Παραγωγικό μοντέλο με "σοβαντίσματα"

Του Γιώργου Κράλογλου

Γράφουν και σβήνουν για τα πανηγύρια στη ΔΕΘ αλλά δεν βγαίνει η "πολιτική κονσέρβα” για νέο παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας. Θα βγει σε 40 μέρες; 

Πού είναι το πρόβλημα; Στον κρατισμό. Στην ψευτοσοβιετία που φέρνει πελατειακό δυναμικό και "κλέβει” τους "πελάτες” από την αντιπολίτευση, η οποία βρίσκεται στο κακό της χάλι και δεν μπορεί να βεβαιώσει κανένα ότι θα ξεφύγει και θα δει ίσως άσπρες μέρες και μετά τις εκλογές. 

Συνεπώς, γιατί να μην ανοίξει και η "πολιτική κονσέρβα” στη συσκευασία της οποίας μπορούμε να γράφουμε ότι μας αρέσει. 

Ποιος ο λόγος λοιπόν να  μη μιλάμε και για νέο παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας και όποιος από τους ιθαγενείς της χώρας θέλει δοκιμάζει τη νέα κονσέρβα... Εμείς οι άλλοι; Απλά θα μένουμε με τις με τις απορίες μας.

Τι δηλαδή; Αλλάζει το μοντέλο της οικονομίας που όλοι ξέρουμε (αν όχι από την απελευθέρωσή μας από του Τούρκους...αλλά, ας πούμε, από το 1974 της μεταπολίτευσης- που το γιορτάσαμε τις προάλλες-); Αλλάζει και περνάμε σε ποιο μοντέλο; Σε αυτά της γειτονιάς μας των Βαλκανίων ή της Ανατολικής ή και της Βόρειας Ευρώπης, μιας και η παραμονή μας στην ΕΕ είναι σαφώς δεδομένη.  

Τελειώνουμε με τον κρατισμό στην οικονομία (που τον πληρώνει ο λαός εδώ και 50 χρόνια) για να δικαιωθεί η πολιτική βούληση των  κομμάτων εξουσίας να αγοράζουμε τη σαβούρα που μας άφηναν οι ιδιώτες όταν διάλεγαν (μετά την ένταξη μας στην τότε ΕΟΚ και την είσοδό μας στο ευρώ) να μεταφέρουν δράσεις και επιχειρήσεις Ανατολικά στην Ευρώπη όπου οι επενδυτές γνωρίζουν πραγματικές πολιτικές και κίνητρα για τις ξένες επενδύσεις;  

Και οι κεφαλαιούχοι που περνάνε από τη χώρα και δεν ενδιαφέρονται για τα σουβλάκια, τα τσολιαδάκια και τις φουστανέλες (που προφέρει ο μοναδικός κορυφαίος πυλώνας της οικονομίας μας -ο τουρισμός-) αλλά μετακομίζουν (μαζί με κάποιες πολυεθνικές αλυσίδες και βιομηχανικές μονάδες τους- πρώην ελληνικές-) στις Βαλκανικές και τις άλλες χώρες ευρωπαϊκής τάσης, δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι εμείς στο Ελλαδιστάν ετοιμαζόμαστε να κάνουμε το κρατικίστικο μοντέλο της οικονομίας μας παραγωγικό; Και μάλιστα "νέο παραγωγικό” που δήθεν δεν θα θυμίζει το παλαιό...; 

Ας δεχθούμε όμως ότι όλα τα παραπάνω είναι αποτέλεσμα πρόχειρων αποφάσεων. Ότι οι επενδυτές ψάχνουν μόνο για πραγματικές ευκαιρίες. Και ότι εμείς δεν είμαστε μέσα στις χώρες που τις προσφέρουν...

Ποιες θα είναι οι πρώτες κινήσεις μας για το "νέο παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας” ; 

Θα ανατρέψουμε και θα κάνουμε τους σημερινούς αντιπαραγωγικούς (με χίλιους τρόπους) μηχανισμούς λειτουργίας του σημερινού  κράτους μας, από τη χωροταξία την πολεοδομία, την αδειοδότηση, την αποδοχή ως βιομηχανικές περιοχές των βιομηχανικών (αυθαίρετων πολλές φορές) συγκεντρώσεων ώστε να λειτουργήσει άμεσα το σύστημα ανοικοδόμησης  εργοστασιακών μονάδων που βρίσκεται βραχυκυκλωμένο μια 20ετία;

Θα εκσυγχρονίσουμε τους μηχανισμούς λειτουργίας της δικαιοσύνης και θα απλοποιήσουμε όλα αυτά που συνθέτουν σήμερα την γραφειοκρατία (την  οποία έχουμε μετατρέψει  σε ηλεκτρονική και την έχουμε αυξήσει) καθώς την  παρουσία του κράτους σε κάθε δράση της οικονομίας μας που έχει φθάσει σε απίθανα επίπεδα (όπως αποδείχθηκε στις μεταφορές και -εντός των ημερών- θα επιβεβαιωθεί και με το αίσχος της σπατάλης νερού  με την κρατική αδιαφορία για έργα και υποδομές  να "χτυπάει ταβάνι” ); 

Οπότε, για ποιο νέο παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας μας μπορούμε να μιλάμε (λες και είχαμε και παλαιό παραγωγικό μοντέλο..) όταν δεν υπάρχει η πολιτική τόλμη να περιορίσουμε αυτό που εμείς εννοούμε κρατική παρουσία στην οικονομία. 

Κρατική παρουσία (50 χρόνων και πλέον) κατά την διάρκεια της οποίας προστέθηκαν (στο όνομα της ιδιωτικής οικονομίας) ολιγοπώλια, εξαγορές της Ελλάδα (ακόμη και στο όνομα δήθεν ΑΞΕ...), ενώ οι μεταρρυθμίσεις (μόνο με μορφή πολιτικής καραμέλας...) ακούγονται και θα ακούγονται όσο το μισό μέρος της πολιτικής σκηνής συνεχίζει να λειτουργεί μόνο με κομματικές σκοπιμότητες. Οπότε το δίκιο του πολίτη ας ψάξει να το βρει όποιος έχει το κουράγιο...    

george.kraloglou@capital.gr