Μία ημέρα ενός... προνομιούχου της μεσαίας τάξης

Του Δημήτρη Βακαλόπουλου

Έχει ξυπνήσει από τις έξι! Πρέπει να ξεκινήσει από Ευελπίδων να καταθέσει αγωγή, στη συνέχεια να πάει να δικάσει ποινικό στον Πειραιά και ταυτόχρονα να καταθέσει αίτηση υπαγωγής στο νόμο Κατσέλη για τον εντολέα του, που αγωνιά να διασώσει την πρώτη του κατοικία. Φτάνει Ευελπίδων και συναντά στην είσοδο συναδέλφους να στοιβάζονται στην ουρά να περάσουν τον έλεγχο, οι περισσότεροι βιάζονται να προλάβουν, ενώ ταυτόχρονα μιλούν στο τηλέφωνο. Βλέπει κυρίως νέους συναδέλφους σκεπτικούς, κουρασμένους οι οποίοι πιθανότατα ξενύχτησαν μπροστά από μία οθόνη υπολογιστή ετοιμάζοντας αγωγές, μηνύσεις, προτάσεις σκεπτόμενοι γιατί δεν τελειώνει η μέρα και πόσες ώρες θα προλάβουν να κοιμηθούν. Πηγαίνει να καταθέσει την αγωγή σε ένα μικρό δωμάτιο με δύο υπαλλήλους και συναδέλφους που θέλουν να εξυπηρετηθούν και όταν έρθει η σειρά του η δικαστική υπάλληλος τον ενημερώνει ότι έχει μόνο ένα αντίγραφο να εκτυπώσει και αν θέλει επιπλέον αντίγραφα θα πρέπει να πάει να φωτοτυπήσει. Φεύγει τρέχοντας για τον Πειραιά, δεν έχει έρθει η σειρά του. Άλλωστε μπορεί να περιμένει αρκετές ώρες πριν το Δικαστήριο φθάσει στην υπόθεση του εντολέα του. Και, ω του θαύματος, την ώρα εκείνη πλησιάζει ο συνάδελφος του αντιδίκου και τον ενημερώνει ότι θα ζητήσει αναβολή. Προετοιμασία χωρίς αντίκρισμα, ουδεμία ενημέρωση και φυσικά παρακράτηση των χρημάτων της παραστάσεως για την επόμενη δικάσιμο!

Αυτή είναι η καθημερινότητα ενός μάχιμου δικηγόρου, ιδίως ενός νεότερου που προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα άκρως ανταγωνιστικό επάγγελμα, με δεδομένο  ότι με μέσο μηνιαίο μισθό 700 ευρώ αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις οικονομικές του υποχρεώσεις. Αλλά και για δικηγόρους δεκαετίας, που πριν 5-10 χρόνια διασφάλιζαν ένα ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης, αλλά σήμερα πλήττονται από τη συρρίκνωση της δικηγορικής ύλης, από τη μείωση των εισοδημάτων και την αύξηση των δαπανών για την πρόσβαση στην Δικαιοσύνη. Και σε όλα αυτά πρέπει να υπολογίσει κανείς τον υπερδιπλασιασμό των ασφαλιστικών εισφορών, μετά την ψήφιση του νέου ασφαλιστικού νόμου, λαμβανομένου μάλιστα υπ’ όψιν ότι πρόκειται για χρήματα που διατίθενται σε ένα σύστημα δίχως τις αντίστοιχες ανταποδοτικές παροχές.

Ο δικηγορικός κλάδος έχει φθάσει στο όριο. Οι δικηγόροι αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις φορολογικές τους υποχρεώσεις οι οποίες προσεγγίζουν το 80% του εισοδήματός τους. Καλούνται να καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές και μάλιστα επί μη υπαρκτών (τεκμαρτών) εισοδημάτων, ενώ το πραγματικό τους εισόδημα βρίσκεται κάτω από το επίσημο όριο διαβίωσης, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να τις καταβάλουν και να στερούνται και αυτό το δικαίωμα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για αυτούς και τις οικογένειες τους. Δηλαδή με λίγα λόγια φόρους και εισφορές πολλαπλάσιες αυτών που κατέβαλαν πριν από μια πενταετία και μάλιστα υπό καλύτερες οικονομικές συνθήκες. Εξ άλλου χωρίς να παραγνωρίζει κανείς την αναγκαιότητα της κοινωνικής ασφάλισης, οι επιβαλλόμενες εισφορές θα πρέπει να προσδιορίζονται αναλόγως του πραγματικού εισοδήματος κάθε δικηγόρου. Λαμβανομένου μάλιστα υπ’ όψιν ότι η κύρια αν όχι αποκλειστική πηγή εισοδήματος κάθε δικηγόρου είναι η πελατεία του η οποία έχει φτωχοποιηθεί. Και όλα αυτά συμβαίνουν  όταν σε  πολλούς εξωτερικούς  συνεργάτες Τραπεζών, ΔΕΚΟ και λοιπών νομικών προσώπων, δεν γίνεται συμψηφισμός του ποσού που παρακρατείται στα γραμμάτια προκαταβολής εισφορών του 20% υπέρ ΕΦΚΑ στην μηνιαία εισφορά τους, όπως γίνεται και με τους εμμίσθους των ανωτέρω φορέων κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας. Αυτό είναι το ζοφερό κλίμα  μέσα στο οποίο καλούμαστε να επιβιώσουμε. Δυστυχώς αυτή δεν είναι η δικηγορία που ονειρευτήκαμε, σπουδάσαμε, αγαπήσαμε και θέλουμε. Και πρέπει γρήγορα να την αλλάξουμε. 

* Ο κ. Δημήτρης Βακαλόπουλος είναι Δικηγόρος Ε.Φ.Κ.Α., υποψήφιος σύμβουλος με τον Συνδυασμό "ΠΥΞΙΔΑ" - Εκλογικός Συνδυασμός για το ΔΣΑ