Σε κινούμενη άμμο η αντιπολίτευση

Της Νίκης Ζορμπά

Οι εκλογές θα γίνουν το 2027. Σε αυτό τουλάχιστον ομνύουν από την κυβέρνηση, προεξάρχοντος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ένα πολύ συγκλονιστικό απρόοπτο θα αλλάξει τον ρου του προγραμματισμού, το οποίο οι σημερινές δημοσκοπήσεις δεν το προβλέπουν. Η Ν.Δ., λαβωμένη βαριά, επιστρέφει στα ευρωεκλογικά της ποσοστά. Όχι ικανοποιητικά μεν, αλλά με τα Τέμπη η κυβέρνηση δείχνει, εκεί που βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο, να ανακάμπτει, έστω και δειλά. 

Τις πταίει

Βοηθά σε αυτό και το απόλυτο χάος που επικρατεί στα αριστερά της Ν.Δ. Αρχής γενομένης από την αξιωματική αντιπολίτευση, το κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας που υπόσχεται να κυβερνήσει "αλλιώς". Να αλλάξει τα κακώς κείμενα, με τρόπο θεσμικό και σοβαρές αντιπροτάσεις απέναντι στην κυβέρνηση, δεσμεύεται ο Νίκος Ανδρουλάκης, δίνοντας πολύ καθαρό στίγμα των προθέσεών του: Να τα αλλάξουμε όλα, όχι να τα γκρεμίσουμε. 

"Καρφί" για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και το κόμμα της (για την ακρίβεια, κόμμα δεν  υπάρχει, υπάρχει η ίδια) που καρπώνεται όλη την οργή και τη δυσαρέσκεια των τελευταίων μηνών, καταφέρνοντας όμως να εκτοπίσει το ΠΑΣΟΚ, προσπερνώντας το με καθαρή διαφορά και ποσοστά που η Χαριλάου Τρικούπη έχει να δει καιρό στις δημοσκοπήσεις, σχεδόν τα νοσταλγεί. Τα προγνωστικά είναι ακόμη χειρότερα, βάσει των προβλέψεων δημοσκόπων που θεωρούν πολύ δύσκολα αναστρέψιμη την καθοδική πορεία του ΠΑΣΟΚ. 

Η Χαριλάου Τρικούπη εμφανίζεται απολύτως ψύχραιμη, αν και εντός του κόμματος υπάρχει αναπόφευκτο "μούδιασμα".

Τις και τι πταίει για τα δραματικά ποσοστά ενός κόμματος, που έστω και τεχνητά βρέθηκε σε θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχοντας όμως βγει από μια εσωκομματική διαδικασία που αναβάπτισε τον αρχηγό της και πρόσθεσε δυνάμεις με την επανάκαμψη προσώπων όπως η Άννα Διαμαντοπούλου, που σήμανε τη συσπείρωση και την πλώρη για την ανάληψη εξουσίας;

- Οι ψηφοφόροι που συμμετέχουν σε δημοσκοπικές έρευνες δείχνουν μάλλον προς την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Πρόσφατη έρευνα εκτίμησε ότι με άλλον αρχηγό το κόμμα θα είχε… απογειωθεί σήμερα, φθάνοντας περί το 20%. Τον ακήρυχτο στόχο του δηλαδή, από το φθινόπωρο κι έπειτα, που αυτή τη στιγμή μοιάζει εντελώς ανέφικτος.

- Οι "προεδρικοί" τα ρίχνουν στη συγκυρία. Ο θυμός και η οργή για τα Τέμπη, και όχι μόνο, δεν γυρεύουν διέξοδο σε θεσμικές προτάσεις και κόμματα, αλλά στη διαμαρτυρία, βλέπε Ζωή Κωνσταντοπούλου. Μόλις αρχίσει να συνέρχεται το πολιτικό σκηνικό, τότε αυτό θα ισορροπήσει και το ΠΑΣΟΚ θα ανέβει σε ποσοστά πραγματικής αξιωματικής αντιπολίτευσης.

- Οι "κακές" γλώσσες εντός των  κομματικών τειχών δεν διστάζουν να χρεώσουν απερίφραστα στον Νίκο Ανδρουλάκη τη δημοσκοπική καθίζηση του ΠΑΣΟΚ. Επ’ αυτού όμως υπάρχουν εκ διαμέτρου αντίθετες αναγνώσεις. Οι δεξιόστροφοι εγκαλούν τον πρόεδρο για την αντιπολιτευτική του στάση απέναντι στη Ν.Δ., που δεν βοηθά σε επαναπατρισμό των κεντρώων ψηφοφόρων που μετακόμισαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι αριστερόστροφοι, από την άλλη πλευρά, απογοητεύονται από τις ίσες αποστάσεις που τηρεί ο Νίκος Ανδρουλάκης τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας τη στάση του "φοβική" για το κόμμα που φιλοδοξεί να είναι ο άλλος πόλος απέναντι στη Ν.Δ. 

- Όλων τούτων δοθέντων, αποκαλύπτεται και το βαθύ χάσμα μεταξύ κορυφαίων στελεχών του κόμματος που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη περιδίνηση και εσωστρέφεια το κόμμα. Αν συνυπολογίσει κανείς τι αντιδράσεις προκλήθηκαν όταν ο Παύλος Γερουλάνος για παράδειγμα ένευσε προς συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με κόμματα στα αριστερά του, δικαιώνονται οι πολιτικοί παρατηρητές που θεωρούν βέβαιη τη διάσπαση, εάν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βγει από την "γκρίζα ζώνη" και στρίψει καθαρά το τιμόνι δεξιά ή αριστερά του.

Επανεκκίνηση μετ’ εμποδίων

Οι εξαιρετικά χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η σταθερά μειούμενη πολιτική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ οδηγούν τον Σωκράτη Φάμελλο σε κινήσεις με αίσθηση… κατεπείγοντος για τις συνεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα: Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει καμία περίπτωση να λοξοδρομήσει προς τα αριστερά του, άρα δεν έχει να περιμένει τίποτε ο ΣΥΡΙΖΑ από εκεί. Μονόδρομος είναι η ανίχνευση της δυνατότητας για επανασυγκόλληση, με μέρος του θραύσματος που προκάλεσε η πρώτη διάσπαση επί Κασσελάκη. Οι πρώην σύντροφοι της Νέας Αριστεράς, δηλαδή, οι οποίοι εάν συνδράμουν κοινοβουλευτικά τον ΣΥΡΙΖΑ, τον ανεβάζουν και πάλι στη δεύτερη θέση. Κοινοβουλευτικά τουλάχιστον, διότι δημοσκοπικά, Κωνσταντοπούλου παρούσης, δεν διαφαίνεται τέτοια πιθανότητα. 

Η επανένωση όμως δεν είναι ούτε απλή υπόθεση ούτε πολιτικά απολύτως βιώσιμη. Στη Νέα Αριστερά, κορυφαία στελέχη της, όπως ο γραμματέας του κόμματος Γαβριήλ Σακελλαρίδης, είναι κάθετα αντίθετα στην προοπτική της απλής επανένωσης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το "λαϊκό μέτωπο" που ζητεί το κόμμα δεν μπορεί να σημαίνει απλό άθροισμα δυνάμεων με τον ΣΥΡΙΖΑ. "Καρικατούρα" το χαρακτήρισε. Η βάση της Νέας Αριστεράς είναι μάλλον διχασμένη, ενώ η πλειονότητα των βουλευτών της ( 10 στους 11 - πλην Τσακαλώτου δηλαδή) φέρονται ανοιχτοί στην προοπτική της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενδιαμέσως έχουν επισυμβεί και άλλα περιστατικά: Ο Νίκος Μπίστης, με επιθετική του ανάρτηση κατά Σακελλαρίδη και Τσακαλώτου, εμφανίστηκε επισπεύδων στη συνεργασία, ενώ δεν "βοηθάει" ούτε η προοπτική συνύπαρξης της Νέας Αριστεράς με τον Παύλο Πολάκη και τον Νίκο Παππά. 

Αυτό το Σαββατοκύριακο συνεδριάζει η Κεντρική Επιτροπή της Νέας Αριστεράς, χωρίς να είναι καθόλου βέβαιο ότι θα ληφθούν άμεσες και συγκεκριμένες αποφάσεις. Είναι εξαιρετικά δύσκολη άσκηση για την ηγεσία του κόμματος οποιαδήποτε απόφαση, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που οι βουλευτές στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι θετικοί στο ενδεχόμενο επιστροφής στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η "βάση", αν όχι οριακά κατά, τουλάχιστον μοιρασμένη στα δύο. Ο κίνδυνος της διάσπασης είναι ορατός.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΚΕΦΑΛΑΙΟ