Κεντροαριστερά: Μονομαχία στο Ελ "χάσω"

Του Ηλία Ψυχογιού

Η κατάσταση που διαμορφώνεται στην ευρύτερη κεντροαριστερά έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, ειδικά για όσους αρέσκονται στην ανάλυση συνδέσεων, συμβολισμών, ισορροπιών, πισώπλατων καρφωμάτων και "αδελφοκτονιών".

Με την απόφασή του ο ΣΥΡΙΖΑ να συμπλεύσει άνευ όρων με τον Αλέξη Τσίπρα όταν, και κυρίως ΑΝ, ο δεύτερος ιδρύσει έναν νέο πολιτικό φορέα, δημιουργείται ένα πολύ μπλεγμένο κουβάρι ισορροπιών και "blame game".

Για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτό φαίνεται να είναι η ληξιαρχική πράξη θανάτου του, ό,τι κι αν κάνει στο τέλος ο πρώην πρωθυπουργός. Η εικόνα του Σωκράτη Φάμελλου ουσιαστικά να εκλιπαρεί πολιτικά τον Τσίπρα να πάρει μαζί του τον ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να προκαλεί θυμηδία. Είναι όμως έτσι στην πραγματικότητα ή ο αντικειμενικά ευφυής Φάμελλος, σκαρφίστηκε κάτι "σατανικό"; 

Μήπως ο Φάμελλος αποφάσισε, ως άλλος Σαμσών, να θυσιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα να κάψει κάθε προσπάθεια του Τσίπρα για επιτυχημένο rebranding; Με την κίνησή του να παραιτηθεί από βουλευτής, ο Τσίπρας προσπάθησε να δείξει ότι άλλαξε και δεν θέλει καμία σχέση με τον τοξικό ΣΥΡΙΖΑ. Θέλει να μετακινηθεί προς την σοσιαλδημοκρατία και, ίσως, να εκφράσει και απόψεις αρκετά διαφορετικές από το παρελθόν για ζητήματα που "καίνε" όπως το λαθρομεταναστευτικό, η πατρίδα, οι ένοπλες δυνάμεις. Αν όμως η κίνηση Φάμελλου να εμφανίσει τον Τσίπρα στην κοινωνία ως τον, ουσιαστικά, αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ "με άλλο ΑΦΜ” πετύχει, τότε, τα ινστιτούτα, η Σορβόννη και τα λοιπά στολίδια, θα πάνε στράφι.  

Ο Αλέξης Τσίπρας βλέπετε θέλει να κόψει κάθε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικό σχηματισμό, ως νοοτροπία και ως κυβερνητικό παρελθόν. Αν μπορούσε να βγάλει και από την wikipedia στο λήμμα "Κυβέρνηση Τσίπρα" την λέξη ΣΥΡΙΖΑ, θα το είχε κάνει. Ταυτόχρονα όμως, ως συνεπής κομμουνιστής και αριστερός, δεν θέλει να κάνει ένα πραγματικό rebranding αποτάσσοντας τμήματα της κυβερνητικής θητείας του, αναγνωρίζοντας λάθη του. Γιατί αν αποφάσιζε να το κάνει, λίγα είναι αυτά για τα οποία δεν θα ήταν αναγκασμένος να ζητήσει συγγνώμη. Δημοψηφισμα, capital controls, σκευωρία Novartis, συμφωνία των Πρεσπών, to name a few…

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όμως, τί θα κάνουν μέχρι να πάρει την απόφασή τού; Θα κυκλοφορούν σαν ακέφαλα κοτόπουλα και θα παρακαλούν να ιδρύσει το κόμμα του για να δηλώσουν διαθέσιμοι για άμεση μεταγραφή; Και στις τηλεοπτικές εκπομπές, στους δρόμους των εκλογικών τους περιφερειών, τί θα λένε; Ούτε να πάρουν θέση υπέρ θα μπορούν, ούτε κατά. Και το αποτέλεσμα θα είναι, εκτός από την κομματική, και η προσωπική τους γελοιοποίηση. Το γνωρίζουν αυτό. Και το λένε ήδη μεταξύ τους αλλά και σε πιο ανοιχτούς κύκλους.  

Δεν σκέφτηκαν όμως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πριν κάνουν αυτή την κίνηση, να πλησιάσουν πρώτα το μεγάλο "μαγαζί" της κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ, και να προτείνουν σε αυτό να τους ενσωματώσει; 

Το σκέφτηκαν και, σύμφωνα με εξαιρετικά ασφαλείς πληροφορίες, έκαναν την ανάλογη πρόταση στον Νίκο Ανδρουλάκη. Και παρότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ φοβάται ένα επιτυχημένο rebranding του Αλέξη Τσίπρα και θα ήθελε τα ποσοστά που ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνει μαζί του (έστω κουτσουρεμένα), γνωρίζει ότι στην πολιτική 1+1 δεν κάνει σχεδόν ποτέ 2. Βλέπετε, οι τρεις "συνιστώσες" του ΠΑΣΟΚ έχουν διαμετρικά αντίθετες απόψεις αναφορικά με το ενδεχόμενο πολιτικών συνεργασιών με άλλους πολιτικούς χώρους. 

Η αριστερή συνιστώσα του ΠΑΣΟΚ πιέζει τον Ανδρουλάκη για συνεργασία με την καθαρόαιμη αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, ακόμα και με την Ζωή Κωνσταντοπούλου).

Η δεξιά συνιστώσα είναι αντίθετη στην προοπτική αυτή, θυμίζοντας ότι ο όλος ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να κλείσει στη φυλακή τον πρώην πρόεδρο του κινήματος και κορυφαίους υπουργούς του. Ο Λοβέρδος βέβαια είναι πλέον στη ΝΔ, αλλά πιάνετε το νόημα…

Τέλος, η κεντρώα συνιστώσα πιέζει για αυτόνομη πορεία του κινήματος, αλλά ταυτόχρονα προειδοποιεί ότι αν τα ποσοστά δεν ανέβουν άμεσα, "θα υπάρξει πρόβλημα”. 

Συνεπώς, ακόμα κι αν ήθελε ο Νίκος Ανδρουλάκης να γίνει ο αρχηγός της πληθυντικής αριστεράς, έχει σοβαρό εσωτερικό ζήτημα. Επιπλέον, καθώς στο κάδρο είναι και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, οποιαδήποτε προσπάθειά του για συμπόρευση, θα οδηγούσε την εκρηκτική Ζωή να αρπάξει κυριολεκτικά τους ψηφοφόρους της αριστερής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορούν να υπάρχουν δύο κοκόρια στο ίδιο κοτέτσι. Η πρόταση συνεπώς απερρίφθη μετά πολλών επαίνων.

Το πρόβλημα με το ΠΑΣΟΚ είναι πως σε κάθε περίπτωση δεν φαίνεται να ξεκολλάει από τα μέτρια ποσοστά του και αν τελικά ο Τσίπρας ιδρύσει κόμμα, το οποίο σίγουρα θα τραβήξει ένα ποσοστό και από το ΠΑΣΟΚ, η Χαριλάου Τρικούπη θα θυμίζει τον ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης μετά την καταστολή της Στάσης του Νίκα από τον Ιουστινιανό…

Το βέβαιο είναι ότι και ο Τσίπρας θα απορρίψει την ιδέα συμπόρευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ και θα προχωρήσει σε μία αυτόνομη πορεία, γυρίζοντας την πλάτη στους πρώην συντρόφους του, τους περισσότερους από τους οποίους δεν τους συμπαθεί καν πλέον. Έξυπνος είναι και κατάλαβε την παγίδα που του έστησε ο Φάμελλος, προσπαθώντας να τον εμφανίσει ως "κληρονόμο" του ΣΥΡΙΖΑ που απλά δεν έχει κάνει αποδοχή της κληρονομιάς. Μαζί με τα χρέη της όμως.  

Οι κακές γλώσσες βέβαια λένε ότι σκοπεύει να πάρει μαζί του ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ρίσκο μεγάλο. Γιατί ακόμα κι αν τα στελέχη αυτά δεν φέρουν επάνω τους το βάρος του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, πάντοτε θα πρέπει να απολογούνται για την περίοδο 2015-2019. Το είπαμε και παραπάνω: το πρόβλημα είναι ότι ο Τσίπρας δεν έχει το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη για τα λάθη που έκανε ως πρωθυπουργός. Αν το έκανε, έστω και επιδερμικά, θα μπορούσε να κερδίσει εκτός από τους φανατικούς "τσιπρικούς" και αρκετούς μετριοπαθέστερους κεντροαριστερούς, κάνοντας ένα πραγματικό rebranding. Δεν είπαμε να το κάνει όπως ο Νίκος Καρανίκας, θα ήταν αδύνατον, αλλά αυτό είναι ένα επιτυχημένο παράδειγμα. 

Και αυτό φαίνεται και στις δημοσκοπήσεις. Όταν μόλις το 19% των αριστερών / κεντροαριστερών ψηφοφόρων θα ψήφιζε το "κόμμα Τσίπρα" και αυτό το κόμμα (που ακόμα δεν έχει ιδρυθεί) θεωρείται από μόλις 14% του γενικού πληθυσμού ικανό να ηγηθεί της κεντροαριστεράς (PRORATA), η πιθανότητα να κερδίσει τον Μητσοτάκη είναι από 0 έως 0.  

Σε αυτό ελπίζει και ο Νίκος Ανδρουλάκης προκειμένου να διατηρήσει και αυτός τη θέση του: Στην αποτυχία του εγχειρήματος Τσίπρα και στη δημοσκοπική του πτώση ώστε, επιτέλους, να εμφανιστεί αυτός μόνος ως ικανός να κερδίσει τον Μητσοτάκη. Δύσκολο, αλλά η ελπίδα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Στην ίδια πάντως δημοσκόπηση (PRORATA) το ΠΑΣΟΚ λαμβάνει το 17% των αριστερών / κεντροαριστερών ψηφοφόρων αλλά 20% του γενικού πληθυσμού το θεωρεί ικανότερο να ηγηθεί της κεντροαριστεράς.

Πιστεύω ότι ο τίτλος "Μονομαχία στο Ελ "χάσω”" είναι απόλυτα ταιριαστός σε όσα συμβαίνουν στην κεντροαριστερά. Στην ταινία "Μονομαχία στο Ελ Πάσο" ο Μόρτιμερ (Λι Βαν Κλιφ) έχει ηθικό κίνητρο για να εξοντώσει τον Ίντιο (Τζιάν Μαρία Βολοντέ) που είχε βιάσει και δολοφονήσει την αδερφή του. Συνεργάστηκε όμως με τον Μάνκο (Κλιντ Ίστγουντ) για να πετύχει τον σκοπό του. Διαλέξτε ποιος είναι ποιος στην περίπτωση της κεντροαριστεράς. Και κυρίως διαλέξτε ποια είναι η βιασθείσα και δολοφονημένη αδελφή…   

ilpsychogios@gmail.com