Ανακατατάξεις: Ο δικομματισμός Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ επιστρέφει (;)

Της Νίκης Ζορμπά

Η εικόνα του πολιτικού σκηνικού ως έχει διαμορφωθεί μετά τον πλήρη εκφυλισμό του ΣΥΡΙΖΑ και την επανεκλογή Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ με προσθήκες από παλαιά κραταιά στελέχη, τα περιορισμένης εισδοχής κόμματα στα αριστερά και μια κυβερνητική παράταξη που έχει τρωθεί το προφίλ της σε μεγάλο ποσοστό αλλά ακόμη παίζει χωρίς αντίπαλο, σηματωρός σταθερότητας και κανονικότητας (ως ίσχυε μέχρι τις ευρωεκλογές) δεν είναι.

Η κυβέρνηση κρατά δυνάμεις –παίζει χωρίς αντίπαλο αυτή τη στιγμή, πιθανώς και για αυτό–, με την παράταξη της Ν.Δ. να είναι η μόνη κυβερνητική δύναμη εξουσίας. Παραμένει πρώτη σε όλες τις δημοσκοπήσεις, με τις εσωτερικές της αρρυθμίες και τα εσωκομματικά θέματα όμως να απασχολούν για πρώτη φορά στα 5 έτη διακυβέρνησής της την ατζέντα της επικαιρότητας.

Ακραία εσωκομματικά θέματα δεν έχουν εκδηλωθεί (όπως αντιμετώπιζε ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και πριν να εμφιλοχωρήσει το διαλυτικό στοιχείο "Κασσελάκης"), αλλά η δυσαρέσκεια βουλευτών, που αποτυπώνεται σε επερωτήσεις στη Βουλή, σε συνδυασμό με το αντάρτικο Σαμαρά προσωπικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη και την αποστασιοποίηση Καραμανλή (ασφαλώς άνευ υπονόμευσης ή "φιτιλιών" προς τον πρωθυπουργό), είναι αποκαλυπτική: Ο ανέφελος 5χρονος βίος για την κυβέρνηση έχει παρέλθει.

Άλλος πόλος

Και αν –με σκαμπανεβάσματα και λελογισμένες εντάσεις– η κυβερνητική παράταξη διατηρεί το προφίλ της ως καθαρός κυβερνητικός πόλος, με ποσοστά όχι αυτοδυναμίας μεν αλλά υπεροχής, στα αριστερά της υπάρχει πανσπερμία μεσαίων, μικρών και λιγότερο μικρών κομμάτων, που φιλοδοξεί να κεφαλαιοποιήσει την κυβερνητική φθορά με όρους – όχι απλώς μετρήσεων της κοινής γνώμης.

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε ένα θετικό δημοσκοπικό momentum, κερδίζοντας έδαφος σε υπολογίσιμο ποσοστό – καίτοι όχι "εκτόξευσης". Αποτελεί, όμως, την καύσιμη ύλη για να πάρει κεφάλι και να καταστεί ο άλλος πόλος απέναντι στη Ν.Δ., δώδεκα χρόνια μετά την κατακρήμνισή του.

Από τα δεξιά του, οι τρέχουσες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως δεν έχει λαμβάνειν σπουδαία νέα. Η συγκομιδή του έρχεται από την Κεντροαριστερά, εκεί όπου ο –ακόμη ακέφαλος– ΣΥΡΙΖΑ βυθίζεται στην ανυπολοψηψία και, ακόμα πιο αριστερά, η Νέα Αριστερά δίνει μάχη εισόδου στη Βουλή, ενώ η Ζωή Κωνσταντοπούλου ηγείται ενός προσωποπαγούς κόμματος αντικειμενικά χαμηλών πτήσεων.

Η πανσπερμία κομματιδίων στρέφει το βλέμμα του κεντροαριστερού σώματος στο ΠΑΣΟΚ, που προσπαθεί να αναγεννηθεί ως κυβερνώσα λύση. Οι εισροές του, βάσει της πρόσφατης δημοσκόπησης της MARC, αποτυπώνουν το αδιέξοδο του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΠΑΣΟΚ εμφανίζει την πιο υψηλή συσπείρωση μεταξύ των κομμάτων, φθάνοντας το 81% (65,9% η Νέα Δημοκρατία) και κερδίζει ψήφους περισσότερο από τη δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο από την κυβερνητική παράταξη. Έχει επιλέξει δομική αντιπολίτευση, όχι συναινετικές λύσεις σε πολιτικά ζητήματα (παρά την πίεση και τις αιτιάσεις της κυβέρνησης για μηδενιστική προσέγγιση των κυβερνητικών πεπραγμένων), και στρατηγικά επενδύει στη ρυμούλκηση κεντρώων ψηφοφόρων –κατά κύριο λόγο– που "επείγονται" να επενδύσουν σε μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας.

Η "επανεκκίνηση" του κόμματος προκειμένου να απειλήσει τη Ν.Δ., στερώντας της την εξουσία στις επόμενες εθνικές εκλογές, βρίσκεται σε εντελώς πρωτόλειο στάδιο προφανώς, αλλά και η στρατηγική και η στόχευση (εξού και η εικόνα πανστρατιάς που εκπέμπεται από τα κεντρικά) είναι απολύτως ευκρινής: Να μειώσει προσεχώς τη διαφορά με τη Ν.Δ., ώστε να εκπέμψει και σήμα συσπείρωσης των "προοδευτικών δυνάμεων" γύρω του.

Ακόμα πιο ενδιαφέρον εύρημα στην εν λόγω μέτρηση της Marc, συνυποδηλωτικό της θέσης ισχύος όπου βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ σε σχέση με τον –μέχρι πρότινος– βασικό του ανταγωνιστή, τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι το "μπλόκο" που βάζουν οι ψηφοφόροι του σε σενάριο συνεργασίας με το υπό διάλυση κόμμα της (προσωρινώς μάλλον) αξιωματικής αντιπολίτευσης: Το 54% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ είναι κατά ενδεχόμενης συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ συντριπτικά υπέρ είναι οι ψηφοφόροι του τέως κυβερνητικού κόμματος: Το 68,4% ψάχνει συνεργασία (ή διάσωση) από το ΠΑΣΟΚ.

Σύσσωμη η Χαριλάου Τρικούπη πάντως (με όλες τις "τάσεις" της) συνομολογεί εις ένα συμπέρασμα και στόχο: Το όχημα για την κυβερνητική αλλαγή είναι το ΠΑΣΟΚ, που αναδεικνύεται στον κυρίαρχο άλλο πόλο.

Ούτε ο Τσίπρας δεν παίρνει σοβαρά τον ΣΥΡΙΖΑ

Η αναστήλωση του δικομματισμού, δύο ισχυρών πόλων, ήταν πολιτικό ζητούμενο από εποχής κραταιού (ακόμη) ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπων, ακραίας αντιπαράθεσης Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ. και προσωπικών αντεγκλήσεων, μικροπολιτικών ή μη: Θα ήταν το σινιάλο, κατά πολλούς πολιτικούς αναλυτές, ότι η κρίση των Μνημονίων, που διέλυσε το πολιτικό σύστημα, έληξε οριστικά και το σκηνικό επιστρέφει στην κανονικότητά του.

Η κατάρρευση του επί Τσίπρα ΣΥΡΙΖΑ και ο ενταφιασμός οποιασδήποτε προοπτικής ανασύνταξής του που ακολούθησε, με την εκλογή του έκτακτου περιστατικού Κασσελάκη και τη συνενοχή όσων των στήριξαν και τον εξέθρεψαν επί μακρόν, οδηγεί το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα στην εξαέρωση κατά τρόπο τραγελαφικό.

Ούτε ο ίδιος ο πρώην πρόεδρος του δεν βλέπει καμία προοπτική σε όλο αυτό που η πλειοψηφία του κόμματος επιχειρεί να διεκδικήσει εξοβελίζοντας τον έκπτωτο: την απόπειρα ανασύνταξης.

Χθες (Παρασκευή), σε συνομιλία του με δημοσιογράφους στη Βουλή, όταν ρωτήθηκε για την κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ, απάντησε δηκτικά: " Άσ’ τα… Ας πούμε κάτι ευχάριστο...".

Είχε προηγηθεί η πλήρης αποστασιοποίησή του από τα εκφυλιστικά φαινόμενα στο κόμμα του, αλλά και το πρόσφατο μήνυμά του στην εκδήλωση του Ιδρύματός του για την Οικονομία, ότι πλέον δεν είναι αρκετή ούτε η σύμπραξη των προοδευτικών δυνάμεων και το "μαζί τους". Απαξιωτικός εν πολλοίς για τη δυνατότητα επαναφοράς του ΠΑΣΟΚ σε κυβερνητική τροχιά, μίλησε με "χρησμούς" μεν, αλλά δείχνοντας προς έναν νέο πολιτικό φορέα, προκειμένου να "μαζέψει" το αντικυβερνητικό μπλοκ.

Αυτές τις ημέρες, εν τω μεταξύ, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ κοντά στο να γίνει ο εξευτελισμός του τέλειος: Γίνεται ο κακός χαμός με τη μάχη της εκλογής συνέδρων, προκειμένου οι συσχετισμοί του συνεδρίου να επιτρέψουν στην πλειοψηφία να θέσει εκτός τον Κασσελάκη με το "καλημέρα" των εργασιών. Ή ακόμα και πριν καν αρχίσουν.

Αναδημοσίευση από την  εφημερίδα ΚΕΦΑΛΑΙΟ