουν οι Αμερικάνοι την παρουσία τους στο Ιράν, υπό την ιδιότητα των στρατιωτικών συμβούλων. 

Ποιοι θα διαδεχθούν τους Αγιατολάδες; Αυτό θα έχει πλάκα. Θα επαναπατρισθούν, από τη μία, οι εδώ και σαρανταέξι χρόνια αυτοεξόριστοι, προεξάρχοντος του γιού του Σάχη. (Ας μην ξεχνάμε ότι ο γιός του τελευταίου βασιλιά της Βουλγαρίας, εξελέγη μετά την πτώση του κομμουνισμού πρωθυπουργός.) Θα πλακωθούν με εκείνους που έκαναν εντός των τειχών αντίσταση. Θα σχηματιστεί, με τα πολλά, μια "οικουμενική" κυβέρνηση. Ένα θα είναι το κρίσιμο επίδικο. Ο ξένος οικονομικός έλεγχος, ιδίως του πετρελαίου. Δεν μπήκε σε τέτοιο κόπο ο Τραμπ δίχως να ορέγεται μερίδιο από την πίττα. 

Ειρήνη θα επικρατήσει στη ευρύτερη περιοχή, ειρήνη με το όπλα παρά πόδας. Ο Νετανιάχου θα παριστάνει τον Τσώρτσιλ, τον σωτήρα του δυτικού κόσμου. Η άθλια φήμη του θα ξεθωριάσει, ίσως να ξεπλυθεί ο Μπίμπι κι από τα σκάνδαλα που τον βαραίνουν προσωπικά - αλοίμονο στη δημοκρατική αντιπολίτευση του Ισραήλ. Οι αραβικές ολιγαρχίες, που πρόσφατα υποδέχθηκαν τον Τραμπ σαν μεσσία, θα τα βρούν με το Ισραήλ. Οι "Συμφωνίες του Αβραάμ" θα ολοκληρωθούν. Η Γάζα θα ανοικοδομηθεί έτσι ή αλλιώς.

Ποιοι θα είναι, για μια ακόμα φορά, οι μεγάλοι χαμένοι; Οι Παλαιστίνιοι. Όχι βεβαίως χωρίς να φταίνε. Μόνοι τους κατήντησαν υποχείρια της Χαμάς, θριαμβολόγησαν πολλοί τους για τις φρικαλεότητες της 7ης Οκτωβρίου 2023. Μόνοι τους υπερεκτίμησαν τη "διεθνή αλληλεγγύη", πήραν τοις μετρητοίς τις φοιτητικές κινητοποιήσεις στην Αμερική, τις διαδηλώσεις στην Ευρώπη, πόνταραν στη συμπαράσταση της Γκρέτα Τούμπεργκ, ακόμα ίσως και της Νατάσσας Μποφίλιου. Αστεία πράγματα. 

Ένοχοι απέναντι στους Παλαιστίνιους είναι οι υπόλοιποι Άραβες. Που παγίως τους εργαλειοποιούν, τους φουσκώνουν τα μυαλά και τους εγκαταλείπουν στη μοίρα τους. Ποια αραβική χώρα συμπαραστάθηκε έμπρακτα στους κολασμένους της Γάζα; Η στάση της Αιγύπτου πάντως υπήρξε το λιγότερο χλιαρή. Λογικό, θα μου πείτε. Ο Σίσι θεωρεί τη Χαμάς κρέας-νύχι με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Άδικο έχει;

Ειρήνη θα επικρατήσει στη Μέση Ανατολή. Ώσπου να μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά της Γάζα και να ξαναρχίσει το ίδιο εφιαλτικό βιολί.