"Αυλαία" για Εργασιακό, συνεχίζεται το "δράμα" για συνταξιοδοτικό-ανεργία

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 16:20

Του Δημήτρη Κατσαγάνη

Mε ανοιχτά όλα τα άλλα μεγάλα μέτωπα της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς για το κλείσιμο της 2^ης αξιολόγησης, συναντάται σήμερα με τα ανώτατα κλιμάκια τους η Υπ. Εργασίας, κα. Έφη Αχτσιόλου.

Αντικείμενο της συνάντησης Αχτσιόγλου αλλά και του υπουργού Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου – θεσμών θα είναι το Εργασιακό.

Επ΄ αυτού, τα δύο βασικά πεδία της διαπραγμάτευσης  μεταξύ δύο πλευρών είναι, πρωτίστως, οι ομαδικές απολύσεις και, δευτερευόντως,  οι συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Και στα δύο αυτά πεδία του νέου Εργασιακού, έχει ήδη από τον περασμένο Δεκέμβριο έχει διαμορφωθεί ένας "κοινός τόπος" για συμφωνία, ο οποίος προβλέπει την  κατάργηση της κρατικής προέγκρισης για τις ομαδικές απολύσεις, αλλά και τη  διατήρηση του υφιστάμενου  θεσμικού πλαισίου που προβλέπει τον καθορισμό του κατώτατου μισθού από το κράτος.

Παρόλα αυτά,  παραμένουν  ανοιχτά "μέτωπα" –όπως η αύξηση του ορίου των απολύσεων και η μερική επαναφορά των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων.

Τα "μέτωπα" αυτά  θα μπορούσαν να "κλείσουν" υπέρ  ή κατά της κυβερνητικής πλευράς, ανάλογα με την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης,  κατά τα πρώτον,  στο "μέτωπο" του συνταξιοδοτικού και, κατά δεύτερον, στο "μέτωπο" του 3ετές πλάνου επιδότησης 300.000-450.000 θέσεων απασχόλησης με δάνειο από την Παγκόσμια Τράπεζα. Μ΄άλλα λόγια, σύμφωνα με την "ατμόσφαιρα" που έχει διαμορφωθεί στην έως τώρα διαπραγμάτευση,  οι θεσμοί θα μπορούσαν ίσως να είναι πιο "ήπιοι" στις απαιτήσεις στο εργασιακό, αν η κυβέρνηση δεχόταν κατά βάση τις απαιτήσεις τους στο συνταξιοδοτικό (σ.σ. εφάπαξ κατάργηση "προσωπικής διαφοράς" από το 2019). 

Από την άλλη μεριά, η κυβέρνηση θα μπορούσε, ενδεχομένως, πιο εύκολα  να δεχθεί μία "σκληρή" εκδοχή του νέου εργασιακού (σ.σ. όχι μόνο κατάργηση της κρατικής προέγκρισης στις ομαδικές απολύσεις, αλλά και άμεση αύξηση του ορίου τους στο 10%), αν οι θεσμοί υποστήριζαν το πλάνο επιδότησης εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων από το 2018 και έπειτα.

Εμπλοκή σε συνταξιοδοτικό και πλάνο επιδότησης απασχόλησης

Προς το παρόν, πάντως,  δεν φαίνεται κάποιο "φως" στον ορίζοντα της διαπραγμάτευσης κυβέρνησης – θεσμών,  ούτε στο συνταξιοδοτικό, αλλά ούτε στη χρηματοδότηση νέων θέσεων απασχόλησης.

 Οι δύο πλευρές δεν έχουν συμφωνήσει στο εύρος των κεφαλαίων που πρέπει να εξοικονομηθούν από τις κύριες συντάξεις (1,4 δις. ευρώ ή 1,8 δις. ευρώ), στη χρονική στιγμή εφαρμογής του πακέτου περικοπής τους (2019 ή 2020), αλλά ούτε και στο μηχανισμό με τον οποίο θα γίνει αυτή η περικοπή. Επίσης, αν και οι θεσμοί φέρονται να έχουν  θετική στάση ως προς το αίτημα της ελληνικής πλευράς για επιπλέον χρηματοδότηση για την υποστήριξη των ανέργων (δεδομένου ότι φέτος εξαντλούνται τα προβλεπόμενα κοινοτικά κονδύλια για όλη την προγραμματική περίοδο 2014 -2020), η Παγκόσμια Τράπεζα στην οποία έχει γίνει το σχετικό αίτημα για δάνειο , δεν έχει ακόμα αποφανθεί, ενώ δεν έχει αποσαφηνιστεί το αν και κατά πόσο το δάνειο αυτό θα επιβαρύνει το ελληνικό δημόσιο χρέος.

Αρνητικός για την κυβέρνηση ο συσχετισμός στα εργασιακά

Όσον αφορά αμιγώς τα εργασιακά θέματα, με βάση τις τελευταίες πληροφορίες, η κυβέρνηση φαίνεται να μην μπορεί να αποφύγει τη συμφωνία για :

- Κατάργηση της κρατικής προέγκρισης στις ομαδικές απολύσεις.

Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο,  θα σήμαινε πως μόνο οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι μίας επιχείρησης θα μπορούν να αποφασίσουν για την πραγματοποίηση ομαδικών απολύσεων σε μία επιχείρηση, ενώ το κράτος θα μπορεί να ελέγξει τη νομιμότητα τους, μόνο αφού αυτές οι απολύσεις πραγματοποιηθούν.  

Δύσκολα, θα μπορούσε να αντισταθεί η κυβέρνηση στο άλλο αίτημα των θεσμών στο "μέτωπο" των ομαδικών απολύσεων, το οποίο αφορά  στην αύξηση του ορίου των απολύσεων στις επιχειρήσεις με 100 έως 300 άτομα προσωπικό από το 5% (του συνόλου του προσωπικού) στο 10%, ενώ δεν αποκλείεται οι δύο πλευρές να τα "βρούνε" μεταβατικά  κάπου στη "μέση" πχ στο 7% -8%.

- Διατήρηση του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου, σύμφωνα με το οποίο ο εθνικός κατώτατος μισθός θα καθορίζεται μετά το πέρας του προγράμματος προσαρμογής (σ.σ. με βάση τα σημερινά δεδομένα, μετά τα μέσα του 2018) από το κράτος.  

Την ίδια στιγμή, αφού η κυβέρνηση δεν  μπορεί να "περάσει" στη συμφωνία της με τους θεσμούς,   την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού σε εθνικό επίπεδο ,  ελπίζει πως τουλάχιστον θα μπορέσει να την "περάσει", έστω εν μέρει,  σε κλαδικό επίπεδο.

Αυτό θα μπορούσε να γίνει με την επαναφορά της καθολικής ισχύος και της επεκτασιμότητας των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Αν κάτι τέτοιο γινόταν αποδεχτό από τους θεσμούς, τότε οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις θα ίσχυαν και για τα μη μέλη των κλαδικών εργοδοτικών οργανώσεων. Ωστόσο, εξαιρετικά, δύσκολο φαίνεται να αποδεχτούν οι θεσμοί το αίτημα της κυβέρνησης για υπερίσχυση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων έναντι των επιχειρησιακών συμβάσεων.