Ας μη διώξουμε και άλλους άξιους νέους

Του Γιώργου Κράλογλου

Να μείνουν στη χώρα νέοι με δεξιότητες να κάνουν τι; Μήπως κάποια κυβέρνηση φροντίσει την παραγωγή και βρουν κάποιες δουλειές... της προκοπής; 

Και όταν λέμε την παραγωγή μη φαντάζεστε ότι το μυαλό μας είναι μόνο στην βιομηχανική ή άντε και την βιοτεχνική παραγωγή που, όπως και να το κάνεις, οι δύο αυτοί κλάδοι δίνουν την μάχη τους χωρίς ελπίδα. Χωρίς αισιοδοξία. 

Η σκέψη μας είναι αρχικά στην αγροτική παραγωγή καθώς τις μέρες αυτές είναι να αναρωτιέσαι πως κάθονται στα χωράφια τους και δεν τα πουλάνε στους Τούρκους, τους Ισραηλίτες και τους τελευταίους Κινέζους που δεν λένε να το βάλουν κάτω και ψάχνουν να αγοράσουν Ελλάδα. 

Γιατί να  πουλήσουν τα χωράφια τους οι αγρότες; Είναι μάλλον απλό θα λέγαμε. Οι άνθρωποι εμπαίζονται από το ίδιο τους το κράτος. 

Το κράτος που εδώ και τρεις δεκαετίες τους υποχρέωσε να πληρώνουν τους πλέον ληστρικούς φόρους στα καύσιμά ως Ειδικούς Φόρους Καυσίμων (από τους υψηλότερους της Ευρώπης).

Και μετά  από μια τέτοιας μορφής ληστεία, μειώνουν μεν (ως  50%) τους  φόρους (πράγμα που σαφώς σημαίνει αναγνώριση της αδικίας) αλλά το μέτρο παρουσιάζεται, λίγο ως πολύ, σαν κίνητρο υπέρ της αγροτικής παραγωγής...(!!).

Προσέξτε τώρα. Το θέμα αυτό (η μείωση του ληστρικού ΕΦΚ) δεν ήταν χθεσινή ή προχθεσινή ιδέα. Η ανάγκη μειώσεων τους  στα αγροτικά καύσιμα γυρνάει από υπουργείο σε υπουργείο και από γραφείο σε γραφείο με εισηγήσεις και τροποποιήσεις των εισηγήσεων τουλάχιστον ένα χρόνο. Και ως μορφοποιημένο κίνητρο (συγκεκριμένη ιδέα δηλαδή) πάνω από εξάμηνο. 

Το ότι συνδυάσθηκε η ανακοίνωση του με τις ημέρες που οι αγρότες κατεβαίνουν στους δρόμους είναι άλλο ζήτημα... Και θα τα πούμε αυτά σε άλλο σημείωμα της στήλης.     

Οι αγρότες βέβαια διεκδικούν πολλές επιστροφές φόρων. Ακόμη και από εξαγωγές προϊόντων και άλλα πολλά για τα οποία το κράτος μας σφυρίζει αδιάφορα...Συνεπώς θα το παλέψουν. 

Και μέσα στην πάλη αυτή δεν εννοούμε τις κινητοποιήσεις (οι οποίες έχουν και την πολιτική τους σκιά...), αλλά το ζόρι που θα τραβήξουν στην συνέχεια, που θα φανεί παρά τις επιστροφές των άδικων φόρων (φόρων που ως γνωστό πάνε κυρίως στους κρατικούς  διορισμούς των ρουσφετιών όλων των κομμάτων...).

Και πάμε στην άλλη παραγωγή τώρα. Την βιοτεχνική και την βιομηχανική από κάθε κατηγορία παραγωγής στον χώρο της μεταποίησης. Από την μικρή ιπποδύναμη ως και την βαριά βιομηχανία. 

Εδώ, αντί εμπαιγμού έχουμε "παζάρι”, της κακιάς ώρας βεβαίως...Το κράτος, δια στόματος της κυβέρνησης του, επιδιώκει να δείξει  ότι  αντιλαμβάνεται μεν πως με το σημερινό ενεργειακό κόστος θα τιναχθούν όλα στο αέρα και στην μεταποιητική παραγωγή, αλλά (για να αποφύγει τυχόν πολιτικό κόστος) παζαρεύει αυτά που επιβάλλεται να προσφέρει (!!) ως μείωση του κόστους παραγωγής.

Και ας γνωρίζουν στην κυβέρνηση πολύ καλά ότι για την αύξηση αυτή έχει σαφώς ευθύνη και η ενεργειακή τακτική που επιλέχθηκε και εφαρμόσθηκε.

Αν δεν υπάρξει πολιτική βούληση και κυρίως τόλμη, με σκοπό τη μείωση του αυξημένου κόστους παραγωγής και αν περιοριστούμε μόνο στο δήθεν κυνήγι της ακρίβειας στα ράφια θα το πληρώσουμε (εκτός των άλλων) και με περισσότερους αναχωρητές (μετανάστες) νέους με δεξιότητες που δεν θα αντέξουν το καραγκιοζιλίκι  που περιγράψαμε. Και κατά την δική μας άποψη νέοι με ικανότητες, πτυχία, μεταπτυχιακά, και δεξιότητες σαφώς και θα συνεχίσουν να βλέπουν την ζωή τους μόνο έξω και μακριά από την Ελλάδα.

george.kraloglou@capital.gr