Γόρδιος δεσμός τα μέτρα του 2015

Της Δήμητρας Καδδά

Με διγλωσσία για την πρόοδο που έχει επιτευχθεί προχωρούν οι διαβουλεύσεις με τους  δανειστές. Η μεν ελληνική πλευρά ομιλεί, μέσω εκπροσώπων της, για μεγάλη πρόοδο/σύγκλιση, οι δε πληροφορίες από τους δανειστές μεταφέρουν  ένα κλίμα  σχεδόν στασιμότητας: παγιώνονται οι «κόκκινες γραμμές», αλλά και γίνεται σαφές ότι  δεν κλείνει το δημοσιονομικό κενό 2015 με «τεχνοκρατική» διαδικασία.

«Το μεγαλύτερο αγκάθι που πρέπει να κλείσει είναι τα μέτρα για να διασφαλιστούν πρωτογενή πλεονάσματα το 2015» αναφέρουν αρμόδιες πηγές.  Και πλέον οι δύο (;) πλευρές θεωρούν ότι πρόσθετες υποχωρήσεις είναι μη ανεκτές, για τους δικούς τους λόγους.

Το ήμισυ των δημοσιονομικών μέτρων,  1,8 δις ευρώ, αναζητείται από τον νέο ΦΠΑ και η ελληνική πλευρά έχει ήδη «δώσει» 1 δις ευρώ περίπου επιπλέον εσόδων. Επιχειρηματολογεί για μεγαλύτερη εισπραξιμότητα (σ.σ. η φοροδιαφυγή στον ΦΠΑ είναι 30% περίπου ή 10 δις ευρώ περίπου ετησίως) αλλά οι δανειστές δεν το δέχονται με αποτέλεσμα να ακούγεται ακόμη και σενάριο για μετάταξη τον συντελεστή 23% για ευαίσθητες υπηρεσίες, που θα προκαλούσαν τριγμούς στην οικονομία.

Και αν η κυβέρνηση δεν υποχωρήσει στον ΦΠΑ, τότε καλείται να «δώσει» άλλους νέους φόρους ή να υποχωρήσει σε προεκλογικές δεσμεύσεις όπως οι επαναπροσλήψεις στο δημόσιο, η άρση της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στις συντάξεις κλπ.

 Οι διαφωνίες είναι πολλές και ευρύτερες. Εκτείνονται από μακροχρόνια βιωσιμότητα του ασφαλιστικού, έως πολύ πιο υψηλούς στόχους για αποκρατικοποιήσεις,  το εργασιακό,  την απελευθέρωση αγορών και επαγγελμάτων, στα κόκκινα δάνεια κλπ.

Το σχέδιο που προτάθηκε από τον Αμερικανό ΥΠΟΙΚ για επί της αρχής γενική συμφωνία πρώτα με τις «λεπτομέρειες» για…. μετά, προσκρούει στο δεδομένο Γερμανίας, Αυστρίας και άλλων  κρατών – μελών ότι δεν επιθυμούν προς το παρόν νέα παράταση της δανειακής σύμβασης.

Και τούτο δημιουργεί ένα ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο: αν δεν υπάρξει τεχνική συμφωνία επί της αρχής και υλοποίησή της δια νόμων/αποφάσεων,  να μην εκταμιευθούν τα 11 δις ευρώ του ΤΧΣ, τα 1,8 δις ευρώ της δόσης και τα 6 περίπου δις ευρώ των κερδών ομολόγων που εκκρεμούν στο κοινοτικό σκέλος της δανειακής συμφωνίας…

Και η δυνητική απώλειά  τους, συνδέεται άρρηκτα με την ανάγκη να πληρωθεί το 1,55 δις ευρώ προς το ΔΝΤ μέσα στον Ιούνιο αλλά και να καλυφθούν οι τεράστιες δόσεις προς την ΕΚΤ που έπονται το δίμηνο Ιουλίου – Αυγούστου….

Η ανάγκη αυτή για κάποιους έχει δύο όψεις: την ασφυκτική πίεση προς την Αθήνα για συμφωνία αλλά και το επιχείρημα της «Αθήνας» προς το εσωτερικό που πρέπει να αποδεχθεί – ενδεχομένως – πολλές παρεμβάσεις που θα έχουν κόστος…