Τέσσερις βιομήχανοι μιλούν για το ενεργειακό κόστος της παραγωγής

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Δεν είναι συχνό φαινόμενο, οι άνθρωποι της βιομηχανίας –της παραγωγής όπως θέλουν οι ίδιοι να λένε– να μιλούν ανοιχτά. Συνήθως κρατούν χαμηλό προφίλ και εστιάζουν στην ουσία, δηλαδή στη δουλειά τους. Το τελευταίο διάστημα ωστόσο, στην επικαιρότητα έχει βρεθεί με έμφαση ένα πρόβλημα που αναδεικνύεται σε θρυαλλίδα απέναντι στις προσπάθειες για αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας και επιστροφή στην παραγωγή: το πρόβλημα του ενεργειακού κόστους. 

Με αιχμή την Ένωση Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας (ΕΒΙΚΕΝ) έχουν αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια οι αλλεπάλληλες αυξήσεις στα κόστη της ενέργειας. Πρόσφατα το θέμα τέθηκε σε ανώτατο επίπεδο κατά τη συνάντηση που είχε ο πρωθυπουργός με το ΣΕΒ. 

Η βιομηχανία ωστόσο συνεχίζει να βρίσκεται σε κλοιό στέλνοντας ίσως το ύστατο σήμα κινδύνου. Το Capital.gr ζήτησε από 4 ιδιοκτήτες παραγωγικών μονάδων, δηλαδή από τους ανθρώπους που ζουν μέσα στην καρδιά της μεταποίησης, να μιλήσουν για το θέμα και να καταθέσουν τις απόψεις τους για το ενεργειακό κόστος. 

Δημήτρης Μαθιός, πρόεδρος Συνδέσμου βιομηχανιών Αττικής και Πειραιώς

Έχουμε ειδοποιήσει εδώ και ένα χρόνο την κυβέρνηση ότι οι βιομηχανίες μας που ανήκουν στην υψηλή και τη μέση τάση δεν πρόκειται να τα βγάλουν πέρα εάν συνεχιστεί η τιμολογιακή πολιτική της ΔΕΗ και οι συνεχείς επιβαρύνσεις είτε λόγω των τιμών των ρύπων είτε για δικούς της λόγους κοστολογικούς. Έχουμε εξηγήσει και στον υπουργό Ανάπτυξης κ. Κ. Χατζηδάκη ότι η βιομηχανία δε ζητάει ούτε κίνητρα ούτε ειδικές χρηματοδοτήσεις. Ζητάμε ανταγωνιστικές προϋποθέσεις και αναβάθμιση της δικής μας ανταγωνιστικότητας. Το ενεργειακό κόστος στο ύψος που έχει φτάσει είτε στο ρεύμα είτε στο φυσικό αέριο έχει πλέον εξανεμίσει τα όποια κοστολογικά οφέλη από τη μείωση των μισθών και των ημερομισθίων. Το λιγότερο που μπορεί να γίνει για τις βιομηχανίες της Αττικής είναι να συρρικνώσουν την παραγωγή σε σημείο που να αχρηστευτεί το μεγαλύτερο μέρος του βιομηχανικού εξοπλισμού. Ο επόμενος δρόμος είναι η μετανάστευση και το κλείσιμο των επιχειρήσεων με ό,τι συνεπάγεται για την απασχόληση. Για επενδύσεις και συμμετοχή μας στην ανάπτυξη με αυτές τις προϋποθέσεις στο ενεργειακό κόστος δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση. Πρέπει να το αντιληφθούν όλοι στην κυβέρνηση ότι η τιμολογιακή πολιτική της ΔΕΗ και οι εισφορές στους ενεργειακούς πόρους είναι καταστροφική για τη βιομηχανία. Εάν είναι αυτό το ζητούμενο, όπως διατυπώθηκε και σε σχετική εισήγηση της ΔΕΗ, να μας το πουν. Εάν η ΔΕΗ δε θέλει τη βιομηχανία, να μας το πει ευθέως και όχι πλαγίως...

Ευριπίδης Δοντάς (Πρόεδρος Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας, Πρόεδρος βιομηχανίας Επίλεκτος)

Είμαστε μια καθετοποιημένη βιομηχανία με εξαγωγικό προσανατολισμό, δυναμικό διπλάσιο από την παραγωγή μας και μεγάλο πελατολόγιο. Ωστόσο η αδυναμία μας είτε ως Επίλεκτος είτε ως χώρα είναι το μη ανταγωνιστικό κοστολόγιο. Έχουμε υψηλότερο κόστος από τον Αυστριακό και το Γερμανό ανταγωνιστή μας. Έχουμε φτάσει σε σημείο το κόστος της ενέργειας να ξεπερνάει σε απόλυτα νούμερα το κόστος εργασίας. Τα τελευταία χρόνια καταγράφονται αυξήσεις 45% στην τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας. Με αυτές τις αυξήσεις, το κόστος ενέργειας πλέον είναι 50% ακριβότερο από τους ανταγωνιστές μας στη Γερμανία. Όσο και να μειωθεί το κόστος εργασίας σε σχέση με τις εισφορές, εάν δε λύσουμε το πρόβλημα της ενέργειας, δεν θα λυθεί το πρόβλημα του υψηλού κοστολογίου. Είμαστε ένας παραδοσιακά εξαγωγικός κλάδος. Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε είναι εάν τελικά θέλουμε ελληνική βιομηχανία, ανάπτυξη και θέσεις εργασίας.

Τάσος Βουλγαράκης (Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος υαλουργίας Yioula)

Μέχρι το 2009 οι τιμές ενέργειας που είχαμε συμβάδιζαν με το μέσο όρο της Ε.Ε. Με το που μπήκαμε στην ύφεση ξεκίνησαν οι αυξήσεις. Βλέπουμε πλέον το φυσικό αέριο να είναι 42% ακριβότερο σε σχέση με την υπόλοιπη Ε.Ε.  Τι πιστεύουμε ως άνθρωποι της παραγωγής; Πιστεύουμε ότι εάν είχαμε το κόστος που έχουν οι ανταγωνιστές μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα μπορούσαμε να συνεισφέρουμε και να δημιουργηθεί μια ανάσχεση στο κύμα αύξησης της ανεργίας. Πως μπορεί να γίνει αυτό; Υπάρχει αυτή τη στιγμή πολύ μεγάλο παραγωγικό δυναμικό σε αργία. Υπάρχουν εργοστάσια που είναι ή κλειστά ή υπολειτουργούν. Υπάρχουν γραμμές παραγωγής που δε λειτουργούν. Αυτό σημαίνει ότι χωρίς κεφάλαια, χωρίς επενδύσεις, τα εργοστάσια και οι γραμμές παραγωγής μπορούν να ξεκινήσουν να λειτουργούν, με άμεσο αντίκτυπο στην απασχόληση. Δηλαδή η παραγωγή μπορεί άμεσα να δημιουργήσει πάρα πολλές θέσεις εργασίας. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι δεν ζητούμε ούτε επιδότηση, ούτε κάποια ειδική μεταχείριση. Ζητούμε να πληρώνουμε το ρεύμα όσο οι ανταγωνιστές μας.

Ελένη Κολιοπούλου (Πρόεδρος και Διευθύνουσα Σύμβουλος χαρτοποιίας Paco)

Το ενεργειακό είναι το κερασάκι στην τούρτα. Καθώς δραστηριοποιούμαστε στην εγχώρια αγορά, έχουμε υποστεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια όλες τις στρεβλώσεις της ελληνικής οικονομίας, ύφεση, έλλειψη ρευστότητας, φέσια. Το θέμα της ενέργειας ήρθε να προστεθεί πάνω σε συσσωρευμένα προβλήματα και πάνω στην προσπάθειά μας να σταθούμε σε μία αγορά που φθίνει συνεχώς. Το θέμα της ΔΕΗ να δώσει τη χαριστική βολή. Από την 1η Φεβρουαρίου του 2012 μας ζητήθηκε αύξηση 30% που μας έβαλε με την πλάτη στον τοίχο. Σε εμάς το κόστος της ενέργειας είναι το 28% του παραγωγικού μας κόστους.Με τον τρόπο που υπολογίζεται πλέον η ισχύς, φτάσαμε να έχουμε το ίδιο τιμολόγιο με ένα σούπερ μάρκετ, με ένα μαγαζί. Αυτό έχει πρακτικές συνέπειες για μια ενεργοβόρο βιομηχανία. Εμείς για παράδειγμα δεν μπορούμε να δουλέψουμε δύο χαρτοποιητικές μηχανές μαζί, διότι ανεβαίνει πολύ ισχύς και η λειτουργία είναι οικονομικά ασύμφορη. Έτσι η αύξηση στο ρεύμα μας οδήγησε στο να μειώσουμε την παραγωγή μας. Αυτό όμως σημαίνει ότι αυξάνονται τα κόστη μας (όσο μεγαλύτερη παραγωγή τόσο μεγαλύτερες οικονομίες κλίμακας). Βρεθήκαμε δηλαδή ενώπιον αδιεξόδου και έχουμε ήδη εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες.