Η διάβρωση των νέων

Του Άγη Βερούτη

Ανήμερα της Παναγίας βρέθηκα καλεσμένος σε φιλικό σπίτι στο Σούνιο, όπου μεταξύ άλλων προσκεκλημένη ήταν μια θεία της οικοδέσποινας, γιατρός με 3 παιδιατρικές ειδικότητες, 86 Μαΐων.

Ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας ποταμός γνώσεων, εμπειριών και ιδεών, μέχρι και στο Χάρβαρντ είχε κάνει ειδικότητα ή δίδασκε για κάποια χρόνια, ή και τα δυο, δεν είμαι βέβαιος. Προσπαθούσα να μη την διακόπτω φοβούμενος ότι θα έχανε τον ειρμό της, πράγμα που δεν συνέβη ούτε μια φορά.

Μεταξύ των πολλών που κατάφερα να ακούσω, εντύπωση μου έκανε ότι κατόπιν περισσότερων από 60 χρόνια, είχε πικρία για τον τρόπο που οι καθηγητές του πανεπιστημίου αντιμετώπιζαν τους φοιτητές, ακόμα και τότε. Όταν η συζήτηση γύρισε στην τεράστια σημασία του εκπαιδευτικού συστήματος για την διαμόρφωση συλλογικής συνείδησης, έφερε το παράδειγμα αναφέροντας την περίοδο των φοιτητικών της χρόνων ως "πέτρινα χρόνια”.

Τότε, μας περιέγραψε, πως ο εκδότης που συνεργαζόταν με τους καθηγητές της Ιατρικής για την έκδοση των "συγγραμμάτων”, κρατούσε λίστα με τα ονόματα των φοιτητών που είχαν αγοράσει το "σύγγραμμα” του κάθε καθηγητή.  Η γιατρός μας είπε ότι αυτή τη λίστα, ο εκδότης κατόπιν την παρέδιδε στους ενδιαφερόμενους καθηγητές, ώστε να βεβαιωθούν ότι κανένας φοιτητής δεν θα περνούσε το μάθημά τους αν δεν είχε πρώτα αγοράσει το "σύγγραμμά” τους. Όσοι δεν αγόραζαν το σύγγραμμα δεν περνούσαν ποτέ το μάθημα, ακόμα και αν ήξεραν την ύλη τέλεια, από ξένα βιβλία. Τότε, αρχές της δεκαετίας του ‘60, είπε ότι ένα τέτοιο "σύγγραμμα” τιμολογείτο στις 2.000 δραχμές, ποσό που ισοδυναμούσε με έναν μηνιαίο μισθό ενός δημοσίου υπαλλήλου. Αυτά τα συγγράμματα δε, στην πλειοψηφία τους, ήταν τόσο κακογραμμένα και ανοργάνωτα, που όποιος έκανε το λάθος να μην διαβάσει ξένα ιατρικά βιβλία (που πωλούνταν φθηνότερα) είχε πολύ μεγάλες πιθανότητες να μην καταλάβαινε την ύλη που εξεταζόταν, και παρόλα αυτά να έπαιρνε πτυχίο στο τέλος.

Φυσικά αυτό δεν ήταν τόσο κραυγαλέο όσο τα πιο σύγχρονα περιστατικά όπου καθηγητές πιάστηκαν από τις αρχές γιατί εκμεταλλεύονταν οικονομικά τους φοιτητές, ζητώντας οικονομικό αντίτιμο απευθείας για να τους περάσουν το μάθημά τους. Ούτε συγκρίνεται με άλλους, που εναλλακτικά αντί οικονομικού αντιτίμου ζητούσαν σεξουαλικές εξυπηρετήσεις από τις φοιτήτριες (ή τους φοιτητές) για να τις/τους περάσουν το μάθημα.

Είναι η αλήθεια ότι η παιδεία, ένας εξαιρετικά νευραλγικός χώρος για την πρόοδο της κοινωνίας μας, εδώ και πολλές δεκαετίες κινείται ανεξέλεγκτα υπεράνω του νόμου και της ηθικής.

Πόσοι και πόσοι δεν χρησιμοποιούν τη θέση τους στα δημόσια Ελληνικά Πανεπιστήμια για να προωθήσουν τα παιδιά τους, ακόμα και αν είναι στουρνάρια, με αποτέλεσμα να έχει δυο και τρεις γενιές ακαδημαϊκές έδρες με το ίδιο επώνυμο. Επίσης υπάρχουν έδρες που συσσωρεύουν τους φοιτητές και τους καθυστερούν στο να πάρουν πτυχίο, όπως πχ είχα ακούσει ότι έκανε παλαιότερα το μαθηματικό τμήμα στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, όπου οι φοιτητές έπρεπε να δώσουν πολλές φορές ώσπου να καταφέρουν να πιάσουν τους βαθμολογητές σε καλή μέρα, και να περάσουν τα μαθηματικά του πρώτου και του δεύτερου έτους ως τελευταία μαθήματα πριν πάρουν πτυχίο.

Αυτά φυσικά εν γνώσει της ακαδημαϊκής ηγεσίας, η οποία όμως δεν είχε πειστικά εργαλεία για να διορθώσει το πρόβλημα, πέραν της φιλικής παραινέσεως προς τον συγκεκριμένο καθηγητή που δεν έπιανε τόπο όμως.

Για όσους δεν το έχουν καταλάβει, αυτά που αναφέρουμε παραπάνω δεν είναι δείγματα ούτε αξιοκρατίας, ούτε εξαιρετικής ικανότητας των διδασκόντων ούτε υψηλών απαιτήσεων αριστείας, αλλά βαθιάς σήψης και ενδημικής διαφθοράς στην "δωρεάν” δημόσια παιδεία, την οποία χρυσοπληρώνουν οι έλληνες φορολογούμενοι, για να διαχειρίζονται ως τσιφλίκι τους, εδώ και παραπάνω από μισόν αιώνα, άνθρωποι που κανονικά θα έπρεπε να τους απαγορεύεται να διδάσκουν και να έρχονται σε επαφή με εφήβους, ή ακόμα και βρίσκονται στην φυλακή για παράβαση του όρκου τους και του ποινικού κώδικα.

Ενώ λοιπόν η δωρεάν δημόσια παιδεία είναι πιθανόν το υψηλότερο επίτευγμα της Ελλάδας (τη θεσμοθέτησε ο Γεώργιος Παπανδρέου το 1964 νομίζω), που πραγματικά δίνει ίσες δυνατότητες σε κάθε ελληνόπουλο να γίνει επαγγελματίας ή επιστήμονας ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης της οικογένειάς του, η ασυδοσία και η ανεξέλεγκτη διαχείριση, τόσο στην πανεπιστημιακή όσο και στην σχολική παιδεία είναι η μούχλα που ξεκινάει να καταστρέφει την Ελληνική Κοινωνία πριν ακόμα σχηματιστεί η συνείδηση του πολίτη σε κάθε νέο παιδί.

Πρόσφατα μάλιστα έπεσε στην αντίληψή μου ότι γνωστό, και δήθεν αξιόλογο, ιδιωτικό σχολείο του Ψυχικού, μοιράζει αποβολές επιλεκτικά σε μαθητές, αν δεν καθίσουν εντός της τάξης ως σεκιούριτι του διαλείμματος για να μην κλέβουν άλλοι συμμαθητές τους λεφτά από τις τσάντες στα διαλείμματα. 

Αν αυτό δεν είναι θέμα του Υπουργείου Παιδείας, δεν ξέρω τι είναι; Ίσως του Υπουργείου Εργασίας για καταναγκαστική δωρεάν εργασία ανηλίκων;

Το θέμα είναι ότι στην Ελλάδα η παιδεία έχει αφεθεί, κακώς, στην καλή και ηθική συμπεριφορά των εκπαιδευτικών και των ακαδημαϊκών, ενώ είναι ηλίου φαεινότερο, από την ποιότητα της κοινωνίας που διαθέτουμε μετά από τόσες δεκαετίες, ότι ούτε οι μεν ούτε οι δε είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Τουναντίον καταχράζονται των ανεξέλεγκτων εξουσιών που τους παρέχει το Ελληνικό Κράτος για να παρασιτοβιούν εναντίον της ψυχικής υγείας και της εκπαίδευσης των θυμάτων που τους παρέχει "δωρεάν” η κοινωνία!

Δεν ξέρω αν η λύση είναι να αρχίσουν οι καμπάνες και οι ποινές στους ασύδοτους, αλλά αφού σε όλα τα υπόλοιπα ως κοινωνία έχουμε επιλέξει τις αυστηρές ποινές ως λύση, ίσως πρέπει να επεκταθεί και στους έως τώρα ασύδοτους και ανεξέλεγκτους εκπαιδευτικούς που χρησιμοποιούν την ελευθερία που τους παρέχει η πολιτεία, για να διαβρώνουν ουσιαστικά τους νέους και τα παιδιά.

Επειδή το θέμα της παιδείας των νέων είναι από τα πιο σημαντικά, θα επανέρχομαι συχνά, πιθανότατα και με ονόματα και διευθύνσεις την επόμενη φορά.

agissilaos@gmail.com