Τεκτονικές αλλαγές στην Κεντροαριστερή παράταξη

Της Νίκης Ζορμπά

Η πολιτική κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Ν.Δ. είναι αναμφισβήτητη ανεξαρτήτως από ποια ιδεολογική πλευρά καλείται να τη διαχειριστεί και να τη μεταβολίσει κανείς. Ο κατακερματισμός στην αντιπολίτευση γενικώς και την Κεντροαριστερά ειδικώς είναι τέτοιας έκτασης, μετά την κατακρήμνιση του ΣΥΡΙΖΑ από τα ποσοστά του 2019, που ρευστοποιεί πλήρως το αντιπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό.

Αδιέξοδο

Η δημοσκοπική εικόνα που σχηματοποιείται όσο πληθύνονται οι μετρήσεις των εταιρειών είναι ενιαία. Οι ελάχιστες αποκλίσεις στα ποσοστά των κομμάτων επ’ ουδενί αλλάζουν ή θέτουν εν αμφιβόλω τη μεγάλη εικόνα.

Η διαφορά μεταξύ της κυβερνητικής παράταξης και του "παιζόμενου" δεύτερου κόμματος, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ κοινώς, είναι όχι απλώς δυσθεώρητη, αλλά θηριώδης.

Αποκαλύπτει, δε, κάτι ακόμα πιο ανησυχητικό για τους "μνηστήρες" του Κέντρου. Το στοίχημά τους δεν είναι πλέον ποιος θα μπορέσει να νικήσει τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά ποιος θα πάρει έστω "βραχεία" κεφαλή, σε μικρής τάξεως ποσοστά, απέναντι στον βασικό πολιτικό ανταγωνιστή του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που είδε τα ποσοστά του να καταρρέουν στις διπλές εθνικές κάλπες του θέρους και άλλαξε τη "βιτρίνα" του μετά την παραίτηση του αρχηγού του και πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, σε δύο μήνες μόλις, υπό τη νέα ηγεσία του Στέφανου Κασσελάκη, όχι μόνο διαφαίνεται πως έδωσε "υποσχετική" χωρίς αντίκρισμα για ολική επαναφορά και ανασυγκρότηση, αλλά αποσυντίθεται πλέον, με βήμα ταχύ.

Η διάσπαση στην Κουμουνδούρου κοστίζει ακριβά και δημοσκοπικά. Βλέπει ακόμα και το ισχνό ποσοστό του περίπου 18% της εθνικής κάλπης να υποχωρεί γοργά, υπαγορεύοντάς του την ανάγκη αναθεώρησης επί τα (ακόμα πιο) χείρω των στοιχημάτων. Το 12% που καταγράφεται στην πιο πρόσφατη δημοσκόπηση, αυτήν της Metron Analysis, φέρει την αξιωματική αντιπολίτευση σε δεινή πολιτική θέση. Επ’ ουδενί είναι αξιόμαχη απέναντι στην κυβέρνηση, ενώ καταγράφεται και πίσω από το ΠΑΣΟΚ, κινδυνεύοντας να εκπέσει στην τρίτη θέση. Ούτε καν αυτή δεν είναι "κλειδωμένη" ωστόσο. Το καθοδικό σπιράλ του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει (δημοσκοπικό) τέλος: Το ΚΚΕ φλερτάρει με διαρκή άνοδο και η διαφορά τους είναι στα όρια του στατιστικού λάθους.

Πλήρες το αδιέξοδο στον άλλοτε "αδιαμφισβήτητο πόλο της προοδευτικής παράταξης", όπως είχε αναδειχθεί από τις κάλπες του 2019.  

Ο κ. Κασσελάκης ξεκίνησε ως ο "μοναδικός που μπορεί να νικήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη" στα μάτια των ψηφοφόρων του στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ και πολύ γρήγορα αποδεικνύεται πως τελικά μπορεί να καταλήξει να χάνει μέχρι και από το... ΚΚΕ.

Ο ίδιος προσπαθεί να επιδοθεί σε διαχείριση κρίσεως. Ευθύνονται αυτοί που αποχώρησαν από το κόμμα του (ενώ λίγες ημέρες πριν η ομάδα του έβλεπε... απογείωση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ μετά τη διάσπαση), η κοινοβουλευτική συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ, η προπαγάνδα και εν πάση περιπτώσει όλα τα "άνθη του κακού" εκτός των επιλογών του.

Ο κλοιός σφίγγει πλέον όχι μόνον γύρω από τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία εκ των πραγμάτων θα δώσει μάχη επιβίωσης με ορίζοντα τις ευρωεκλογές, αλλά και γύρω από όσους έχουν αποφασίσει να παραμείνουν εντός των τειχών του κόμματος, παρότι έχουν την πολιτική διαύγεια να αντιληφθούν πως η περιδίνηση του κόμματος είναι χρόνου μέλλοντα... εξακολουθητικού: Θα συνεχίζεται.

Οι "έντεκα"

Από τα σπλάχνα του "όλου ΣΥΡΙΖΑ" γεννάται πια νέος υποψήφιος παίκτης: Οι έντεκα που ανεξαρτητοποιήθηκαν από το μέχρι πρότινος κόμμα τους, γιατί δεν χωρούν στο νέο του πολιτικό "σχέδιο". Τη βίαιη "μετάλλαξή" του σε κάτι που δεν θυμίζει ούτε ΣΥΡΙΖΑ ούτε Αριστερά, κατά πως λένε οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, υπό την προεδρία του Αλέξη Χαρίτση.

Το βαρύ δυναμικό όσων σήκωσαν πολιτικά και τεχνοκρατικά τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σύσσωμο στην υπό συγκρότηση νέα "Αριστερά": Αλέξης Χαρίτσης, Έφη Αχτσιόγλου, Ευκλείδης Τσακαλώτος και Νάσος Ηλιόπουλος ήταν έως και τις εκλογές του 2023 η βασική ομάδα συνεργατών του Αλέξη Τσίπρα: οι πρώτοι τρεις στο οικονομικό επιτελείο και ο κ. Ηλιόπουλος σε θέση εκπροσώπου Τύπου.

Τη Δευτέρα θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια του ονόματος και της πολιτικής τους διακήρυξης, ο στόχος τους όμως είναι ξεκάθαρος: να αποτελέσουν την εξ αριστερών πειστική αξιόπιστη λύση, που δεν είναι πια ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη, καλύπτοντας το πολιτικό κενό στα αριστερά. Θα μπορούσε το νέο κόμμα να αποτελέσει ανάχωμα στις διαρροές προς το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ, ψαρεύοντας από τη δεξαμενή και του ΣΥΡΙΖΑ; Αυτό είναι το στοίχημα που θα μετρηθεί στις ευρωεκλογές. Ένα ισχνό 3% δεν αρκεί για να διαδραματίσουν ρόλο στην ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς την επόμενη ημέρα.

"Κλειδί" (;) το ΠΑΣΟΚ

Η Χαριλάου Τρικούπη είναι ο πολιτικός κερδισμένος της κατρακύλας του ΣΥΡΙΖΑ. Ύστερα από περίπου μία δεκαετία θέτει σοβαρή υποψηφιότητα να βρεθεί στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εκτοπίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ και παίρνοντάς του τα πρωτεία ως κυρίαρχος πόλος της "Δημοκρατικής Παράταξης". Στο 15%-16% υπολογίζεται αυτή τη στιγμή το ποσοστό που διεκδικεί στις κάλπες των ευρωεκλογών, ανοίγοντας τη διαφορά του με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ποσοστά που ικανοποιούν το αφήγημα της σταθερής ανάκαμψης μεν, αλλά απέχουν πολύ από την ανάδειξή του σε ανταγωνιστικό αντίπαλο του Κ. Μητσοτάκη και της παράταξής του. Πολιτικοί αντίπαλοι τε και φίλοι του κ. Ανδρουλάκη συνομολογούν: Ανέβηκαν τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ μεν, αλλά, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται και "βρέχει" ψήφους, στη Χαριλάου Τρικούπη απλώς ψιχαλίζει.

Συζητήσεις για συμμαχίες του με όμορους χώρους έχουν μπει ξανά στο πολιτικό μικροσκόπιο, με την ηγεσία να δηλώνει ανοιχτή σε κοινές κοινοβουλευτικές δράσεις όπου υπάρχουν οι προϋποθέσεις (ιδίως με τους "11", όπου δεν υπάρχουν τοξικά πρόσωπα, όπως στον ΣΥΡΙΖΑ), αλλά έως και την ευρωκάλπη το παιχνίδι θα είναι απολύτως ανταγωνιστικό. Τα σπουδαιότερα για τον "προοδευτικό χώρο" αναμένονται μετά τον Ιούνιο του 2024.