Καμπανάκι της βιομηχανίας: Κίνδυνος να απορριφθεί από την Κομισιόν το ιταλικό μοντέλο για το ρεύμα

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Ανησυχία επικρατεί στις τάξεις της ελληνικής βιομηχανίας αναφορικά με το μοντέλο μείωσης ενεργειακού κόστους που σχεδιάζεται να υιοθετηθεί στη χώρα μας, κατά τα πρότυπα της Ιταλίας. Οι βιομηχανικοί καταναλωτές προειδοποιούν ότι το ιταλικό σχήμα, παρά το γεγονός ότι εφαρμόζεται ήδη, δεν έχει λάβει επίσημη έγκριση από την Κομισιόν, κάτι που ενέχει σοβαρό κίνδυνο να απορριφθεί εκ των υστέρων.

Όπως προκύπτει από το comfort letter της DG Competition προς τις ιταλικές αρχές, το οποίο εκδόθηκε μετά από καταγγελία, η Επιτροπή σημειώνει ρητά ότι "το παρόν έγγραφο δεν συνιστά επίσημη θέση ούτε δεσμεύει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή". Με άλλα λόγια, η Ρώμη δεν έχει εξασφαλίσει οριστική πράσινη κάρτα.

Στελέχη της βιομηχανίας σχολιάζουν ότι, εφόσον η Ελλάδα προχωρήσει σε ένα ανάλογο σχήμα, οφείλει να το κοινοποιήσει και να λάβει εκ των προτέρων έγκριση, ώστε να μην υπάρξουν δυσάρεστες εκπλήξεις όπως στην Ιταλία. "Η επίκληση του comfort letter μπορεί να έχει αξία, αλλά δεν αρκεί", τονίζουν χαρακτηριστικά.

Τι προβλέπει η ελληνική πρόταση

Σύμφωνα με τις προτάσεις της βιομηχανίας:

Το σχήμα θα καλύπτει το 50% της ετήσιας κατανάλωσης των επιλέξιμων βιομηχανιών, δηλαδή περίπου 3,7 TWh (έναντι μόλις 30% στην ιταλική εκδοχή).
Όλες οι βιομηχανίες θα συμμετάσχουν ανεξάρτητα από το αν έχουν συνάψει ήδη PPAs.

Ο ΔΑΠΕΕΠ διαθέτει ήδη υπογεγραμμένα CfD που υπερκαλύπτουν την απαιτούμενη ισχύ.

Για τα έργα ΑΠΕ που θα συμμετάσχουν, προβλέπεται η διενέργεια διαγωνισμού για 3.7 TWh, εκ των οποίων περίπου 1,5 TWh αφορούν ήδη συμβασιοποιημένα έργα με βιομηχανικούς πελάτες.

Η τιμή του CfD προτείνεται στα 55 €/MWh (έναντι 65 €/MWh στην Ιταλία), αντανακλώντας τόσο το χαμηλότερο κόστος της ελληνικής αγοράς επόμενης ημέρας όσο και την υψηλότερη απόδοση των φωτοβολταϊκών στη χώρα μας.

Επιπλέον, σημειώνεται ότι στην Ελλάδα έχουν ήδη εξασφαλίσει όρους σύνδεσης έργα ΑΠΕ συνολικής ισχύος 3.000 MW, τα οποία μπορούν να ενταχθούν σε αυτή τη διαδικασία, δίνοντας ώθηση στην ταχεία υλοποίηση του σχήματος.

Το ιταλικό μοντέλο – "ενεργειακό δάνειο”

Το μοντέλο που εφαρμόζει η Ιταλία και το οποίο ζητά να υιοθετήσει και η Ελλάδα λειτουργεί ουσιαστικά ως ένα "ενεργειακό δάνειο":

Οι ενεργοβόρες βιομηχανίες εξασφαλίζουν πρόσβαση σε ενέργεια από ΑΠΕ σε σταθερή χαμηλή τιμή για τρία χρόνια.

Σε αντάλλαγμα, υποχρεούνται να επενδύσουν ή να χρηματοδοτήσουν νέα έργα ΑΠΕ.

Η ενέργεια που λαμβάνουν τα πρώτα τρία χρόνια θα επιστραφεί στον ΔΑΠΕΕΠ ή στους παραγωγούς μέσα σε 20+ χρόνια, στην ίδια τιμή.

Με τον τρόπο αυτό, οι πρώτες τριετείς χαμηλές τιμές δε θεωρούνται επιδότηση, καθώς αντισταθμίζονται σε βάθος χρόνου. Το μέτρο αναμένεται να καλύψει περίπου 60 εργοστάσια στην Ιταλία, με συνολική κατανάλωση 6 TWh και κόστος που δεν θα υπερβεί τα 250 εκατ. ευρώ ετησίως για την τριετία.

Η ευρωπαϊκή διάσταση

Παρά το γεγονός ότι η ιταλική κυβέρνηση εφάρμοσε το μοντέλο χωρίς προηγούμενη κοινοποίηση στην Κομισιόν, η Επιτροπή Ανταγωνισμού ξεκίνησε εκ των υστέρων έρευνα. Οι ιταλικές αρχές παρουσίασαν οικονομικά στοιχεία για να αποδείξουν ότι η όποια επιδότηση εξισορροπείται πλήρως σε βάθος χρόνου. Ωστόσο, το comfort letter που έλαβαν δεν αποτελεί δεσμευτική έγκριση.

Για την Ελλάδα, το διακύβευμα είναι μεγάλο:

• Η ενεργοβόρος βιομηχανία επιβαρύνεται με κόστος ενέργειας διπλάσιο ή τριπλάσιο σε σχέση με χώρες της Κεντρικής Ευρώπης.
• Το χάσμα ανταγωνιστικότητας με την Τουρκία, όπου οι τιμές κυμαίνονται στα 60–70 €/MWh, μεγαλώνει συνεχώς.
• Η μη υιοθέτηση ενός τέτοιου μηχανισμού θα αφήσει εκτεθειμένη την ελληνική παραγωγή απέναντι στους διεθνείς ανταγωνιστές.

Η βιομηχανία χαρακτηρίζει τη μείωση του ενεργειακού κόστους ζήτημα επιβίωσης. Όπως σημειώνουν εκπρόσωποι του κλάδου, "ενώ στην Ευρώπη οι κυβερνήσεις λαμβάνουν μέτρα στήριξης, η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει το τρένο. Χωρίς εθνική πρωτοβουλία, το χάσμα ανταγωνιστικότητας θα διευρυνθεί κι άλλο".

Το μήνυμα είναι σαφές: Η κυβέρνηση καλείται να αποφασίσει αν θα κοινοποιήσει εγκαίρως το σχέδιο στην Κομισιόν ώστε να εξασφαλιστεί η εγκρισιμότητα και η βιωσιμότητα του σχήματος. Σε διαφορετική περίπτωση, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να βρεθούμε αντιμέτωποι με μια δυσάρεστη έκπληξη, όπως ακριβώς συμβαίνει στην Ιταλία.