Μεταρρυθμίστε και τις μεταρρυθμίσεις...

Του Γιώργου Κράλογλου

Οι αδειοδοτήσεις έχουν "μεταρρυθμιστεί” 20 φορές (!!) τα τελευταία 30 χρόνια, αλλά παραμένουν σε κάθε πρόγραμμα. Γιατί; Να σας πούμε εμείς...

Και ας ξεκινήσουμε από τη βιομηχανία (για παράδειγμα) χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υποφέρουν από το πρόβλημα των "μεταρρυθμίσεων” και όλοι οι κλάδοι της οικονομίας που έχουν την ανάγκη την κρατική άδεια για να λειτουργήσουν. Την κρατική άδεια της ελληνικής ιδιομορφίας...  

Τι μας λένε, λοιπόν, εδώ και 30 χρόνια για τις αδειοδοτήσεις όλες οι κυβερνήσεις (όπως και η παρούσα που ξεκίνησε τα ίδια πριν ένα δίμηνο) όταν θέλουν να μας πείσουν ότι έχουν εκσυγχρονιστικές διαθέσεις, που σημαίνει πως είναι αποφασισμένες να επιβάλλουν ένα καθεστώς όπως το γνωστό μας των αδειών λειτουργίας επιχειρήσεων. Ειδικά της παραγωγής.

Θα νομοθετήσω (μας λένε) τρόπους να αποβάλλουμε γραφειοκρατεία και βραχυκύκλωμα στις αδειοδοτήσεις. Σκοπός μας είναι, από την μια, να καλύψουμε τις ανάγκες των κάθε είδους επιχειρήσεων. Και από την άλλη να κάνουμε εύκολη την ζωή των ξένων επενδυτών στην Ελλάδα. 

Το λένε και το κάνουν. Όπως μάλιστα είπαμε και στην εισαγωγή, έχουμε "μεταρρυθμίσεις” πάνω από 20 φορές μέσα σε 10ετίες (!!). Πολύ ωραία...  

Για να το δούμε όμως και στην πράξη;

Ο νόμος που ψηφίζει η κάθε κυβέρνηση είναι έτοιμος και βγαίνει σε εφαρμογή. Στην Ελλάδα όμως, τώρα είναι που αρχίζουν τα βάσανα των επιχειρηματιών και των επενδυτών (!).

Για να εφαρμοστεί ο νόμος απαιτούνται (όπως λένε βασικές του διατάξεις) νόμιμες πράξεις ώστε για να καλυφθούν υποχρεώσεις άλλων υπουργείων, σαν αυτές που χρειάζονται τόσο για την βιομηχανία όσο και τον τουρισμό ώστε να εξασφαλίζεται ας πούμε (πολύ σωστά) και το φυσικό περιβάλλον στην περιοχή. Πάμε παρακάτω... 

Απαιτούνται αποφάσεις των υπουργών που έχουν την αρμοδιότητα των αδειοδοτήσεων (όπως -για παράδειγμα- το υπουργείο Ανάπτυξης ή το υπουργείο Περιβάλλοντος ή και το Εργασίας). 

Απαιτούνται και κάποια Διατάγματα (σε ειδικές περιπτώσεις). Τα οποία (στο μεγαλύτερο μέρος) είναι ισχυρότερης σημασίας και από τον ίδιο το νόμο (!). 

Απαιτούνται και εγκύκλιοι των αρμοδίων (για αδειοδοτήσεις) υπουργείων και υπηρεσιών τα οποία χρειάζονται και 1-2 χρόνια για να εκδοθούν, από την εφαρμογή του νόμου.

Οπότε, από εδώ και πέρα ανοίγουν οι πόρτες του λαβύρινθου για επιχειρήσεις και  επενδυτές που (για 10ετίες) είναι στο περίμενε... 

Και όπως στην πράξη συμβαίνει αν δεν έχουν υπομονή (3-4 ετών στην καλύτερη περίπτωση)  μεταφέρουν την επένδυσή τους στην Βουλγαρία, την Τσεχία, την Ρουμανία και αλλού στην ανατολική Ευρώπη...

Γιατί πάνε εκεί; Και επειδή υποβάλλουν αίτηση για άδεια την Δευτέρα και την Παρασκευή ή την άλλη Δευτέρα την παραλαμβάνουν. Και επειδή το μόνο που ίσως έχει μεσολαβήσει είναι μια (άμεση) επίσκεψη τεχνικού του κράτους στον χώρο εγκατάστασης της μονάδας ή της όποιας επιχείρησης.  

Τα αντίθετα που συμβαίνουν σε εμάς. Βλέπουμε έτσι συγκροτήματα επί συγκροτημάτων να βρίσκονται χρόνια σε νόμιμο δρόμο αδειοδότησης και  να μη γνωρίζει κανείς πότε θα πάρουν την άδεια στο χέρι. 

Και θα την πάρουν μόνο αν κάποιος "γείτονας” (συνήθως "γνωστός” του ανταγωνιστή..) δεν προσφύγει ενάντια... Μπαίνει βεβαίως στη μέση και η δικαιοσύνη. Αλλά τότε αρχίζει νέο δράμα καθυστέρησης. Έτσι συμβαίνει και η επένδυση περνάει την 10ετία (!). 

Νόμους είχαμε και έχουμε στα συρτάρια των υπουργείων, αν τα ψάξουμε καλά. Η εφαρμογή τους είναι το πρόβλημα. Την λύση την αναζητούμε 30 χρόνια...Τι θα αλλάξει τώρα;         

george.kraloglou@capital.gr