Ο περίπατος του Κυριάκου και η αδυναμία του Αλέξη...

Του Κώστα Στούπα

1) Ο περίπατος του Κυριάκου και η αδυναμία  του Αλέξη...

Υποθέστε πως το 2016 στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας είχε αναδειχτεί αντί του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο Α. Τζιτζικώστας ή ο Β. Μεϊμαράκης... Θα ήταν απίθανο η Ν.Δ. να απορροφήσει σχεδόν σύσσωμο το Ποτάμι, τη Δράση και μια μερίδα της εκσυγχρονιστικής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ...

Ανάλογη θα ήταν η εξέλιξη αν και στην ηγεσία της Ν.Δ. ήταν κάποιος με το πολιτικό πρόσημο του Αντώνη Σαμαρά ή του Κ. Καραμανλή του νεότερου...

Η διεύρυνση της Νέας Δημοκρατίας προς το Κέντρο και την κεντροαριστερά από το 2016 και μετά φαίνεται πως έχει εξουδετερώσει μέχρι το 2027, που λήγει η θητεία της νέας κυβέρνησης, την  Κεντροαριστερά ως αυτόνομο πόλο εξουσίας...

Η εικόνα διάλυσης που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και τα διαφαινόμενα όρια της δυναμικής του ΠΑΣΟΚ δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ανάκτησης του Κέντρου από την Κεντροαριστερά κατά την τετραετία που άρχισε να τρέχει από χθες...

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδεικνύεται για τη Νέα Δημοκρατία το "πυρηνικό όπλο" με το οποίο απομάκρυνε την αριστερά από το Κέντρο. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί αντίστροφα  στα τέλη της δεκαετίας του ’90 με την εκλογή του Κώστα Σημίτη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, όταν το τελευταίο είχε κερδίσει τρεις εκλογικές αναμετρήσεις στη σειρά...

Η κυριαρχία Μητσοτάκη και η μετατόπιση της Ν.Δ. προς το Κέντρο εγκυμονεί κινδύνους διαρροής ψήφων προς τα δεξιά. Όπως καταγράφουμε στη συνέχεια φαίνεται πως οι εκροές προς τα δεξιά υπεραναπληρώνονται από τις  εισροές από το Κέντρο.

Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά...

Το τέλος του Αλέξη...

Το πλέον ηχηρό μήνυμα των εκλογών του 2023 είναι η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος έλαβε τον Ιούνιο 928 χιλ. ψήφους έναντι 1,184 εκατ. τον Μάιο του ‘23 και 1,780 εκατ. το 2019.

Η απώλεια σχεδόν του 50% της εκλογικής δύναμης του 2019 μοιάζει με μια κατάσταση μη αναστρέψιμη. Το σενάριο αυτό ενισχύεται με τη διαφαινόμενη άρνηση του κ. Τσίπρα να εγκαταλείψει την ηγεσία.

Το ΠΑΣΟΚ το 2019 είχε λάβει 457 χιλ. ψήφους, τον Μάη του 2023 έλαβε  676 χιλ. και τον Ιούνη 617 χιλ. Είναι προφανές πως από την απώλεια 900 χιλ. ψήφων του ΣΥΡΙΖΑ το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να αποσπάσει περί τις 200 χιλ.

ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ το 2019 άθροιζαν 2,238 εκατ. ψήφους. Τον Μάιο του 2023 άθροισαν 1,860 εκατ. ψήφους και τον Ιούνιο 1,545 εκατ. ψήφους. Μεταξύ 2019 και 2023 μαζί έχασαν περίπου  700 χιλ. ψήφους.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ συνιστούν τον κορμό της Κεντροαριστεράς τότε η Κεντροαριστερά το 2023 έχει υποστεί ένα ισχυρό πλήγμα, το οποίο σε μια τετραετία δύσκολα θα μπορέσει να καλύψει, ιδίως χωρίς κάποιο ριζικό λίφτινγκ...

Το πάρτι της ακροδεξιάς…

Στις εκλογές του Ιουνίου του 2023 κατάφεραν να εισέλθουν στη Βουλή τρία ακροδεξιά κόμματα. Οι "Σπαρτιάτες", η "Ελληνική Λύση" και η "Νίκη" άθροισαν 664 χιλ. ψήφους. Αν προσθέσει κάποιος και 40-50 χιλ. ακροδεξιές ψήφους που έμειναν εκτός Βουλής τότε προσεγγίζονται οι 700 χιλ.

Το 2012 οι ΑΝΕΛ είχαν λάβει 671 χιλ. ψήφους, η Χρυσή Αυγή 440 χιλ. ψήφους και το ΛΑΟΣ περί τις 183 χιλ. ψήφους. Το άθροισμα της εκείθεν δεξιάς εκείνη την περίοδο ξεπέρασε τα 1,3 εκατ. ψήφους.

Το 2015 το άθροισμα αυτό είχε πέσει στις 660 χιλ. με τους ΑΝΕΛ να λαμβάνουν 293 χιλ., τη ΧΑ 388 χιλ. και το ΛΑΟΣ 63 χιλ.

Το 2019 Ελληνική Λύση και Χρυσή Αυγή άθροισαν 365 χιλ. ψήφους.

Μεταξύ 2019 και 2023 είναι προφανές πως η απομάκρυνση του ενδεχομένου ο ΣΥΡΙΖΑ να επανέλθει στην εξουσία απελευθέρωσε ψηφοφόρους της Ν.Δ. προς τη δεξιά πλευρά του πολιτικού φάσματος. Τις απώλειες αυτές η Ν.Δ. φαίνεται πως τις αναπλήρωσε με εισροές από την άλλη πλευρά, το Κέντρο και την Κεντροαριστερά, η οποία απώλεσε 700 χιλ. ψήφους...

Σε γενικές γραμμές η ακροδεξιά στην Ελλάδα μοιάζει με μια δεξαμενή που αυξομειώνεται μεταξύ 400 χιλ. και 1 εκατ. ψηφοφόρων.  Οι 700 χιλ. ψήφων που αθροίζει το 2023 δεν αποτελούν ένδειξη μετατόπισης του πολιτικού άξονα της χώρας.

Συγκριτικά με τις περισσότερες ευρωπαϊκές και δυτικές χώρες η ελληνική ακροδεξιά (όπως άλλωστε και η άκρα αριστερά) παραμένει περιθωριακή πολιτική δύναμη με εκπροσώπους που κινούνται μεταξύ μετριότητας και φαιδρότητας...

2) Τα άκρα καλά κρατούν...

Αγαπητέ κύριε Στούπα,

Με αφορμή το σημερινό σας άρθρο, επιτρέψτε μου να θέσω μια άλλη πλευρά της πολιτικής μας γεωγραφίας:

Βλέπε: Το Υπόστρωμα του ανορθολιγισμού στην κάλπη...

Υπάρχει και ένα υστερόγραφο, το οποίο δεν συμπεριέλαβα στο κείμενό μου, και αφορά ειδικά τη δεύτερη μεγαλύτερη ελληνική πόλη:

Στην Α΄ Θεσσαλονίκης, το ανορθολογικό τόξο των δύο άκρων συγκέντρωσε 34,2%, σχεδόν ισομερώς μεταξύ άκρας Δεξιάς και άκρας Αριστεράς - κατά τι υψηλότερα από τα ποσοστά του 1ου κόμματος, της ΝΔ.

Επιπλέον, στην ίδια πόλη, η απόπειρα ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού της ΝΔ, το οποίο δεν λες ότι λάμπει δια της παρουσίας του κατά την κοινοβουλευτική περίοδο, απέδωσε πενιχρά αποτελέσματα.

Προφανώς, οι πρώτοι 4-5 εξακολουθούν να θεωρούνται ικανοί να αξιοποιούν εκκλησιαστικά, πατριωτικά και οπαδικά δίκτυα υπέρ των ποσοστών του κόμματος. Αυτή, άλλωστε, θεωρείται η σταθερή εκλογική βάση της ΝΔ. Έτσι, μετά βίας μένει χώρος για φρέσκιες υποψηφιότητες, που προσελκύουν και κυμαινόμενους-σκεπτόμενους ψηφοφόρους κεντρώας-κεντροαριστερής τοποθέτησης.

Αυτή η συλλογιστική, όμως, του "αναχώματος" απέναντι σε διαρροές προς τα δεξιά της ΝΔ αμφισβητείται από τα στοιχεία:

Το 16,81% που συγκέντρωσαν τα ακροδεξιά σχήματα δείχνει ότι η πρώτη πεντάδα βουλευτών που παραδοσιακά αναδεικνύει η σταθερή "γαλάζια" βάση στη Θεσσαλονίκη ΔΕΝ λειτουργεί πλέον αποτελεσματικά ως ανάχωμα απέναντι στους γυρολόγους κάπηλους της πίστης, της πατρίδας  και της ομάδας (ΠΑΟΚ).

Αυτό θα πρέπει να μας προβληματίζει σε μια πόλη που, αφότου ξύπνησε από το όνειρο της "βαλκανικής μητρόπολης", έχει αναπτύξει ψυχολογία κατατρεγμένου σκύλου (underdog).

Με εκτίμηση,

Γιάννης Στεφανίδης

kostas.stoupas@capital.gr