Μη παραγωγικές επενδύσεις - πελατειακό κράτος τεκμηριώνουν το "μαζί τα φάγαμε"

Του Γιώργου Δαλιάνη*

Στο σημείο αυτό θα δανειστώ ένα μέρος από τον πρόλογο του βιβλίου "Το επαχθές χρέος της Ελλάδας" (Ι. Μανωλόπουλος) που έγραψε ο έγκριτος δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου "Τον χειμώνα του 1998 ταξίδεψα την πρώτη μου δημοσιογραφική αποστολή στα "μπλόκα" των αγροτών το 1998 στον κόμβο της ΒΙΟΚΑΡΠΕΤ έξω από τη Λάρισα. Αφού τσακώθηκα με τους συνδικαλιστές του ΚΚΕ και της ΝΔ με κάλεσαν να πάω το βράδυ στο σκυλάδικο "βαρελάδικο" live. Είχα μόλις γυρίσει από τη Γερμανία και δεν γνώριζα για τα ελέη του προσκυνήματος σε έναν τέτοιο… ναό του νεοελληνικού πολιτισμού, τουλάχιστον κατά τη δεκαετία του ’90. Κάποια στιγμή οι οικοδεσπότες μου με κάλεσαν στη μπάρα. Εμφανίστηκε μία δίμετρη Ουκρανέζα, ξάπλωσε μπροστά μας και στη συνέχεια ο μπάρμαν άρχισε να μας μοιράζει NIVEA στο μπλε πλαστικό μπουκαλάκι. Όλοι εμείς έπρεπε να αλείψουμε με κρέμα τις ατελείωτες καμπύλες της κοπέλας. Η ιεροτελεστία για τους καταληψίες συνεχιζόταν κάθε βράδυ, στο μαγαζί δεν έπεφτε καρφίτσα καθημερινές και Σαββατοκύριακα. Λεφτά υπήρχαν. Οι επιδοτήσεις ας είναι καλά".

Το προαναφερθέν παράδειγμα αποδεικνύει περίτρανα ότι τα περισσότερα χρήματα των αγροτικών επιδοτήσεων κατευθύνθηκαν στην κατανάλωση. Η ευμάρεια και η κατανάλωση βρήκε την ελληνική οικονομία σε τραγική κατάσταση η οποία μας οδήγησε στην κρίση από την οποία μέχρι και σήμερα προσπαθούμε να ορθοποδήσουμε.

Η Ελλάδα χωρίς μακροχρόνιο αναπτυξιακό και μεταρρυθμιστικό πλάνο, με απούσα τη δημόσια διοίκηση λόγω έλλειψης τεχνικού προσωπικού για σύνταξη μελετών και παρακολούθηση των έργων δεν κατάφερε να απορροφήσει αξιόλογα κονδύλια από ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική), ΕΣΠΑ, Ταμείο ανάκαμψης κλπ.

Ο αγροτικός τομέας ήταν ανέκαθεν από τους πλέον ευνοημένους στη λήψη επιδοτήσεων, όμως, χωρίς καμία κατεύθυνση από την πολιτεία η οποία άφησε το έργο αυτό στις αγροτικές συνεταιριστικές οργανώσεις και αυτές τελικά οδηγήθηκαν στη χρεοκοπία. Στον Γεωπόνο της Διεύθυνσης Γεωργίας ανατέθηκε το έργο έγκρισης των αδειών αγροτικών φορτηγών αυτοκινήτων. Έτσι οι αγρότες χωρίς επιχειρηματική λογική προμηθεύθηκαν πανάκριβα εργαλεία (π.χ. τρακτέρ τεράστιας ιπποδύναμης) για καλλιέργειες μικρών εκτάσεων.

Τα τεράστια κονδύλια που δόθηκαν για τον εκσυγχρονισμό της αλιείας δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Τα χρήματα για απόσυρση των τρατών δεν επενδύθηκαν. Οι εξισωτικές αποζημιώσεις που δόθηκαν στην κτηνοτροφία το μόνο που κατάφεραν είναι η χώρα μας να γίνει περισσότερο ελλειμματική σε κτηνοτροφικά προϊόντα. Οι υπάρχουσες κτηνοτροφικές μονάδες χωρίς την κατάλληλη στήριξη είναι σχεδόν στο σύνολό τους καταδικασμένες.

Η καλλιέργεια του καπνού καταργήθηκε και η καλλιέργεια βαμβακιού είναι στα όριά της. Τραγικό ναι και συνάμα αληθινό ένας αγρότης να θέλει 7 έως 10 κιλά σιτάρι για να αγοράσει μία φρατζόλα ψωμί.

Κλείνοντας θα πρέπει να επισημάνουμε ότι όλοι οι υπαίτιοι του σκανδάλου πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά, αλλά εκτός από την διανομή των επιδοτήσεων θα πρέπει να αλλάξει τελείως το μοντέλο λήψης των επιδοτήσεων. Θα πρέπει πλέον να εκλείψει η ελληνική μαγκιά ότι τα χρήματα τα παίρνουμε από τους κουτόφραγκους και χαλάλι μας, αλλά τα χρήματα των επιδοτήσεων θα πρέπει να πιάνουν τόπο.

* O Γιώργος Δαλιάνης είναι Διευθύνων Σύμβουλος της Artion Α.Ε. & ιδρυτής του Ομίλου Artion, Οικονομολόγος Φοροτεχνικός.

**Το ανωτέρω κείμενο έχει ενημερωτικό χαρακτήρα και σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά τις εξειδικευμένες συμβουλευτικές υπηρεσίες.

***Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στην ARTION Α.Ε. (Πουρνάρα 9 Μαρούσι|+30 210 6009062| www.artion.gr).