Eurobank: Έχουμε τα λεφτά, περιμένουμε το νόμο

του Κωνσταντίνου Μαριόλη

Την ώρα που το επίμαχο νομοσχέδιο για την ανακεφαλαιοποίηση είναι έτοιμο – ή σχεδόν έτοιμο – να φτάσει στη Βουλή προς ψήφιση, δρομολογώντας την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Eurobank, με την οποία η τράπεζα αναμένεται να... βγάλει από πάνω της σημαντικό μέρος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, η ορατότητα για τις λεπτομέρειες του νόμου παραμένει περιορισμένη. 

Στην τράπεζα συνεχίζει να επικρατεί το ίδιο κλίμα αισιοδοξίας για την κάλυψη του συνόλου των κεφαλαιακών αναγκών, όπως αυτές προέκυψαν από τα stress tests. Με μία υποσημείωση: η τιμή που θα προκύψει από τις αποτιμήσεις των ανεξάρτητων οίκων και θα οριστεί τελικώς από τον υπουργό Οικονομικών να είναι τέτοια που δεν θα... αναγκάζει σε υποχώρηση τους ενδιαφερόμενους επενδυτές. 

Γιατί στα… μάτια ξένων επενδυτικών οίκων το θέμα της τιμής είναι ξεκάθαρο. Οι «anchor investors» προτίθενται να επενδύσουν σε επίπεδα τέτοια που θεωρούν ότι θα οδηγήσουν σε υπεραποδόσεις στο μέλλον. Με άλλα λόγια, επιθυμούν να «πληρωθούν» για το ρίσκο των επισφαλειών και των ενδεχόμενων επιπρόσθετων κεφαλαιακών αναγκών που αναλαμβάνουν. Για παράδειγμα, η Fairfax, σε συνεργασία με άλλους επενδυτές, αγόρασε το 2011 ένα κομμάτι της Bank of Ireland σε πολύ χαμηλά επίπεδα και στις αρχές Μαρτίου ανακοίνωσε ότι διαθέτει προς πώληση σχεδόν το ένα τρίτο του ποσοστού της σε τριπλάσιο επίπεδο τιμής, ωστόσο θα παραμείνει στο μετοχολόγιο της τράπεζας. 

Το όλο θέμα αναμένεται να ξεκαθαρίσει την ερχόμενη εβδομάδα, όταν εκτιμάται ότι θα έχει ψηφιστεί ο νόμος, ενώ στην Αθήνα θα βρεθεί ο ισχυρός άνδρας της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού της Κομισιόν (DGCom), Γκερτ Γιαν Κούπμαν. Ο κ. Κούπμαν θα έχει, σύμφωνα με πληροφορίες, συναντήσεις τόσο με τον υπουργό Οικονομικών, όσο και με τις διοικήσεις του ΤΧΣ και των συστημικών τραπεζών. Στο επίκεντρο θα βρεθούν τα σχέδια αναδιάρθρωσης και ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα έχουν οι επαφές για την περίπτωση της Eurobank, αλλά και της Εθνικής. 

Τραπεζικοί κύκλοι εκτιμούν ότι η έκβαση του σίριαλ της ΑΜΚ της Eurobank εξαρτάται εξολοκλήρου από την τιμή. Άλλωστε η συζήτηση για το τίμημα που θα κληθούν να καταβάλουν οι ιδιώτες επενδυτές που θα αναλάβουν τις τύχες της τράπεζας έχει δημιουργήσει εντάσεις σε διάφορα επίπεδα. Από το ΤΧΣ, που είναι ο βασικός μέτοχος της τράπεζας και άρα ο άμεσα ενδιαφερόμενος, έως την κυβέρνηση και την Κομισιόν, με νωπή  την παρέμβαση του Επίτροπου Αλμούνια. 

Πηγές από τις Βρυξέλλες σημειώνουν ότι η επιστολή Αλμούνια είχε περισσότερο χαρακτήρα «συμμόρφωσης» και ότι αυτό που στην ουσία εξήγησε ο Επίτροπος είναι... το αυτονόητο. Ότι δηλαδή αν η τράπεζα δεν καταφέρει να αντλήσει 3 δισ. ευρώ από ιδιώτες, τότε και μόνον τότε το ΤΧΣ θα συνδράμει. Και αυτό θα έχει συνέπειες, αφού στη συγκεκριμένη περίπτωση η Eurobank θα εμπίπτει στην ευρωπαϊκή συμφωνία για το bail-in, σε μία εξέλιξη που θα πλήξει τους κατόχους ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης, προτού “ματώσει” το Ταμείο. 

“Αν η τιμή διάθεσης των νέων μετοχών είναι εύλογη και αποτυπώνει τις συνθήκες της αγοράς, τότε είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι θα καλύψουμε το σύνολο των αναγκών από την αγορά και δεν θα χρειαστεί να συνεισφέρει το ΤΧΣ”, σημειώνουν με νόημα κύκλοι της τράπεζας. Βέβαια, η λύση της συνεπένδυσης που έχει εξεταστεί και μάλιστα δεν αποκλείεται να προκριθεί με την ενσωμάτωση σχετικών ρητρών στο νομοσχέδιο, όπως είχε αποκαλύψει το Capital.gr (αρ.ειδ. 1973581), δεν περιορίζει το ενδιαφέρον των “μνηστήρων”.

Η Fairfax του Prem Watsa παραμένει βασικός ενδιαφερόμενος και μάλιστα δεν αποκλείεται να έχει τη «βοήθεια» της ίδιας ομάδας επενδυτών – μεταξύ των οποίων ο δισεκατομμυριούχος Wilbur Ross – που επένδυσαν στην Bank of Ireland κατά τη διάσωσή της και τριπλασίασαν τα κεφάλαιά τους. 

Όπως έχει επανειλημμένα αναφέρει το Capital.gr, η ντιρεκτίβα της Κομισιόν ήταν από πέρσι το καλοκαίρι ξεκάθαρη: οι όποιες επιπρόσθετες κεφαλαιακές ανάγκες στο εξής θα καλύπτονται με ιδία μέσα και μόνο ως ύστατη λύση θα χρησιμοποιείται το απόθεμα του ΤΧΣ. Αυτό ήταν γνωστό από τότε που οι τράπεζες ξεκίνησαν να καταρτίζουν τα σχέδια αναδιάρθρωσης και έγινε ακόμα πιο σαφές με το πέρασμα του χρόνου και την προώθηση των διαδικασιών για την τραπεζική ενοποίηση. 

Αν τελικά το ΤΧΣ δεν συμμετάσχει στην αύξηση τότε το ποσοστό του θα μειωθεί σημαντικά κάτω από το 50% (γύρω στο 35%), ανατρέποντας τα σχέδια διατήρησης μεγάλου μεριδίου. Κάπου εδώ αρχίζει το debate για το αν το κράτος θα έπρεπε να περιμένει και υπό τις παρούσες συνθήκες είναι καλύτερα να υποστεί dilution ποντάροντας στην ανάκαμψη των τραπεζών. Βέβαια, μετά την διακριτική παρέμβαση Αλμούνια, μάλλον δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια ελιγμών σε ότι αφορά τις ρήτρες για την εξασφάλιση των συμφερόντων του δημοσίου. Ίδωμεν… 

Όσο για το απόθεμα του ΤΧΣ; Αυτό θα μείνει κατά πάσα πιθανότητα άθικτο αποτελώντας σημαντική εγγύηση για τις καταθέσεις αλλά και «μαξιλάρι» για τυχόν εμφάνιση επιπλέον κεφαλαιακών αναγκών μετά τα ευρωπαϊκά stress tests. Υπενθυμίζεται ότι τα διαθέσιμα του ΤΧΣ, υπό τη μορφή ομολόγων του EFSF, έχουν «ημερομηνία λήξης», αφού αν δεν χρησιμοποιηθούν έως το τέλος του 2014 θα επιστραφούν μειώνοντας ισόποσα το δημόσιο χρέος.