Το ενδεχόμενο η υγεία του Τούρκου προέδρου να είναι χειρότερη από ό,τι ανακοινώνουν κρατικοί αξιωματούχοι και το τι θα συνέβαινε αν ο Ερντογάν πέθαινε, εξετάζει σε άρθρο του στο American Enterprise Institute ο διεθνής αναλυτής Μάικλ Ρούμπιν.
Ως προς το επεισόδιο που είχε ο Ερντογάν κατά τη διάρκεια εκπομπής αλλά και τις φήμες ότι υπέστη καρδιακή προσβολή και ότι η κατάστασή του επιδεινώθηκε ενώ ήταν στο νοσοκομείο, ο Ρούμπιν γράφει πως: "η Τουρκία είναι ένα αυταρχικό αστυνομικό κράτος χωρίς ελεύθερα μέσα ενημέρωσης και επομένως είναι αδύνατο σε αυτό το σημείο να γνωρίζουμε την αλήθεια. Κάθε δημοκράτης ξυπνά κάθε πρωί γνωρίζοντας πότε θα τελειώσει η κυβέρνησή του. Κάθε δικτάτορας ξυπνά έχοντας να ανησυχεί ότι σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία του. Ο Ερντογάν βρίσκεται εδώ και καιρό στο δεύτερο σκέλος της παραπάνω πρότασης".
Συμπληρώνει δε: "Μην απατάστε: Η κυριαρχία του θα τελειώσει, με θάνατο, εξορία, φυλάκιση ή εκτέλεση. Η ιδέα ότι ένας άνθρωπος που περιφρονεί τη δημοκρατία θα παραιτηθεί οικειοθελώς ή θα επέτρεπε στους παρατηρητές των εκλογών να του επιβεβαιώσουν ότι είναι ηττημένος είναι παραπλανητική, μια φαντασίωση διπλωματών και ερευνητών".
Εάν ο Ερντογάν πεθάνει ή αν χρησιμοποιήσει την κρίση της υγείας του για να περάσει την υποψηφιότητά του σε συγγενή ή σε άνθρωπο πιόνι [όπως είχε κάνει με τον άνθρωπο-μαριονέτα Μπιναλί Γιλντιρίμ, το οποίο έβαλε πρόεδρο, για να τον κάνει πρωθυπουργό και εν τέλει να καταργήσει τον θεσμό], ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες ούτε η Ευρώπη θα πρέπει να γιορτάσουν. Μετά από 20 χρόνια Ερντογανισμού, δεν υπάρχει εύκολη επιστροφή στο status quo ante.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Ερντογάν έχει ελέγξει τον τραπεζικό τομέα και τις κρατικές επιτροπές ελέγχου. Μπόρεσε να κατηχήσει (ή τουλάχιστον να προσπαθήσει να κάνει πλύση εγκεφάλου σε) πάνω από 30 εκατομμύρια μαθητές. Αν και μπορεί να μην κατάφερε να δημιουργήσει τη "θρησκευτική γενιά" που υποσχέθηκε - η συσχέτιση της θρησκείας με τη διαφθορά στο μυαλό πολλών Τούρκων ήταν ένα φυσικό φρένο σε τέτοιες προσπάθειες - άναψε τις φλόγες τόσο του συνωμοσιολογισμού όσο και του ακραίου εθνικισμού.
Απόφοιτοι θρησκευτικών σεμιναρίων και ερντογανικοί ιδεολόγοι διαπερνούν πλέον ολόκληρη τη γραφειοκρατία. Ελλείψει μαζικής εκκαθάρισης, θα είναι αδύνατο να εξαλειφθούν.
Έχει επίσης μεταμορφώσει τον στρατό: Κάθε στρατιώτης, ναύτης και πιλότος οφείλει πλέον την καριέρα και την πρόοδό του στην πίστη στον Ερντογάν. Αυτοί που έβαλαν πάνω από όλα την Τουρκία βρίσκονται τώρα στη φυλακή.
Η τουρκική οικονομία είναι διαλυμένη. Ο Ερντογάν και οι φίλοι του έχουν φύγει ή έχουν κλέψει ένα φημολογούμενο ποσό 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Κάποια από αυτά χάθηκαν στη Ρωσία, περισσότερα υπάρχουν στο Ντουμπάι ή στην Ντόχα, στα νησιά Κέιμαν ή στον Παναμά. Θα χρειαστεί διεθνής προσπάθεια για να ανακτηθούν τα κλεμμένα χρήματα. Το ιστορικό της διεθνούς κοινότητας σε τέτοιες προσπάθειες είναι φτωχό. Αν δεν ήταν, η αγορά ακινήτων του Λονδίνου θα είχε καταρρεύσει εδώ και πολύ καιρό.
Θα χρειαστεί ακόμη περισσότερος χρόνος για την αποκατάσταση της κοινωνίας. Η κληρονομιά των πραξικοπηματιών το 1960 και το 1980 ήταν κακή, αλλά του Ερντογάν είναι χειρότερη. Οι πύλες της φυλακής πρέπει να ανοίξουν και τα θύματα του πολιτικού κυνηγιού μαγισσών να αποζημιωθούν. Εξόντωσε την κοινωνία των πολιτών. Δεν υπάρχει πλέον ανεξάρτητος Τύπος, τουλάχιστον εντός της Τουρκίας.
"Έβαλε εθνικές μειονότητες τη μία εναντίον της άλλης και ενθάρρυνε το βασικό μίσος προς τους Έλληνες, τους Ασσύριους, τους Αρμένιους, τους Αλεβίτες και τους Κούρδους. Οι τουρκικές δυνάμεις πρέπει να αποχωρήσουν από τη Συρία, το Ιράκ και την Κύπρο. Πρέπει να σταματήσουν να απειλούν την Αρμενία και την Ελλάδα", γράφει ο Ρούμπιν.
Οι θεσμοί του Ερντογάν έχουν διαφθείρει ορισμένους τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ευρώπη. Τα έγγραφα θα πρέπει να είναι ανοιχτά για επιθεώρηση για να δούμε ποιος και πώς προσπάθησε να παρακάμψει τη νομοθεσία των ΗΠΑ και πώς ορισμένοι πληρεξούσιοι κορόιδευαν τον Νόμο για την εγγραφή ξένων πρακτόρων. Το Κογκρέσο πρέπει να συνειδητοποιήσει πώς αυτός και ορισμένα ιδρύματα, think tank και πανεπιστήμια της Ουάσιγκτον προσπάθησαν να παίξουν.
Το θέμα είναι το εξής: Θα υπάρχουν ευσεβείς πόθοι τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στις Βρυξέλλες ότι τα χειρότερα στις σχέσεις με την Τουρκία έχουν τελειώσει. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά θα ήταν πρόωρο να πιστέψουμε ότι η επιστροφή στο status quo ante επίκειται.
Σίγουρα, τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ευρώπη θα πρέπει να συνεργαστούν με μια μετά Ερντογάν Τουρκία για να κινηθούν προς τη σωστή κατεύθυνση.
Κλείνοντας ο Ρούμπιν τονίζει: "Είναι προς το συμφέρον όλων να υπάρχει μια Τουρκία σε ειρήνη με τον εαυτό της και τους γείτονές της. Η Τουρκία πρέπει να είναι δύναμη σταθερότητας και δημοκρατίας παρά κλεπτοκρατίας. Θα πάρει πολύ χρόνο".
Πέτρος Κράνιας
Αυτή την εβδομάδα ο πρώην δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης καλείται να λογοδοτήσει ξανά σε τουρκικό δικαστήριο. Θα είναι το τέλος της πολιτικής του σταδιοδρομίας;
Ο αρχηγός του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Οζγκιούρ Οζέλ επικρίνει δριμύτατα την τουρκική Δικαιοσύνη και την κυβέρνηση, κάνοντας λόγο για απειλή κατά της δημοκρατίας στη χώρα.
Τα τελευταία χρόνια, ασιατικά κράτη αποκτούν μη επανδρωμένα αεροσκάφη που παράγονται σε αυτές τις δύο χώρες.
Επιβράδυνση μεν, υψηλότερα των προβλέψεων δε.
"Το CHP δέχεται επίθεση από όλες τις πλευρές", καταγγέλλει.
Τόσο κατά τη συνάντηση με τον Πούτιν, όσο και στην τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Ζελένσκι.
"Αυτή η απόφαση δεν συνάδει με τον σκοπό ύπαρξης των Ηνωμένων Εθνών και θα πρέπει να επανεξεταστεί το συντομότερο δυνατό", δήλωσε ο Ερντογάν.
Οι δύο χώρες υπέγραψαν ειρηνευτική συμφωνία με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ τον περασμένο μήνα.
Εκείνη την ημέρα λήγει ο διαγωνισμός για την εκχώρηση δύο θαλάσσιων οικοπέδων στην περιοχή της Κρήτης, με το ενδιαφέρον να στρέφεται στο αν η Chevron θα καταθέσει προσφορά.
"Δεν θα είναι εθιμοτυπική" δήλωσε ο ΥΠΕΞ.
Οι δύο ηγέτες συναντήθηκαν στο περιθώριο της συνόδου του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης.
