00:02 06/10
Συνεργασία πανεπιστημίων και βιομηχανίας... Τρελαθήκατε;
Η Ελλάδα (λέει) υπολείπεται σε συνεργασίες μεταξύ πανεπιστημίων και βιομηχανίας που θα ενίσχυαν την ανταγωνιστικότητα. Ε και; λέμε εμείς.
Η σημερινή συνάντηση κυβέρνησης, επιχειρηματικής κοινότητας στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ επιβάλλει να δώσει δείγμα γραφής και από τις δύο πλευρές.
Από την κυβέρνηση να αποσαφηνιστούν οι προτεραιότητες στην οικονομία και αν παραμένει η πολιτική βούληση για την βιομηχανία στον ρόλο ατμομηχανής της οικονομίας ή αν ο ρόλος αυτός δεν έχει ήδη ανατεθεί στον τουρισμό και τις υπηρεσίες.
Από την πλευρά της βιομηχανίας πώς τοποθετείται στις υποχρεώσεις της και στον ρόλο της στην οικονομία και πώς μπορεί να συνεργαστεί με το κράτος για δώσει διαστάσεις στην πολιτική επενδύσεων, την απασχόληση και την κοινωνική πολιτική για γεφύρωση της Παιδείας με την παραγωγή, καθώς σύμφωνα με το μεγαλύτερο μέρος των εντυπώσεων που κυριαρχούν είναι πως η βιομηχανία, ως κλάδος δεν διαθέτει το δυναμικό (όπως παλαιά) για μια τέτοια τρίπτυχη προοπτική.
Αυτή η εικόνα σχηματοποιήθηκε και στο χθεσινό μου σημείωμα (με σχόλια που έλεγαν τα πράγματα με το όνομά τους) που (πολύ σωστά κατά την άποψή μας) αμφέβαλαν για την επιτυχία προσπάθειας γεφύρωσης της βιομηχανίας μας με την Παιδεία (λόγω μικρού αριθμού βιομηχανικών επιχειρήσεων του ανάλογου μεγέθους) σε αντίθεση με όσα καταγράφουν σε εκθέσεις τους για την Ελλάδα ξένοι μελετητές (Capital.gr: Συνεργασία πανεπιστημίων και βιομηχανίας. Τρελαθήκατε;).
Όπως και να έχει πάντως, η πρόθεση της κυβέρνησης να τοποθετηθεί στον ρόλο που αποδίδει και σήμερα στη βιομηχανία του τόπου και στις θέσεις της για το πώς μπορεί να μετατρέψει σε πράξη την περαιτέρω συμμετοχή της στις στοχεύσεις της για επενδύσεις, ανάπτυξη, απασχόληση και σύνδεση με την Παιδεία, θα είναι χρήσιμο να φροντίσει να εγκαινιασθεί μια νέα μορφή διαλόγου..
Διάλογο στον οποίο θα καταγραφούν οι υποχρεώσεις της βιομηχανίας αλλά θα δοθεί και το στίγμα μιας συγκεκριμένης βιομηχανικής πολιτικής που θα ξεκαθαρίσει αν θέλουμε ή δεν θέλουμε βιομηχανία στον τόπο.
Και αυτό μπορεί να ακούγεται περίεργα αλλά ας μη ξεχνάμε το παρελθόν και τα πολιτικά παιχνίδια που παίχθηκαν με τον διωγμό της βιομηχανίας. Να μη μας διαφεύγουν οι υπερβολές στην περιβαλλοντική πολιτική και κάθε οργανωμένη κομματική αντίδραση (αντίσταση) σε κάθε νέα πρωτοβουλία με σκοπό την εκβιομηχάνιση της χώρας.
Αλήθεια είναι βεβαίως ότι έδωσε αφορμές και πολλές μάλιστα η βιομηχανία ως επιχείρηση και στο Κέντρο και στην Περιφέρεια. Ωστόσο και το κράτος δεν πήγε πίσω.
Μια ματιά στις δήθεν περιοχές βιομηχανικής συγκέντρωσης και στους δήθεν κανόνες λειτουργίας τους (ανυπαρξία ολοκληρωμένων οδηγιών και αποφάσεων του κράτους) είναι αρκετή για να φανεί η προχειρότητα και ίσως και πολλές σκοπιμότητες...
Συνεπώς αν η κυβέρνηση θέλει (όπως μαθαίνουμε) να αφήσει σήμερα θετικό δείγμα γραφής στην επιχειρηματική κοινότητα για μέριμνα της Πολιτείας στις δράσεις της ας περιχαρακώσει και ας εξαγγείλει (μέσα σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις) την βιομηχανική της πολιτική που επιθυμεί για να ξέρουμε και εμείς τι είναι αποδεκτό πολιτικά και τι όχι.