Ο Ερντογάν μπροστά σε νέα δοκιμασία στην Κωνσταντινούπολη

Του Κώστα Ράπτη

Περίπου 10 εκατομμύρια ψηφοφόροι καλούνται σήμερα εκ νέου στις κάλπες για την εκλογή μητροπολιτικού δημάρχου Κωνσταντινούπολης, μετά την ακύρωση από την Ανώτατη Εκλογική Επιτροπή της οριακής νίκης του υποψήφιου της αντιπολίτευσης Εκρέμ Ιμάμογλου στις δημοτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου.

Το ότι οι εκλογές επαναλαμβάνονται μόνο για τον μητροπολιτικό δήμο, με την επίκληση παρατυπιών στη συγκρότηση ορισμένων εφορευτικών επιτροπών, αλλά όχι, μολονότι αναδείχθηκαν με την ίδια διαδικασία, και για τους επιμέρους δήμους της οικονομικής πρωτεύουσας της Τουρκίας, όπου το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης επικράτησε στους 25 από τους 39, δείχνει την ελαστική περί θεσμών αντίληψη που επικρατεί στη γείτονα, αλλά και την απόλυτη ανελαστικότητα των κρατούντων, σε ό,τι αφορά κάθε πιθανή ρωγμή στην κυριαρχία τους.

Ο νεανικός, προσηνής και θελκτικός και σε θρησκευόμενους ψηφοφόρους Ιμάμογλου φαίνεται πως οδεύει για δεύτερη νίκη και μάλιστα διευρύνοντας τη διαφορά από την υποδιαίρεση της μονάδας σε τουλάχιστον 3% (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) καθώς κεφαλαιοποιεί την επιθυμία ολοένα και περισσότερων ψηφοφόρων για αλλαγή, τη δυσφορία τους για την επιδείνωση της οικονομίας, αλλά και την επιθυμία τους να τιμωρήσουν μια εξουσία που δεν ξέρει να χάνει.

Αλλά και αν ακόμη επισφραγίσει την είσοδό του στο δημαρχιακό μέγαρο, ο Ιμάμογλου θα βρει μπροστά του πλήθος εμποδίων. Το δημοτικό συμβούλιο δεν θα τελεί υπό τον έλεγχό του, ενώ ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν έχει ήδη απειλήσει τον υποψήφιο της αντιπολίτευσης ότι θα χάσει τα πολιτικά του δικαιώματα, αν καταδικαστεί για εξύβριση κυβερνητικού αξιωματούχου, μετά την πρόσφατη λογομαχία του με τον νομάρχη του Ορντού.

Το πολιτικό τραύμα μιας δημαρχίας Ιμάμογλου είναι μεγάλο για το υπομείνει στωικά ο Ερνογάν, πόσο μάλλον που μπορεί να οδηγήσει και σε δυσάρεστες αποκαλύψεις για την προηγούμενη διαχείριση του μητροπολιτικού δήμου και την ροή δημόσιου χρήματος σε ιδρύματα σχετιζόμενα με το κυβερνών κόμμα.

Εξ ού και πολεμική στον Ιμάμογλου έφθασε μέχρι του σημείου να αμφισβητούνται τα εθνικά του φρονήματα, λόγω της καταγωγής του από τον Πόντο και των δεσμών του με Πόντιους της Ελλάδας, την ίδια ώρα που ο Ερντογάν αξιοποιούσε τον θάνατο του ισλαμιστή Αιγύπτιου πρώην προέδρου Μόρσι για να παραβάλλει εμμέσως τον διεκδικητή της δημαρχίας της Κωνσταντινούπολης με τον δικτάτορα Σίσι.

Υπενθυμίζεται ότι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ο Ερντογάν προς στιγμήν αποσύρθηκε, καθώς η πολωτική ρητορική του θεωρήθηκε ότι έβλαπτε τον κυβερνητικό υποψήφιο Μπιναλί Γιλντιρίμ, αλλά κατόπιν, υπό το βάρος των δημοσκοπικών δεδομένων, επανήλθε.

Μοιάζουν όλα αυτά με εγχειρήματα απελπισίας, όπως άλλωστε και η προσπάθεια των κυβερνώντων να παίξουν τις τελευταίες ημέρες το "κουρδικό χαρτί”. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι η αρχική επιτυχία του Ιμάμογλου κατέστη δυνατή χάρη στην διακριτική στήριξή του (υπό μορφήν αναχώματος στην εκλογική συμμαχία ισλαμιστών-εθνικιστών) από το τρίτο σε κοινοβουλευτική δύναμη φιλοκουρδικό Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών (HDP), το οποίο τελεί εν διωγμώ.

Αίφνης, ο έγκλειστος στη νήσο Ιμραλί ηγέτης του ΡΚΚ Αμμντουλλάχ Οτζαλάν, απηύθυνε μέσω επισκεπτών του στη φυλακή έκκληση προς τους Κούρδους (την οποία έκρινε σκόπιμο να μεταδώσει και το πρακτορείο Anadolu) να παραμείνουν ουδέτεροι στη σημερινή αναμέτρηση, επιθυμώντας προφανώς να επιβεβαιώσει τον πολιτικό του ρόλο, αλλά και αξιολογώντας κυβερνητικά ανοίγματα, όπως το ότι επιτράπηκε μετά από μακρά διακοπή να έχει και πάλι επαφή με τους δικηγόρους του.

Από την άλλη πλευρά, ο επίσης φυλακισμένος πρώην πρόεδρος του HPD Σελαχατίν Ντεμίρτας και η τωρινή ηγεσία του κόμματος επιβεβαίωσαν την γραμμή του "δημοκρατικού μετώπου”. Είναι ενδιαφέρον ότι τώρα που και η ειρηνική πολιτική προώθηση της κουρδικής υπόθεσης έχει ποινικοποιηθεί, ο "τρομοκράτης Οτζαλάν” φαντάζει στους κρατούντες ενδιαφέρων "διαιτητής” στην εκλογική μάχη.