Πολιτική ιδιορρυθμία ή κάτι σοβαρότερο;

Του Μανόλη Καψή

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει στον Κανονισμό της Βουλής, καμία πρόβλεψη για την "ιδιόρρυθμη προσωπικότητα". Όλες οι προβλέψεις, ακόμα και οι ποινές, πιθανολογούν κολάσιμες μεν, αλλά πολιτικές εν πάση περιπτώσει συμπεριφορές. Πώς να προβλέψει ο κανονισμός της Βουλής μια πολιτική αρχηγό που καλεί την αστυνομία στο 100 και καταγράφει τη συνομιλία τους σε βίντεο και μετά δίνει ραντεβού με το περιπολικό στο στούντιο του τηλεοπτικού σταθμού στον οποίο φιλοξενείται; Απαιτώντας από τους αστυνομικούς να την περιμένουν μέσα στο περιπολικό να τελειώσει το σόου, για να καταθέσει μετά τη μήνυση. Η πώς να προβλέψει διαδικασία συνετισμού μιας πολιτικής περσόνας, που θεωρεί δικαίωμά της να διακόψει, να προσβάλει και να συκοφαντήσει όλους τους ομιλητές, απευθύνοντας εναντίον τους τις πιο απίθανες και ανυπόστατες κατηγορίες, εν γνώσει της ότι ψεύδεται ή εκτοξεύει απειλές, ακόμα και για τα συγγενικά τους πρόσωπα;

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, σε στιλ Ελένης Λουκά αλλά στο αριστερότερο, διεκδικεί τα πρωτεία να είναι η πρώτη πολιτική αρχηγός που επέβαλε την αλλαγή των διαδικασιών του Κοινοβουλίου, με την εισαγωγή του περίφημου κόφτη, ώστε να αντιμετωπιστεί η ακατάσχετη φλυαρία της. Αφού λοιπόν δεν της επιτρέπουν να μιλάει επ΄αόριστον, εκείνη θα βιντεοσκοπεί τους πολιτικούς της αντιπάλους και θα τους "ξεμπροστιάζει" στο Tik Tok. Γιατί όχι; Το έκανε και αυτό. Όλα επιτρέπονται για τη Ζωή.

Να είναι όμως μόνο η ιδιόρρυθμη προσωπικότητα της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας, που ερμηνεύει την αλλόκοτη συμπεριφορά της; Η μήπως είναι τόσο μεγάλη η απώλεια του συντρόφου Καραναστάση, αν και εκείνος διαβεβαίωνε απευθυνόμενος στις μύγες και το γάλα (sic), ότι "το νερό έχει μπει στο αυλάκι και το καραβάκι μας μπορεί να συνεχίσει πια χωρίς τη -φανερή- συμβολή μου", που έχει δημιουργήσει μια εσωτερική περιδίνηση στην πρόεδρο; Όλα μπορεί να συμβαίνουν, σε σημείο μάλιστα ορισμένοι να ανησυχούν μήπως η Ζωή χρειάζεται και βοήθεια, κυρίως όμως ο εκνευρισμός της Προέδρου Ζωής, νομίζω, έχει να κάνει με την εμφάνιση ενός ανταγωνιστή.

Μιας γυναίκας που η πρόεδρος δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει όπως τις άλλες γυναίκες- σιγά μην σκίσεις κανένα καλσόν και τα γνωστά– και η οποία διεκδικεί μερίδιο από τους ψηφοφόρους της κ. Κωνσταντοπούλου. Και αυτό την έχει αναστατώσει.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ίσως θεωρεί την απόφαση της Μαρίας Καρυστιανού "να κατέβει" στην πολιτική και ολίγον ως προδοσία. Τόσους αγώνες έδωσε με το αζημίωτο για την υπόθεση των Τεμπών η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, τόσες ώρες κατανάλωσε στα δικαστήρια εξαπολύοντας μύδρους και άλλες τόσες στα αστυνομικά τμήματα καταθέτοντας μηνύσεις. Τόσες ώρες κάθισε δίπλα στον Πάνο Ρούτσι (σσ αλήθεια τόσο μελάνι χύθηκε και τόσος αγώνας έγινε, ακόμα και ο Σαμαράς συγκινήθηκε με το αίτημα για νέες τοξικολογικές έρευνες στις σορούς των θυμάτων, πώς και ξεχάστηκε αυτή η ιστορία ακόμα και από τον ίδιο τον κ. Ρούτσι; Τζάμπα και όλη η φασαρία στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη;)  και άλλες τόσες ώρες πέρασε μπροστά στις κάμερες και τα κανάλια η Ζωή, δεν δικαιούται να εξαργυρώσει τον κόπο της και με τις αναλογούσες ψήφους; Γιατί τέτοια αχαριστία;

Δεν είναι η μόνη που ανησυχεί- και δικαίως- για την πρόθεση της προέδρου του Συλλόγου συγγενών των θυμάτων των Τεμπών να ιδρύσει κόμμα, είτε τεθεί η ίδια επικεφαλής του είτε όχι. (Θα ερωτηθεί άλλωστε και η γερόντισσα από τη Συρία που μιλάει αραμαϊκά). Και δεν είναι μόνο η Ζωή που ανησυχεί άλλωστε, γιατί σύμφωνα με τις μετρήσεις (και τη γερόντισσα από τη Συρία αλλά και την αστρολόγο από το Χάρβαρντ), ένα κόμμα της Μαρίας Καρυστιανού θα κόψει ψήφους από όλα τα κόμματα, εννοείται της αντιπολίτευσης. Και από το ΠΑΣΟΚ και από τον Βελόπουλο ακόμα και από το ΚΚΕ. Ο μόνος που δεν ανησυχεί τελικά είναι ο Μητσοτάκης.

Τις μεγαλύτερες απώλειες όμως θα τις έχει το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου- η μέτρηση της Marc υπολογίζει ότι φλερτάρει με το κόμμα Καρυστιανού σχεδό το μισό εκλογικό κοινό της Ζωής-  εξ ού υποθέτω και ο μεγάλος εκνευρισμός. Ένα κόμμα Καρυστιανού, ακόμα και για όσους κρατούν μικρό καλάθι για τα θηριώδη ποσοστά που της δίνουν τώρα οι δημοσκοπήσεις (σσ ας περιμένουμε να το δούμε πρώτα, ας δούμε και ποιοι θα το στελεχώσουν, ας ακούσουμε και ορισμένα από τα συνθήματα πέραν της Δικαιοσύνης για τα Τέμπη και ξαναμιλάμε), ένα κόμμα Καρυστιανού θα αναδιαμορφώσει πιθανότατα ριζικά το τοπίο στον χώρο της αντιπολίτευσης και ειδικά μεταξύ των κομμάτων που ψαρεύουν την αντισυστημική και αντι-μητσοτακική ψήφο. Πιθανώς να επηρεάσει ακόμα και τον σχεδιασμό του Αλέξη Τσίπρα, που μετά από την έκρηξη ενδιαφέροντος για το κουτσομπολίστικο περιεχόμενο των απομνημονευμάτων του, μοιάζει να έχει χάσει λίγο το ενδιαφέρον του κοινού.

Ορισμένοι εκφράζουν επιφυλάξεις για τις προοπτικές ενός κόμματος που έχει μοναδική ατζέντα την απόδοση δικαιοσύνης στην υπόθεση των Τεμπών- που στην περίπτωση της Μαρίας Καρυστιανού σημαίνει αποδοχή των θεωριών για το παράνομο φορτίο. Υποτιμούν την ύπαρξη ενός κοινού που θέλει κυρίως να εκφράσει τον θυμό και την απογοήτευσή του. Από την άλλη όμως, όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές και όσο τα διλλήματα των εκλογών θα αποσαφηνίζονται,  τόσο θα γίνεται πιο πιεστικό το αίτημα για κόμματα που προσφέρουν κυβερνητική πρόταση. Και θα συμπιέζονται τα κόμματα της οργής και της Ζωής. Ακόμα το τοπίο είναι θολό λοιπόν. Έχουμε δρόμο μπροστά μας.