Μπαίνει και με τη βούλα ταφόπλακα στα off shore αιολικά

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Δύο διαγωνισμούς είχε υπό την εποπτεία του το κράτος στον τομέα της ενέργειας τα τελευταία χρόνια, μετρώντας ισάριθμες παταγώδεις αποτυχίες που οδήγησαν σε τέλμα επενδυτικά σχέδια και σε καθυστέρηση την απελευθέρωση των αγορών. 

Ωστόσο τα πρόσφατα «παθήματα»  δεν έγιναν...  μαθήματα και το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, επιμένει στην απόφασή του να προχωρήσει στην ιδιότυπη κρατικοποίηση της αγοράς των off shore αιολικών πάρκων. Σύμφωνα με το αμφισβητούμενο μοντέλο που επιλέγει το ΥΠΕΚΑ για τα off shore, το κράτος θα αναλάβει τη διαδικασία χωροθέτησης και αδειοδότησης των πάρκων και στη συνέχεια με διαγωνισμούς θα εκχωρήσει την κατασκευή και λειτουργία τους σε επενδυτές. 

Το ΥΠΕΚΑ διατείνεται ότι με τη διαδικασία αυτή θα διασφαλιστεί η ταχύτερη έκδοση των αδειών και θα επιταχυνθεί η ανάπτυξη της ενεργειακής ισχύος από ΑΠΕ.

Τι συνέβη όμως στο παρελθόν όταν το κράτος προχώρησε σε ανάλογα εγχειρήματα;

Το Μάρτιο του 2006 το πρώην Υπουργείο Ανάπτυξης έθετε σε πρώτη διαβούλευση το διαγωνισμό για την εκμίσθωση του λιγνιτωρυχείου της Βεύης. Η συγκεκριμένη εκμίσθωση είναι κρίσιμη για την απελευθέρωση της αγοράς του ηλεκτρισμού, με δεδομένο ότι η χώρα μας έχει μπει στο μικροσκόπιο της Κομισιόν για το μονοπώλιο της ΔΕΗ στο λιγνίτη. Η εκμίσθωση του λιγνιτωρυχείου βρίσκεται ακόμη σε εκκρεμότητα, καθώς ο πρώτος διαγωνισμός κηρύχθηκε άγονος ενώ στη συνέχεια η δεύτερη πρόσκληση ενδιαφέροντος έπεσε πάνω στις εκλογές. Σήμερα υπάρχει σε εκκρεμότητα νέα πρόσκληση, δηλαδή επί τέσσερα χρόνια η διαδικασία «καρκινοβατεί».

Το Μάιο του 2006 ο ΔΕΣΜΗΕ προκήρυξε διαγωνισμό για την κατασκευή της πρώτης ιδιωτικής μονάδας με κρατική επιδότηση τιμής. Η μονάδα που κέρδισε το διαγωνισμό δύο χρόνια αργότερα δεν έχει ξεκινήσει καν να κατασκευάζεται. Αντίθετα δύο άλλες ιδιωτικές μονάδες ήδη λειτουργούν ενώ τρεις ακόμη κατασκευάζονται και θα τεθούν σε λειτουργία μέσα στο έτος. Δηλαδή ο κρατικός διαγωνισμός εξελίχθηκε σε τροχοπέδη για εκείνον που μειοδότησε.

Εκπρόσωποι των επενδυτών με τους οποίους επικοινώνησε το Capital.gr επαναλαμβάνουν ότι το συγκεκριμένο μοντέλο που προωθεί το ΥΠΕΚΑ για τα off shore αιολικά πάρκα είναι ατελέσφορο και το μόνο το οποίο θα επιτύχει είναι να υπάρξει τέλμα στην ανάπτυξη της συγκεκριμένης ελπιδοφόρας αγοράς. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη σοβαρότερο, καθώς τα υπεράκτια πάρκα, λόγω του μεγέθους τους, αποτελούν ίσως το κυριότερο μέσο για την επίτευξη του στόχου για την κάλυψη του 40% της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ μέχρι το 2020.

Αξίζει να θυμίσουμε μερικά από τα εκκρεμή επενδυτικά σχέδια (βάσει των αιτήσεων που έχουν κατατεθεί στη ΡΑΕ για τη χορήγηση άδειας παραγωγής) που στην πράξη ακυρώνονται από την αλλαγή της διαδικασίας που επιλέγει το ΥΠΕΚΑ:

Αίτηση για υπεράκτιο αιολικό πάρκο στη Λήμνο με εγκατεστημένη ισχύ 500MW και προβλεπόμενο ύψος επένδυσης 1,85 δισ. ευρώ, έχει καταθέσει η RF Energy  των Γ. Φειδάκη και Β. Ρέστη  μέσω της κοινής ενεργειακής τους εταιρείας της. Στο Ιόνιο, στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κέρκυρας και Οθωνών έχουν κατατεθεί αιτήσεις για υπεράκτια αιολικά από την Ελληνική Τεχνοδομική Άνεμος για 162 MW, τη Jasper για δύο πάρκα από 262MW, τη Venergia συμφερόντων του εφοπλιστή Β. Παναγιωτίδη για πάνω από 260MW και της ΕΝΤΕΚΑ για πάρκο 30MW. Αιτήσεις έχει καταθέσει η Τέρνα Ενεργειακή στο Μαραθώνα για 450MW και στην Αλεξανδρούπολη για 585MW. Στην Αλεξανδρούπολη έχει καταθέσει αίτηση για 216MW και ο όμιλος Κοπελούζου. Στο Κάβο Ντόρο τέλος έχει καταθέσει αίτηση η Argos Aiolos, εταιρεία του Γ. Φακίδη, που υπάγεται στη γαλλική EdF EN.

Συνολικά εκτιμάται ότι με την προωθούμενη ρύθμιση επενδύσεις μπαίνει ταφόπλακα σε επενδύσεις για την ανάπτυξη 4000MW off shore αιολικών πάρκων που φτάνουν το ποσό των €7 δισ.