ZIM: Η πρόκληση της ιδιωτικοποίησης και το δίλημμα των 24 δολαρίων

Του Γιώργου Σ. Σκορδίλη

Η ZIM Integrated Shipping Services βρίσκεται για άλλη μια φορά στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος, αυτή τη φορά όχι λόγω των ναύλων, των συμμαχιών της ή της στρατηγικής για τον στόλο, αλλά εξαιτίας του ιδιοκτησιακού της μέλλοντος.

Ο διευθύνων σύμβουλος Έλι Γκλίκμαν, σε συνεργασία με τον ισχυρό εφοπλιστή Ράμι Ούγκαρ και πέντε ακόμη ανώτερα στελέχη της εταιρείας, ετοιμάζουν πρόταση εξαγοράς με στόχο να αποσύρουν τη ZIM από το χρηματιστήριο.

Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για προσφορά περίπου 20 δολαρίων ανά μετοχή, γεγονός που ήδη προκαλεί έντονες συζητήσεις καθώς θεωρείται κατώτερο της εσωτερικής αξίας της εταιρείας.

Το Διοικητικό Συμβούλιο, αξιολογώντας τα δεδομένα, εκτιμά ότι η τιμή αυτή υποτιμά σοβαρά την εταιρεία. Η ZIM διαθέτει διαθέσιμα 2,8 έως 2,9 δισ. δολάρια σε μετρητά, ποσό που αντιστοιχεί σε περίπου 24 δολάρια ανά μετοχή. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε πρόταση σε χαμηλότερο επίπεδο, ουσιαστικά δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική της θέση.

Αντί λοιπόν να προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις με την ομάδα Γκλίκμαν–Ούγκαρ, το Διοικητικό Συμβούλιο αποφάσισε να στραφεί σε πιο θεσμική λύση, αναθέτοντας στην αμερικανική Evercore, έναν από τους μεγαλύτερους συμβούλους επενδυτικών τραπεζών της Wall Street, να διερευνήσει την ύπαρξη εναλλακτικών αγοραστών και να ανοίξει τη διαδικασία.

Η εξέλιξη αυτή δείχνει ότι η μάχη για το μέλλον της ZIM μόλις ξεκινά. Η εταιρεία έχει βρεθεί αρκετές φορές σε περιόδους κρίσης και αναδιάρθρωσης, όμως το ισχυρό ταμειακό της απόθεμα, που δημιουργήθηκε στα χρόνια της ακμής των ναύλων, τη διατηρεί σε πλεονεκτική θέση.

Σήμερα, σε μια φάση όπου η ναυλαγορά χαρακτηρίζεται από μεταβλητότητα και αβεβαιότητα, η ZIM εξακολουθεί να αποτελεί ελκυστικό στόχο. Το ενδιαφέρον των στελεχών να την αποκτήσουν και να την καταστήσουν private σχετίζεται με την επιθυμία μεγαλύτερης ευελιξίας στις αποφάσεις και απομάκρυνσης από τις πιέσεις της Wall Street.

Από την άλλη πλευρά, το Διοικητικό Συμβούλιο οφείλει να διαφυλάξει τα συμφέροντα των μετόχων, διασφαλίζοντας ότι οποιαδήποτε πώληση θα γίνει σε δίκαιη αποτίμηση. Η ανάθεση στην Evercore σηματοδοτεί ότι η εταιρεία προτιμά να ακολουθήσει θεσμική διαδικασία, η οποία μπορεί να φέρει στο τραπέζι διεθνή επενδυτικά κεφάλαια, private equity funds ή ακόμη και ανταγωνιστές που θα δουν τη ZIM ως στρατηγική ευκαιρία.

Το τι μέλλει γενέσθαι θα κριθεί από δύο βασικές παραμέτρους: από τη μία, τη βούληση και την οικονομική δυνατότητα της ομάδας Γκλίκμαν–Ούγκαρ να βελτιώσει την προσφορά της, και από την άλλη, το κατά πόσο θα υπάρξουν ανταγωνιστικές προτάσεις που θα ανεβάσουν το τίμημα.

Η ισχυρή ρευστότητα της ZIM καθιστά δύσκολο για οποιονδήποτε να επιχειρήσει αγορά σε επίπεδα που δεν πλησιάζουν την καθαρή αξία της. Σε κάθε περίπτωση, η διαδικασία αυτή δεν αφορά μόνο μια επιχειρηματική συναλλαγή αλλά και τον ευρύτερο ναυτιλιακό χάρτη, καθώς η ZIM έχει βαρύνουσα γεωπολιτική σημασία ως η ναυτιλιακή ναυαρχίδα του Ισραήλ.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η συζήτηση γύρω από την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας δεν θα λήξει γρήγορα. Αντίθετα, αναμένεται να πυροδοτήσει έντονη κινητικότητα τους επόμενους μήνες, με την Evercore να παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος και με την αγορά να παρακολουθεί στενά αν η ZIM θα παραμείνει εισηγμένη ή θα περάσει σε νέο, ιδιωτικό καθεστώς.