Η Ολυμπιακή, τα 2Β και ο... άγνωστος Χ

Του Σταμάτη Ζαχαρού

Στα χέρια της Κυβέρνησης βρίσκεται πλέον το «μπαλάκι» για την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής καθώς για πρώτη φορά στη μακρόχρονη ιστορία των διαγωνισμών ή προσκλήσεων που απηύθυναν οι διάφορες Κυβερνήσεις, υπάρχουν τουλάχιστον δύο ενδιαφερόμενοι για την εταιρεία με προτάσεις που δείχνουν να βασίζονται σε σταθερό υπόβαθρο και μετόχους που εμπνέουν εμπιστοσύνη. 

Η πρόταση της Aegean Airlines ήρθε στο προσκήνιο λίγα μόλις εικοσιτετράωρα πριν ολοκληρωθεί η περίοδος αποκλειστικής διαπραγμάτευσης με τη MIG και περιέπλεξε τα πράγματα καθώς η Κυβέρνηση οφείλει τώρα να λάβει αποφάσεις για το μέλλον του αερομεταφορέα, όχι στη λογική της έσχατης λύσης (που προφανώς βόλευε μετά το φιάσκο του διαγωνισμού), αλλά με γνώμονα το συμφέρον της χώρας που φυσικά δεν αποτιμάται μόνο σε χρήματα. 

Στην πραγματικότητα, όσοι είχαν εμπλακεί στην υπόθεση της αποκλειστικής διαπραγμάτευσης της Κυβέρνησης με τη MIG, εξέφραζαν μέχρι και προχθές τη βεβαιότητα ότι η υπόθεση θα έχει κλείσει μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Το τυπικό και νομικό μέρος της διαδικασίας είχε ολοκληρωθεί και ουσιαστικά απέμενε μόνον να «κλειστεί» το ραντεβού του ΥΠΑΝ Κωστή Χατζηδάκη με τον Ανδρέα Βγενόπουλο. Οι φήμες τοποθετούσαν το ραντεβού το απόγευμα της Παρασκευής, λίγες μόνον ώρες πριν εκπνεύσει η προθεσμία των τριών εβδομάδων για αποκλειστικές διαπραγματεύσεις με τον επενδυτικό όμιλο.

Ο λόγος που οι δύο ισχυροί άνδρες θα χαράμιζαν το απόγευμα της Παρασκευής ήταν προφανής. Η Κυβέρνηση ήθελε να βεβαιωθεί ότι δεν θα υπάρξει άλλος ενδιαφερόμενος πλην της MIG πριν προχωρήσει στην -τολμηρή για τα ήθη της ελληνικής κοινωνίας- κίνηση να παραδώσει τα κλειδιά της «εταιρείας-σύμβολο των αιθέρων» σε ιδιώτες. Η πρόταση της Aegean ήρθε κυριολεκτικά στη στροφή υποχρεώνοντας φυσικά την Κυβέρνηση σε δεύτερες σκέψεις και παγώνοντας ουσιαστικά τις οποιεσδήποτε διαδικασίες. Ακόμη και αν η Κυβέρνηση ήθελε να κλείσει το θέμα με τη MIG απορρίπτοντας τις υπόλοιπες προτάσεις, θα έπρεπε να σταθμίσει τις επιπτώσεις που θα είχε η κίνησή της σε μια ευαίσθητη πολιτικά περίοδο όπως αυτή που διανύουμε.

Από την πλευρά τους, οι ισχυροί άνδρες της Aegean Airlines, Θόδωρος και Ευτύχιος Βασιλάκης στάθμιζαν εδώ και αρκετές ημέρες την κατάσταση που προδιαγραφόταν στην ελληνική αγορά αερομεταφορών. Γνωρίζοντας όσο λίγοι την αεροπορική πιάτσα,  ίσως εκτίμησαν (όπως και αρκετοί άλλοι)  ότι ο διαγωνισμός που τους προηγούμενους μήνες βρισκόταν σε εξέλιξη, δεν είχε πολλές πιθανότητες να στεφθεί με επιτυχία. Καθώς η εταιρεία τους «υποκατέστησε» στην πράξη την Ολυμπιακή, ένα ενδεχόμενο λουκέτο θα ήταν μια ευκαιρία για να αναπτύξουν ακόμη περισσότερο τη διεθνή παρουσία τους. Όταν όμως ο Ανδρέας Βγενόπουλος εμφανίστηκε σε ρόλο «λευκού ιππότη» η κατάσταση άλλαξε.  Με δεδομένα ότι η ελληνική αγορά δεν «χωρά» περισσότερες από μία σοβαρές και μεγάλες εταιρείες αερομεταφορών και ενώ η Aegean βρισκόταν σε περίοδο ανάπτυξης, προφανώς θεώρησαν ότι πρέπει να κινηθούν.

Εν τω μεταξύ, η MIG κινήθηκε ιδιαίτερα επιθετικά, κάνοντας τρεις σοβαρές μεταγραφές στελεχών. Ο Αντώνης Συμιγδαλάς, ήταν από τους πρωτεργάτες της απελευθέρωσης των αερομεταφορών και ιδρυτής της Aegean. Ο Σταύρος Δαλιάκας ήταν εμπορικός διευθυντής της εταιρείας από την έναρξη της λειτουργίας της. Τελευταία «μεταγραφή» ήταν ο τεχνικός διευθυντής Θάνος Πασχάλης. Η MIG ουσιαστικά έχτιζε την ομάδα της, χτυπώντας τον ανταγωνισμό καίρια και συμβολικά.  

Η συνάντηση πατέρα και υιού Βασιλάκη με τον Ανδρέα Βγενόπουλο, είχε ακριβώς αυτό το αντικείμενο. Την ενδεχόμενη εξαγορά δηλαδή της Ολυμπιακής και τις νέες συνθήκες που θα δημιουργούσε ο νέος ουσιαστικά «παίκτης» στην αγορά. Θέλοντας να προστατεύσουν τη θέση τους, οι μέτοχοι της Aegean φαίνεται ότι  αποφάσισαν να μπουν στο παιχνίδι, ακόμη και αν χρειαστεί να πληρώσουν κάτι παραπάνω στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε.

Η Κυβέρνηση έχει «παγώσει» τις εξελίξεις και μελετά όλα τα σενάρια. Με δεδομένο ότι και οι δύο όμιλοι έχουν ισχυρούς μετόχους, δύο είναι τα σημεία κλειδιά που θα επηρεάσουν την τελική απόφαση. Το πρώτο αφορά τον ανταγωνισμό και φυσικά βαρύνουσα σημασία έχει και η άποψη της Ε.Ε. σε περίπτωση που η Ολυμπιακή καταλήξει στην Aegean, τουλάχιστον για τα δρομολόγια εσωτερικού, θα υπάρχει ένας και μόνον μεγάλος παίκτης καθώς οι νέες εταιρείες που έχουν κάνει την εμφάνισή τους έχουν προς το παρόν μηδαμινά μερίδια.  Το δεύτερο αφορά την τεχνογνωσία της Aegean και την ισχυρή θέλησή της να παραμείνει στην αγορά σαν η «καλή» εταιρεία της Ελλάδας. Ενδεχόμενη είσοδος της MIG πιθανότατα θα σήμαινε ισχυρότερο ανταγωνισμό και ενδεχομένως μελλοντικά προβλήματα για την Aegean.

Η MIG, όπως όλα δείχνουν, δεν προτίθεται να διενεργήσει «πλειστηριασμό» αυξάνοντας το τίμημα. Η Κυβέρνηση ίσως καθυστερήσει λίγο ακόμη να λάβει την τελική της απόφαση αλλά ειδικά στην περίπτωση της Ολυμπιακής ο χρόνος είναι σίγουρα χρήμα καθώς σε δηλώσεις του ο ίδιος κ. Χατζηδάκης είχε επισημάνει ότι το κόστος λειτουργίας της εταιρείας ανέρχεται σε 1 εκατ. ευρώ ημερησίως.