Κυριακή, 26-Νοε-2023 09:39
Ο Χ. Δούκας στο TheTOC: "Θα αφήσω την Πανεπιστημίου στην ησυχία της" - Τα παιδικά χρόνια και το όνειρό του

Του Δημήτρη Τάκη
Με τον Χάρη Δούκα γνωριστήκαμε πριν από αρκετό καιρό όταν κατά τη διάρκεια της ενεργειακής κρίσης έδινε συνεντεύξεις στα μέσα ενημέρωσης με την ιδιότητα του καθηγητή και του ειδικού. Και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η συγκρότηση του, η ευγένεια και οι ήπιοι τόνοι με τους οποίους μιλούσε.
Ο κ. Δούκας μιλάει στο ΤheTOC γιΣήμερα με την ιδιότητα του νέου δημάρχου της Αθήνας βρεθήκαμε στο στρατηγείο του συνδυασμού του στο κέντρο της Αθήνας για να μιλήσουμε για το όραμά του, για τα σχέδια που έχει για την πρωτεύουσα αλλά και για να ρίξουμε λίγο φως στον άνθρωπο Χάρη Δούκα, στα θέλω του, τις αγάπες του, στο χαρακτήρα του, στην ματιά με την οποία βλέπει τα πράγματα και τον κόσμο. Χωρίς άγχος πια και με την σιγουριά του ανθρώπου που ξέρει τι θέλει να κάνει, με υποδέχτηκε με την ίδια ευγένεια στο γραφείο του, στο οποίο όλοι οι συνεργάτες του δουλεύουν νυχθημερόν προκειμένου να είναι έτοιμο το πρόγραμμα των πρώτων 100 ημερών που ετοιμάζει.
Το πρώτο που ήθελα να ρωτήσω είναι την Κυριακή των εκλογών πότε κατάλαβες ότι ήρθε η νίκη και ότι κλείδωσε; Mε το πρώτο αποτέλεσμα, πιο πριν, τις τελευταίες ώρες;
Είχα ξυπνήσει πάρα πολύ νωρίς. Είχα και έτσι κι αλλιώς πολύ άγχος. Περνούσα από τα σχολεία και έβλεπα ότι υπήρχε χαμηλή συμμετοχή. Το επιτελείο μου είχε μια στεναχώρια, γιατί θεωρούσε ότι αν έχει μεγάλη συμμετοχή θα κερδίσω. Αλλά εγώ έβλεπα έχοντας πάει στα ίδια σχολεία την 1η Κυριακή ότι το κλίμα είναι τελείως διαφορετικό. Δηλαδή με χαιρετούσανε , μου έκλειναν το μάτι και ακόμα και όπου ήταν λίγοι, ήταν άλλο το κλίμα. Εκεί αισθάνθηκα ότι κερδίζω. Μετά το μεσημέρι που άρχισε να έρχεται και νεότερος κόσμος το είχα σίγουρο ότι έχω κερδίσει. Για να καταλάβεις, μίλαγα με τους συνεργάτες μου και ρωτούσανε πως τα βλέπεις και εγώ έλεγα έχουμε κερδίσει. Και λέγανε μεταξύ τους από την κούραση είναι, ας μην τον στεναχωρήσουμε, είναι κουρασμένος, ας του πούμε ότι κερδίζει.α το δύσκολο έργο που τον περιμένει αλλά και τις προτεραιότητές του ως δήμαρχος Αθηναίων.
Ναι και γυρίζοντας εδώ στο γραφείο δεν έβλεπα τα αποτελέσματα, γιατί είχα κάτσει με δύο συνεργάτες μου να σκεφτώ τι δήλωση θα κάνω και τι κάνω από αύριο. Και σιγά σιγά άρχισαν να ακούγονται και οι πανηγυρισμοί.
Εκείνη την ώρα αυτό που αισθανόμουν μέσα μου ήταν μια πολύ μεγάλη ευθύνη και ένα μεγάλο βάρος. Ήμουν σε έναν αγώνα όπου ήθελα να αποδείξω ότι αυτά τα οποία λέω έχουν αξία, έχουν σημασία και μπορώ να αλλάξω την πόλη.
Όταν πήγα στο δεύτερο γύρο. Εκεί άλλαξαν όλα. Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά μου και είχα στα χέρια μου κάποιες μετρήσεις, έβλεπα ότι αν πάω δεύτερο γύρο, τότε μπορώ να κερδίσω τον κ.Μπακογιάννη. Μάλιστα κάποια στιγμή τον Σεπτέμβριο το έλεγα και συνέχεια. Αν περάσω δεύτερο γύρο, μπορώ να κερδίσω τον κ. Μπακογιάννη, όποιο κι αν είναι το ποσοστό.
Πίστευα. Γιατί αν δεν πιστεύεις, δεν πας. Πίστευα και το πίστευα μέχρι τελευταία στιγμή, όμως είναι η αλήθεια ότι σε μια εκλογική διαδικασία σύντομη, η ψυχολογία είχε μεταπτώσεις, αλλά προσπαθούσα να την κρατήσω ψηλά.
Είχα αρκετές στιγμές, κυρίως την περίοδο μέχρι να ανακοινώσω το ψηφοδέλτιο, μέχρι τέλος Αυγούστου. Είχα τρομακτική δυσκολία γιατί δεν υπήρχε κανένας στην Αθήνα, οπότε δεν μπορούσα να πάρω καθόλου κλίμα, ήμουνα μόνος μου και είχα και τη μεγάλη δυσκολία να δημιουργήσω ψηφοδέλτιο.
Και τώρα που τα σκέφτομαι πάλι η πιο έντονη συγκινησιακά στιγμή ήταν όταν με τους συνεργάτες μου καταθέταμε το ψηφοδέλτιο και εκεί συγκινηθήκαμε όλοι γιατί είπαμε ότι καταφέραμε το πιο δύσκολο κομμάτι.
Γεννήθηκα το 1980. Το πρώτο μου σπίτι ήταν στο λόφο του Στρέφη αλλά αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε στου Γκύζη, διότι λόγω των πεύκων που μου προκαλούσαν διάφορες ευαισθησίες είπε ο γιατρός στη μάνα μου ότι είναι καλύτερα να φύγουμε από τον λόφο του Στρέφη. Έτσι έμεινε η γιαγιά στον λόφο του Στρέφη και εμείς πήγαμε στου Γκύζη.
Ήμασταν δύο παιδιά, η αδερφή μου τρία χρόνια μικρότερη. Είχα μια πολύ ευχάριστη παιδική ηλικία, ήταν πολύ σωστό και ζεστό το οικογενειακό περιβάλλον, με αγάπη και με παιχνίδι πολύ.
Ζωηρός αρκετά, αλλά ταυτόχρονα είχα ένα φόβο στο άγνωστο και μια αίσθηση κινδύνου. Άρα ήμουν ένα παιδί το οποίο δεν έκανε τρέλες να το πω έτσι. Ήμουν ζωηρός αλλά με όριο. Καταλάβαινα ότι από αυτό το σημείο και μετά είναι κάτι άγνωστο, επικίνδυνο που δεν το ξέρω.
Όχι, δεν είχαμε μεγάλο ανταγωνισμό. Μετά, καθώς μεγαλώναμε στην εφηβεία δεν ήμασταν τόσο κοντά, αλλά από ένα σημείο και μετά, νομίζω όταν τελειώσαμε τα φοιτητικά μας χρόνια, ήμασταν και πάρα πολύ καλοί φίλοι και βγαίναμε παρέα.
Ήμουν ένα παιδί που ήθελα να είμαι πάρα πολύ επιμελής, που ήθελα να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, οποίες και αν ήταν τότε που ήταν ελάχιστες. Ήθελα να είμαι εντάξει στα μαθήματα μου, με απασχολούσε τι θα πει η δασκάλα, με ενδιέφερε να ακούγονται καλά λόγια.
Όχι, δεν είχα τέτοιο θέμα να είμαι πρώτος στην τάξη. Ήθελα πιο πολύ να αισθάνονται οι γονείς καλά με εμένα, ήθελα να τους βγάζω ασπροπρόσωπους, το είχα πολύ έντονο αυτό.
Έπαιξε πολύ ρόλο, γιατί αγάπησα πάρα πολύ τη φυσική. Ο πατέρας μου ήταν φυσικός κάναμε και μαθήματα μαζί. Για να καταλάβεις φροντιστήριο έκανα με τον πατέρα μου στη Φυσική, οπότε μου έδωσε αυτή την αγάπη για τη φυσική και το περιβάλλον.
Για μια χρονιά στο γυμνάσιο μέχρι να αλλάξουμε καθηγητή τον είχα για τρεις μήνες και ήταν πολύ άσχημη εμπειρία.
Ντρεπόμουν πάρα πολύ και τον ρωτούσα πότε θα φύγει. Δεν ήθελα να συμμετέχω. Δεν ήθελα να με ρωτάει στο μάθημα, γιατί καταλαβαίνεις ότι γινόταν και ένα σούσουρο. Ότι είναι ο γιος του καθηγητή και αν γίνει κάποια ερώτηση θα είναι στημένη. Ότι λένε τα παιδιά σε αυτή την ηλικία. Δεν μου άρεσαν καθόλου εκείνοι οι τρεις μήνες.
Αυστηρός με την έννοια αυτού που λέμε αρχές και αξίες.
Η άποψη του ήταν ότι πρέπει να έχεις το κούτελο σου καθαρό, δηλαδή να δουλεύεις, να εργάζεσαι, ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό και όλα τα υπόλοιπα να μη σε νοιάζουν.
Η μαμά ήταν τραπεζοϋπάλληλος και επειδή ο πατέρας μου είχε τον συνδικαλισμό η μητέρα μου ήταν το μεγάλο στήριγμα στο σπίτι, κρατούσε όλη την οικογένεια. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, πολύ πιο ήπια πιο ανοιχτή πιο ζεστή.
Τον πατέρα μου τον βλέπαμε κάποιες ώρες, αλλά λίγο, η μάνα μου όμως είχε έντονη παρουσία στο σπίτι παρά το γεγονός ότι δούλευε στην τράπεζα.
Εχω και στους δυο ιδιαίτερη αδυναμία και στον καθένα για διαφορετικούς λόγους. Στον πατέρα μου για λόγους πιο επαγγελματικούς και για τις συμβουλές του, στη μάνα μου για πιο συναισθηματικούς λόγους.
Η μάνα μου! Ό,τι τρέλα και αν της ζητούσα, μπορεί να μου έλεγε δεν πρέπει, δεν κάνει, αλλά στο τέλος κάποιος τρόπος υπήρχε και το έκανε. Απλά εγώ σαν παιδί δεν ζήταγα ακραία, γιατί ο πατέρας μου ήταν αυστηρός και ήξερα ότι αυτά δεν περνούσαν.
Νομίζω και από τους δύο. Εξωτερικά είμαι περισσότερο ο πατέρας μου, αλλά στον χαρακτήρα μοιάζω πιο πολύ στη μάνα μου.
Είμαι πολύ εξωστρεφής.
Νομίζω στη Θεσσαλονίκη σαν φοιτητής. Γιατί εμείς είχαμε τότε τις πανελλήνιες. Ηταν πραγματικά στο μυαλό μου σαν ένα σκοτεινό τούνελ, ετοιμαζόμουν για τέσσερα μαθήματα και όλα τα άλλα ήταν σε δεύτερη, τρίτη προτεραιότητα. Όλο αυτό δε σου άφηνε πάρα πολύ χρόνο για τον εαυτό σου και για τη ζωή σου. Με αποτέλεσμα όντας φοιτητής σε μια ξένη πόλη, άρχισα να καλύπτω τα πάντα.
Μου άρεσε πάρα πολύ η Φυσική λόγω του πατέρα μου, που μου είχε πει ότι μετά θα πας στο χώρο της εκπαίδευσης όποτε πήγαινε σε κάτι περισσότερο εφαρμοσμένο, το οποίο θα σου δώσει τη δυνατότητα να φτιάχνεις πράγματα.
Ναι, καθηγητής φυσικής σε λύκειο.
Αλλά κοντά με τη φυσική είναι η μηχανολογία. Έτσι έβαλα μηχανολόγος πέρασα Θεσσαλονίκη και έτσι προχώρησα και στη συνέχεια έκανα το διδακτορικό μου στους Ηλεκτρολόγους στο Πολυτεχνείο.
Ήταν χρόνια που άρχισα να σκέφτομαι τον εαυτό μου, το τι θέλω να κάνω, πώς θέλω να προχωρήσω. Είχα μάθει να είμαι ένα παιδί το οποίο ζούσε με τους δικούς του ανθρώπους είχε τα πάντα έτοιμα, το φαΐ, τα ρούχα όλα και έπρεπε τώρα να ζει σε μια άλλη πόλη, αρκετά μακριά. Αλλά έμαθα να ζω μόνος μου, να λειτουργώ μόνος, να αποφασίζω μόνος μου. Νομίζω ότι μου έκανε πάρα πολύ καλό.
Πέρασα και πολύ ωραία στη Θεσσαλονίκη, είναι μια πόλη που την αγαπώ πολύ. Όσον αφορά τα μαθήματα μου άρεσε πολύ η μηχανολογία και με βοήθησε πάρα πολύ στον τρόπο σκέψης.
Κανονικά, στα πέντε χρόνια. Δεν πιέστηκα να τελειώσω στα πέντε χρόνια, βγήκε αβίαστα, απλά πήγαινα στα μαθήματα και παρακολουθούσα .
Βέβαια τα έζησα όλα, ήταν πολύ ωραία χρόνια πολύ ανέμελα, πολύ ξένοιαστα.
Aπολύτως!
Νομίζω το ποιος είναι ο Χάρης το ανακάλυψα στη Θεσσαλονίκη.
Του άρεσε πάρα πολύ η προσπάθεια. Εκεί κατάλαβα ότι μου αρέσει πάρα πολύ η ενέργεια και το περιβάλλον. Ο σχεδιασμός, η στρατηγική, οι πολιτικές, αυτά τα οποία θα έχουν όμως έδραση στην καθημερινότητα μου. Μου άρεσαν τα μαθήματα που μπορούσες να αλλάξεις με μια σου απόφαση, με ένα έργο την καθημερινή ζωή των ανθρώπων και κυρίως θέματα που σχετίζονται με την ενέργεια και το περιβάλλον. Και προς το τέλος της φοιτητικής μου ζωής μου άρεσε η πράσινη ανάπτυξη που ήταν ένα αντικείμενο εξωτικό τότε, αλλά εμένα με ενθουσίαζε.
Και εκεί κατάλαβα με τι θέλω να ασχοληθώ. Και πήγα σε έναν καθηγητή μου που τον αγαπούσα πολύ και που και ακόμα έχουμε πολύ καλή σχέση και του είπα θέλω να κάνω περιβαλλοντική πολιτική, ενεργειακή περιβαλλοντική πολιτική.
Στη Θεσσαλονίκη δεν είχα ασχοληθεί καθόλου με τα κοινά ούτε και με ενδιέφερε, παρόλο που ο πατέρας μου ήταν πολύ πολιτικοποιημένος. Δεν είχα καθόλου φοιτητική δράση σε κάποια νεολαία ή οτιδήποτε άλλο γιατί από πολύ μικρός ζούσα αυτή την ιστορία τη συνδικαλιστική με τον πατέρα μου και δεν μου άρεσε. Το θεωρούσα πολύ βαρύ. Ήταν ο λόγος που δεν τον έβλεπα πάρα πολύ και όλο αυτό μου δημιουργούσε μια αποστροφή. Τελικά μπήκα με έμμεσο τρόπο μέσα από το Τεχνικό Επιμελητήριο. Σαν μηχανικός ασχολήθηκα με το Τεχνικό Επιμελητήριο σε θέματα ενεργειακά, περιβαλλοντικά, σαν τεχνικός σύμβουλος της πολιτείας.
Σε καμία περίπτωση.
Δεν μου άρεσε και σήμερα να ξανά γύρναγα πίσω το ίδιο θα έκανα. Έτσι και αλλιώς νομίζω ότι το κομμάτι αυτό το σκληρό, το κομματικό, έχει ξεπεραστεί, δεν έχει να δώσει πράγματα. Και λέω και στους φοιτητές μου να ζήσετε και να μπείτε στα έδρανα για να μάθετε. Είναι μια φάση της ζωής σας μοναδική.
Κάποια στιγμή έκανα χάραξη ενεργειακής και περιβαλλοντικής πολιτικής σε ένα διδακτορικό και μετά σαν επιστήμονας και έπρεπε να μιλάω με ανθρώπους που παίρνουν αποφάσεις, υπουργούς, γενικούς γραμματείς κλπ. Εκεί κατάλαβα ότι έχει ένα νόημα να μιλάς και με τα κόμματα που χαράσσουν πολιτική. Και είχα ζητήσει τότε από το ΠΑΣΟΚ, γιατί εκεί είχα την πρόσβαση, αν υπάρχει κάποιος τομέας ενέργειας να μπω σε αυτόν για να καταλάβω πως λειτουργούν τα πράγματα.
Να καταλάβω πώς ακριβώς παίρνονται οι αποφάσεις και αν όλα αυτά που λέμε εμείς οι επιστήμονες, φτάνουν τελικά και με ποιο τρόπο στα κόμματα και λειτουργούν. Ήταν επί συγκυβέρνησης τότε που υπουργός ήταν ο Γιάννης Μανιάτης. Κι έτσι μπήκα στον τομέα ενέργειας και η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε, γιατί έβλεπα ανθρώπους επιστήμονες, οι οποίοι έδιναν μάχη για να περάσουν απόψεις που ήταν σωστές και δεν μπορούσαν.
Έτσι είναι και κάναμε και τότε πολύ ωραία πράγματα και ακόμη έχουμε πάρα πολύ καλή επαφή και είναι ένας άνθρωπος με πάθος τεράστιο.
Εκεί λοιπόν άρχισα να αποκτώ ένα πάθος για την πολιτική, διότι έβλεπα ότι πολλά ωραία πράγματα ακούγονται και τελικά δε γίνονται και πολλές φορές και ο ίδιος ο υπουργός τα θέλει και δεν μπορεί να τα κάνει για διάφορους λόγους. Και έτσι άρχισε μέσα μου μια φλόγα να σιγοκαίει και κάποια στιγμή έπρεπε να γίνει αναπροσαρμογή με την Γεννηματά στους τομείς και τότε μου δόθηκε η δυνατότητα να γίνω γραμματέας του τομέα ενέργειας , το οποίο βέβαια ζήτησα και εγώ.
Αισθανόμουν και κάπως στεναχωριόμουν ότι λέμε τόσα ωραία πράγματα και τίποτα δε γίνεται γιατί δε φτάνει. Και γιατί να μη φτάνει έλεγα; Θα προσπαθήσω να το κάνω.
Σήμερα είναι επιβίωση. Άρα το πάθος να αλλάξουμε και να γίνουμε περισσότερο πράσινοι δεν είναι για να είμαστε πιο trendy, αλλά γιατί αλλιώς θα κινδυνέψουν ζωές ακόμα και στο κέντρο της πόλης. Γι αυτό και κατέβηκα με μια ατζέντα που λέει: Νέο σχέδιο θωράκισης των πόλεων, ασφάλεια των πόλεων, κλιματική ασφάλεια, ασφάλεια στις πλημμύρες.
Βεβαίως. Πάρα πολλά. Για παράδειγμα, τότε είχαμε χρησιμοποιήσει τον όρο απολιγνιτοποίηση για πρώτη φορά και είχαμε φτιάξει το περίφημο ενεργειακό διαβατήριο για το μέλλον, όπου λέγαμε τότε για πρώτη φορά τομέας κόμματος ΠΑΣΟΚ ότι θα κλείσουμε τα λιγνιτικά μέχρι το 2030 και μπορώ να θυμηθώ όλες εκείνες τις μέρες που ήταν περίπου δυο τρεις μήνες δουλειάς για να δούμε τα μοντέλα. Και η Γεννηματά το πίστεψε. Το κάναμε. Βγήκαμε και το είπαμε. Και μετά όμως δεν περπάτησε, γιατί ήταν τόσο σκληρά τα συστήματα.
Μετά από ενάμιση χρόνο που ο κ. Μητσοτάκης μόλις είχε αναλάβει, μίλησε για απολιγνιτοποίηση και μου είχε κάνει τότε εντύπωση γιατί αν το είχαμε πει εμείς με πάθος, θα το είχαμε κάνει εμείς και θα γίνονταν με βιώσιμο τρόπο.Είναι μεγάλες αλλαγές αυτές, οι οποίες απαιτούν θάρρος και τόλμη, γιατί αλλιώς δεν περπατάει τίποτα.
Πρώτα εντός. Γι αυτό και θέλει και μια άλλη κουλτούρα διακυβέρνησης και συζήτησης και μέσα στα κόμματα.
Εδώ έχουμε μια παράταξη η οποία έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και θα είναι ακόμα πιο δύσκολο, γιατί δεν είναι ένα κόμμα από πίσω, αλλά είναι και ΠΑΣΟΚ και volt και οικολογία και πολιτική, οικολογία και αριστερά και κεντροαριστερά. Άρα κάθε θέμα που αποφασίζαμε και βγάζαμε, είχε μια πολύ μεγάλη συζήτηση. Άρα γι' αυτό και λέμε ότι έχουμε δώδεκα δεσμεύσεις που έχουμε συμφωνήσει και πάνω σε αυτές πατάμε τώρα.
Ορκίζομαι λίγο νωρίτερα.
28 Δεκεμβρίου.
Αλλαγή θα κάνω εγώ. Εκείνος φώτισε το δέντρο, εγώ θα κάνω την αλλαγή του χρόνου.
Έχω όραμα πέντε χρόνων, αλλά πιέζομαι πάρα πολύ και για τις εκατό πρώτες μέρες.
Αν και έχει γίνει λίγο του συρμού, έχω μπροστά μου ένα ημερολόγιο τι θα κάνω κάθε μέρα μέχρι κοντά στο Πάσχα για να μπορέσω να δείξω γρήγορα αυτό που έλεγα και προεκλογικά ότι θα είμαστε την πρώτη μέρα έτοιμοι.
Είναι κάποια κρίσιμα θέματα που έχουν να κάνουν με αποφάσεις που έχουν εμβληματικά χαρακτηριστικά για εμάς, όπως ένας κανονισμός πρασίνου. Δηλαδή πώς κόβουμε δέντρα, πόσα βάζουμε και πώς μεταφυτεύουμε.
Δράσεις που έχουν να κάνουν με την απόφαση να φτιαχτεί μια ενεργειακή κοινότητα στο Δήμο της Αθήνας, έστω καταστατικά. Και ένα γραφείο καταπολέμησης ενεργειακής φτώχειας.
Και βεβαίως δράσεις που έχουν να κάνουν με την ανακύκλωση στα τρόφιμα, στους καφέ κάδους, σε κάποιες γειτονιές έστω και πιλοτικά. Πήγα στην καθαριότητα, υπάρχουν οι καφέ κάδοι, υπάρχουν και τα απορριμματοφόρα και δεν έχει τρέξει για διάφορους λόγους το πρόγραμμα και θέλω να το ξεκινήσω.
Είναι τραγικό το ότι η χώρα μας ανακάλυψε τόσο αργά την ανακύκλωση.
Είμαστε πάρα πολύ πίσω και στην Αθήνα είμαστε σε πολύ χαμηλά ποσοστά και ταυτόχρονα είναι και θέμα οικονομικό που το βλέπουν στην τσέπη τους οι πολίτες γιατί αυξάνεται το τέλος ταφής. Πρέπει να καταλάβουμε ότι τα σκουπίδια πια έχουν αξία.
Σαράντα χρόνια υπάρχει η ιστορία αυτή της ανακύκλωσης στα σχολεία. Για να δείξω πόσο δύσκολο είναι και δεν ξέρουν τελικά ποιοι είναι οι κάδοι και γι αυτό θέλει νομίζω διαφορετικού τύπου δράση.
Έχουμε σκοπό να φτιάξουμε ένα δίκτυο εθελοντών, καθηγητών και εκπαιδευτικών στην δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση και να γυρνάμε τα σχολεία για να μιλάμε για την ανακύκλωση.
Με ρωτάνε ποια είναι τα εμβληματικά σου σχέδια. Προφανώς είναι η καθαριότητα, η ασφάλεια, όλα αυτά που τα θεωρώ εμβληματικά . Είναι μικρά, αλλά μπορεί να είναι πολύ μεγάλα. Αλλά για μένα τα 25.000 δέντρα, η φύτευση 5.000 δέντρων τον χρόνο είναι η εμβληματική μου δράση. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις χώρους, είναι πάρα πολλά τα δέντρα και είναι η εμβληματική μου δράση διότι έχουμε πολύ χαμηλή ποιότητα αέρα, πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε οξυγόνο, 3.000 θανάτους το χρόνο που σχετίζονται με τη ρύπανση.
Αυτή είναι η εμβληματική μου δράση και έχω δεσμευτεί γι αυτήν. Είχα πάει στο Πεκίνο πριν και μετά την πανδημία. Πριν την πανδημία γυρνούσες άρρωστος από την ρύπανση και από το νέφος.
Και μετά την πανδημία έχει παντού πάρκα. Σε κάθε σπιθαμή γης δίνεται μάχη γι αυτό. Νομίζω ότι είναι πια υπαρξιακή επιλογή να το κάνουμε και στην Αθήνα.
Και φυσικά το μεγαλύτερο έργο το ξέρουμε όλοι οι Αθηναίες και οι Αθηναίοι, δεν έχει ξαναγίνει ποτέ, είναι η διπλή ανάπλαση.
Ξεκίνησε στα χαρτιά που είναι πολύ σημαντικό, θα το κάνουμε, θέλω να το προχωρήσω με πάθος γιατί αν αυτό γίνει, αλλάζει επίπεδο η πρωτεύουσα συνολικά. Φαντάσου ένα απίστευτο βιοκλιματικό γήπεδο και δίπλα το μεγαλύτερο πάρκο και σε μια άλλη περιοχή στο κέντρο της Αθήνας, πάρκο και υπόγειο πάρκινγκ. Αυτή είναι μια ιστορία που αν γίνει ανεβαίνει σε άλλο επίπεδο η πόλη.
Είναι η Βασιλίσσης Όλγας. Εγώ είχα πει να ανοίξει, αλλά καταλαβαίνω ότι υπάρχουν προβλήματα. Όμως να πω και κάτι άλλο, γιατί αυτή η συζήτηση πήρε πολύ χρόνο νομίζω. Είναι ένας τυφλός πεζόδρομος δεν συνδέει τίποτα με τίποτα.
Δεν έχω άλλο παράδειγμα σε παγκόσμιο επίπεδο να πεζοδρομήσεις χωρίς να υπάρχει αστικό μέτωπο. Ποιος αλήθεια, θα περπατάει ανάμεσα σε τραμ και σε τρόλεϊ όταν δίπλα έχεις τον εθνικό κήπο;
Θα αφήσω την Πανεπιστημίου στην ησυχία της. Είναι βασική μου προεκλογική δέσμευση. Ό,τι έγινε, έγινε. Να μπορέσει να ηρεμήσει λίγο.
Είναι ωραία τα πεζοδρόμια, αλλά νομίζω ότι σε καμία περίπτωση δεν άξιζε τέσσερα χρόνια όλη αυτή ταλαιπωρία. Είναι απίστευτη η οικονομική ζημιά στους καταστηματάρχες, και νομίζω ήταν μια ιστορία που ήταν βασικό κλειδί για την νίκη μου. Σκάβανε τέσσερα χρόνια. Τέσσερα χρόνια σκάβεις για να βγάλεις πετρέλαιο όχι για να κάνεις μια πεζοδρόμηση. Και συνεχίζουν και σκάβουν ακόμα. Και δεν έγινε και ποδηλατόδρομος.
Θέλω στα τραπεζοκαθίσματα να μπει μία τάξη και αυτό το θεωρώ ένα εμβληματικό έργο να μπορέσουν να μαζέψουν την ιστορία η οποία έχει παραγίνει. Είναι κοινωνικό συμβόλαιο αυτό, δεν θα βάλουμε νερό στο κρασί μας.
Ο νέος πολιτισμός για μένα είναι ποσοστό πρασίνου ανά κάτοικο και ποσοστό ελεύθερου χώρου σε δομημένο χώρο. Και γι αυτά τα δύο θα δώσω μάχη.
Είναι πάρα πολύ σημαντικό και εδώ θέλω να κάνω μια συνεργασία άμεσα με το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο και να αποφασίσουμε σε ποιες περιοχές, τι δέντρα, τι λουλούδια και να δημιουργήσουμε κάποιες πολύ μικρές γρήγορες νίκες και να δείξουμε πως γίνεται ένας δρόμος να πάρει μια τελείως διαφορετική εικόνα και να ομορφύνει και να δημιουργήσουμε και μια όαση πρασίνου. Εχουμε σκεφτεί διάφορους τρόπους για να κινητοποιήσουμε και τον απλό κόσμο σε αυτή την προσέγγιση.
Είμαι καθηγητής στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών που η ψηφιακή τεχνολογία είναι θεμελιώδους σημασίας. Όμως η έξυπνη πόλη δεν είναι σκοπός, είναι το μέσο, άρα το μέσο για να βοηθήσουμε, για παράδειγμα την μείωση της κυκλοφορίας, το πάρκινγκ.
Άρα βεβαίως και με πάθος θα παλέψουμε για τα θέματα της ψηφιοποίησης,στην πολεοδομία που έχει ξεκινήσει μια δουλειά, στον τρόπο που γίνεται η δρομολόγηση στην καθαριότητα, στον τρόπο που μπαίνουν και που οι κάδοι μπλε, πράσινοι ή καφέ και αυτό είναι κομμάτι στο οποίο θα υπάρξουν άμεσα προκηρύξεις για έργα ψηφιοποίησης διαδικασιών.
Βεβαίως και υπάρχουν εφαρμογές, όπως για παράδειγμα με τα φανάρια ή με την καθαριότητα, όπου μπορούμε να βλέπουμε ότι κάποιοι κάδοι δεν γεμίζουν ποτέ, άρα χρειάζεται μικρότερους ή σε κάποιες περιοχές να μη χρειάζεται και άρα να δρομολογούμε αντίστοιχα τις δράσεις.
Η τεχνητή νοημοσύνη είναι μέσα από τη χρήση των αλγορίθμων. Άρα, όσο περισσότερο τροφοδοτείς τους αλγόριθμους με δεδομένα από τους χρήστες, τόσο πιο έξυπνη γίνεται η χρήση αυτή καθ΄αυτή.
Ήταν μια συνάντηση γνωριμίας, μικρή σε διάρκεια 20 λεπτών. Ο πρωθυπουργός έχει μια συγκεκριμένη συγκρότηση και ένα συγκεκριμένο τρόπο που λειτουργεί .Νομίζω ότι μπορούμε να συνεργαστούμε, γιατί θέλουμε και οι δύο το καλό της Αθήνας.
Το θέλω πάρα πολύ. Το έχουμε ήδη ξεκινήσει, διότι κάνουμε συναντήσεις στην περίοδο αυτή της μετάβασης. Δεν θέλω να χάσω τον χρόνο μου με ανούσιες συγκρούσεις. Δεν θέλω τυφλές συγκρούσεις .Θέλω να κάνω δουλειά για την Αθήνα. Θέλω τα επόμενα πέντε χρόνια να μην αναλωθούμε στο τι έκανε ο Μπακογιάννης ή στο τι ζήτησα από τον πρωθυπουργό και δεν μου το έδωσε, αλλά να μπορώ να μιλάω για πράγματα που βελτίωσαν τη ζωή των πολιτών.
Δεν θέλω να χάνω τον χρόνο σε συγκρούσεις, αλλά θα συγκρουστώ αν αυτά τα οποία έχουμε δεσμευτεί, δεν γίνουν. Άρα ακόμα και με δικούς μου, με οποιονδήποτε, διότι εμείς είχαμε μια μεγάλη επιτυχία πάνω σε συγκεκριμένο πρόγραμμα και το πρόγραμμά μας αυτό θα είναι ευαγγέλιο και όποιος δεν το τηρήσει, θα πρέπει να πάρει άλλες αποφάσεις. Δεν θα χωρά σε μια παράταξη, σε έναν συνδυασμό ο οποίος κατέβηκε με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Εμείς έχουμε 12 δεσμεύσεις σε βάθος πενταετίας με σκαλοπάτια. Άρα αυτά πρέπει να τα υπηρετήσουμε με πάθος.
Οι παρατάξεις οι δημοτικές θα έχουν, τα κόμματα δεν θέλω να έχουν κανένα ρόλο. Είναι επιδίωξή μου. Είπα ότι είμαι δήμαρχος Αθηναίων και το εννοώ. Και νομίζω ότι το έχω αποδείξει ότι θέλω να λειτουργήσω αυτοδιοικητικά. Πιστεύω πάρα πολύ στην αυτοδιοίκηση και είπα ότι αν καταφέρω να αλλάξω το παράδειγμα στην Αθήνα, θα είναι και μια αλλαγή παραδείγματος συνολική και γι’αυτο για μένα είναι στοίχημα ζωής η Αθήνα.
Κοιμάμαι και ξυπνάω με τα προβλήματα της Αθήνας. Δεν σκέφτομαι τίποτα άλλο. Είναι πολύ μεγάλη πρόκληση και για μένα είναι πολύ μεγάλη τιμή και θέλω να δώσω τα πάντα για την Αθήνα.
Θέλουν ανθρώπους να λύνουν προβλήματα αποτελεσματικούς . Έχουν βαρεθεί από τα κούφια λόγια. Και το λέω αυτό ξέροντας και εγώ ότι είχα πολύ χαμηλό ποσοστό συμμετοχής. Γύρισα πάρα πολύ τις γειτονιές και μου λέγανε οι κάτοικοι ότι όλοι τα ίδια λένε και αυτό μου είχε αποτυπωθεί.
Η δυσπιστία του κόσμου, ότι δηλαδή όλοι λένε ασφάλεια, περιβάλλον, βιωσιμότητα και δεν γίνεται τίποτα.
Θα ήθελα να ορκιστώ σε μία γειτονιά, να δείξω ότι όπως ξεκινήσαμε στις γειτονιές και όλη την περίοδο την πέρασα στις γειτονιές, να ορκιστώ και σε μία γειτονιά της Αθήνας. Θέλω επίσης τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα να γυρνάω τις γειτονιές.
Ο Δήμαρχος πρέπει να έχει αδιαμεσολάβητη σχέση με τους πολίτες. Πρέπει να μιλάω και να σχηματίζω εγώ ο ίδιος εικόνα για το τι συμβαίνει. Είναι δηλαδή ο όρος που ταιριάζει.
Σε ορισμένα πράγματα τον Δημήτρη Μπέη τον έχω πρότυπο. Ένα από αυτά είναι ότι 7 το πρωί έπαιρνε ο ίδιος τους εργολάβους και τους έλεγε ότι υπάρχει μια λακκούβα εδώ και ένα φως που δεν δουλεύει εκεί. Και αυτό το μικρό για μένα είναι το πιο μεγάλο και είναι το παράδειγμα που θέλω να ακολουθήσω.
Πριν την ιστορία των δημοτικών εκλογών ήμουν χειμερινός κολυμβητής. Για να καταλάβεις φέτος από την ώρα που ανακοίνωσα την υποψηφιότητά μου μέχρι και σήμερα έχω κάνει μόνο τέσσερα μπάνια.
Υπήρχανε χρονιές που ήμουν non stop. Πολύ κρύους χειμώνες που έφτανα μέχρι αρχές Ιανουαρίου δυσκολευόμουν πάρα πολύ Φεβρουάριο, Μάρτιο και ξεκινούσα ξανά Απρίλιο. Μου αρέσει πάρα πολύ η Θάλασσα και το μπάνιο. Μου αρέσει πάρα πολύ και το περπάτημα και συνήθως με τους φίλους μου που λέμε να πιούμε έναν καφέ παίρναμε πάντα ένα καφέ στο χέρι και περπατούσαμε δύο ώρες και συζητάγαμε.
Έχω πάθος με τη μουσική. Παίζω κλασσική κιθάρα . Είναι μια σχέση που έρχεται και φεύγει, διότι είναι περίοδος που βρίσκω εκεί καταφύγιο και κλείνομαι και είναι άλλες περίοδοι που έχω να την πιάσω όπως τώρα δυο τρεις εβδομάδες.
Έχω βεβαίως ευαισθησίες και προσπαθώ να τις μοιράζομαι και να μην τις παίρνω μέσα μου.
Έχω πολλές διαφορετικές προσλαμβάνουσες ανάλογα με την περίοδο της ζωής μου, αλλά νομίζω ότι το πιο χαρακτηριστικό μου είναι αυτό που άκουγα και στα φοιτητικά μου χρόνια και που με ακολουθεί, που είναι το έντεχνο και το ελληνικό ροκ, το οποίο είναι όλες αυτές οι μπάντες και τα σχήματα με τα μεγαλώσαμε στα φοιτητικά μας χρόνια, τα οποία ακόμα και σήμερα τα ακούω κι έχω όλες αυτές τις θύμησες των χρόνων.
Νομίζω ότι θέατρο πιο δύσκολα, κυρίως κινηματογράφο.
Έχω netflix, βλέπω σειρές. Ξεκινάει πάλι και η Κορεάτικη το squid game .
Βεβαίως non stop .Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση. Ήταν κάτι τελείως διαφορετικό. Κολλάω με τέτοιες σειρές. Βλέπω, αλλά όχι σε τρελό βαθμό. Μπορεί να περάσει και μια βδομάδα και να μην δω τηλεόραση. Βεβαίως έχω συνέχεια κινητό και βλέπω ειδήσεις.
Κατά κύριο λόγο και με τους φίλους μου.
Mε στήριξε πάρα πολύ. Νομίζω δεν γίνεται και αλλιώς. Το καταλαβαίνεις κι εσύ γιατί είναι μια ιστορία που ξυπνάς το πρωί και είσαι σε μια τρέλα, άρα ο άλλος αν δεν το αντιλαμβάνεται και δε σε στηρίζει, είναι πρόβλημα.
Βεβαίως τη ζήτησα και μου είπε από την αρχή ναι, σε αντίθεση με άλλους από το περιβάλλον μου που μου έλεγαν "όχι" με τη λογική ότι θα είναι μια χαμένη ιστορία. Ήθελαν να με προφυλάξουν.
Δεν την έχω ρωτήσει από τότε αν πίστευα όταν μου είπε το ναι, πάντως εγώ ήθελα να κατέβω, οπότε μου έκανε το ναι και το αγόρασα, αλλά είχε πολύ άγχος. Την έβλεπα τις τελευταίες μέρες, άρα το πίστευε και είχε άγχος γιατί αλλιώς θα ήταν πιο χαλαρή και το πάλεψε πολύ οφείλω να πω, άρα το πίστευε.
Ότι κάνουμε καλή παρέα;
Μπορούμε να κάνουμε πράγματα όπως αυτό με τη διαδικασία των εκλογών που ήταν μια τρέλα και με στήριξε, άρα μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί. Είμαστε, ας το πούμε και πολύ καλοί φίλοι μεταξύ μας.
Ναι, για παράδειγμα το μπάνιο. Πολλές φορές πηγαίναμε μαζί για μπάνιο, μέχρι μια περίοδο έκανε και εκείνη, μετά έμενε έξω, αλλά κάναμε μετά βόλτες και περπάτημα. Γενικά νομίζω ότι στα περισσότερα πράγματα που μου αρέσουν εμένα, της αρέσουν και εκείνης και με ακολουθεί, τα περισσότερα τα κάνουμε μαζί. Υπάρχει μια καλή χημεία.
Τον δικό σου άνθρωπο τον συμβουλεύεσαι, γιατί ξέρεις ότι θα σου πει κάτι που είναι για το καλό σου. Μπορεί να γίνει και δυσάρεστος όταν πρέπει. Εμένα μου αρέσει ο άλλος να γίνεται δυσάρεστος, να μου λέει δηλαδή κάτι άσχημο. Δεν μου αρέσει ο άνθρωπος, ο οποίος μου λέει συνέχεια "πολύ ωραίο αυτό".
Δε μου αρέσουν καθόλου αυτοί οι άνθρωποι. Και με κουράζουν κιόλας. Δηλαδή αν είμαι σε μια συνάντηση και δεν λέμε τίποτα, λέω "γιατί την κάναμε τη συνάντηση;". Οπότε θέλω να ακούω και τα αρνητικά. Όποτε θέλω να με συμβουλεύει και να τη συμβουλεύομαι για να μπορώ να πατάω καλύτερα.
Ότι πάλεψα με όλες μου τις δυνάμεις για να βελτιώσω τη ζωή τους. Η προσπάθεια που έχω κάνει να έχει πιάσει τόπο. Ξέρεις πολλές φορές κάποια καταφέρνεις, κάποια όχι. Αλλά θέλω να μην βρεθεί κάποιος να πει ότι δεν πάλεψα.
ΠΗΓΗ: TheTOC.gr