Alpha Bank: "Εχουμε φθάσει στα όρια της κοινωνικής αντοχής"

Εξαιρετικά ικανοποιητικά» χαρακτηρίζει τα αποτελέσματα της ελληνικής δημοσιονομικής προσαρμογής η Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών της Alpha Bank, υπογραμμίζοντας στο Εβδομαδιαίο Δελτίο της ότι τα αποτελέσματα αυτά «επιτεύχθηκαν παρά το ότι η ελληνική οικονομία λειτουργεί με οξεία έλλειψη ρευστότητας που δημιουργήθηκε κυρίως από την υπέρμετρα μεγάλη καθυστέρηση στην καταβολή της δόσης Ιουνίου 2012 του δανείου της χρηματοδοτικής βοήθειας ύψους € 31,5 δισ.».

«Η αβεβαιότητα που προκαλεί η μη καταβολή της δόσης καθυστερεί την επιστροφή των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες και θέτει φραγμό στην ανάκαμψη της πιστωτικής επέκτασης προς τους ιδιώτες και τα νοικοκυριά» σημειώνει η Alpha, προσθέτοντας ότι «ως αποτέλεσμα, η πτώση του ΑΕΠ της χώρας το 2012 εκτιμάται τώρα στο -6,5%, από πτώση κατά -4,8% που ήταν η εκτίμηση στο 2ο Μνημόνιο τον Φεβρουάριο του 2012. Παρόλα αυτά, σε αυτό το δυσμενέστερο δυνατό οικονομικό περιβάλλον, ο Προϋπολογισμός του 2012 εκτελέστηκε πολύ καλύτερα από ότι είχε σχεδιαστεί τον Φεβρουάριο του 2012».

Μεταξύ άλλων, οι οικονομολόγοι της Alpha σημειώνουν ότι: «Πέραν των καλών αποτελεσμάτων στο 3ο 3μηνο.΄12, η δημοσιονομική προσαρμογή μεσοπρόθεσμα διασφαλίζεται και με την ψήφιση του 3ου Μνημονίου από την Βουλή στις 7.11.2012, που περιλαμβάνει εξαιρετικά επώδυνα για την ελληνική οικονομία και κοινωνία μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής ύψους άνω των € 13,5 δις. Με τα μέτρα αυτά, η δημοσιονομική διαχείριση, μετά από πολλά χρόνια, επιστρέφει σε πρωτογενή πλεονάσματα. Με το νέο Μνημόνιο προωθείται, επίσης, αποφασιστικά η ταχεία ολοκλήρωση της διαρθρωτικής προσαρμογής της Ελληνικής οικονομίας, με στόχο αφενός την υποβοήθηση-υλοποίηση της δημοσιονομικής προσαρμογής και αφετέρου την αύξηση της παραγωγικότητας και της εξωτερικής ανταγωνιστικότητας της οικονομίας».

«Η ψήφιση των μέτρων ως ανωτέρω, επιβεβαιώνει την μετάβαση της δημοσιονομικής λειτουργίας σε μία νέα ισορροπία, όπου οι πρωτογενείς δαπάνες του Προϋπολογισμού προσαρμόζονται αναγκαστικά στα έσοδα, καθώς δεν υπάρχει πλέον προσφυγή σε δανεισμό. Ο θαυμαστός νέος κόσμος γεννιέται με πολύ οδύνη, καθώς χαρακτηρίζεται κυρίως από περικοπές μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών, όπως προνοιακών επιδομάτων, δαπανών υγειονομικής περίθαλψης κ.ο.κ., με την όποια αύξηση των εσόδων να λαμβάνει επίσης της μορφή μείωσης οικογενειακών επιδομάτων, κατάργησης επιδοτήσεων, επιστροφών φόρων και φοροαπαλλαγών, αύξησης των κοινωνικών εισφορών κ.ο.κ. Όλες αυτές οι παρεμβάσεις επηρεάζουν αρνητικά τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς των οικονομικά αδυνάτων, παρά την προσπάθεια που γίνεται οι περικοπές να μην είναι οριζόντιες. Ήδη τα έσοδα της γενικής κυβέρνησης μειώθηκαν κατά € 5,7 δις το 2012 ενώ προβλέπεται και περαιτέρω μείωση κατά € 4,5 δις το 2013, με την φορολογική μεταρρύθμιση του 2012 να μην αναμένεται να αρχίσει να αντιστρέφει αυτήν την πορεία παρά μόνο το 2014-15, συνεισφέροντας έσοδα ύψους € 1,2 δις. Συνεπώς, το πρόβλημα δεν είναι ότι μειώνονται οι δαπάνες (που δεν γίνεται να μην μειωθούν όταν δεν υπάρχουν έσοδα), αλλά μάλλον εστιάζεται στο γιατί δεν αυξάνουν τα έσοδα. Ο μόνος τρόπος να αυξηθούν τα έσοδα είναι να αποδώσει η μάχη κατά της φοροδιαφυγής και να ανακάμψει η οικονομία μία ώρα αρχύτερα, μιας και έχουμε πλέον φθάσει στα όρια της κοινωνικής αντοχής. Τίποτα από αυτά, όμως, δεν θα γίνουν από μόνα τους. Καλή η φορολογική μεταρρύθμιση, καλές και οι διαρθρωτικές αλλαγές, αλλά αυτό που απαιτείται σήμερα είναι η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, όχι στα χαρτιά και τις προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου, αλλά στην πράξη.

Είναι απολύτως απαραίτητο, λοιπόν, να χρησιμοποιηθεί, άμεσα και όχι σε δόσεις, μέρος από τα €90 δισ. που είναι στο πακέτο διάσωσης και δεν έχουν εκταμιευθεί ακόμη, για την πληρωμή των οφειλών του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας ύψους άνω των €8 δισ. και την αποπληρωμή των εντόκων γραμματίων δημοσίου ύψους άνω των €18 δισ. στα χέρια των τραπεζών, έτσι ώστε να πέσει ρευστότητα στην αγορά που στενάζει. Πέραν τούτου, είναι απολύτως αναγκαίο να διαπραγματευθούμε και την επανεκκίνηση των μεγάλων έργων των οδικών αξόνων και την απορρόφηση των πόρων των διαρθρωτικών ταμείων, με συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Και, βεβαίως, το κυριότερο, δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην αξιοποιούμε με πιο ταχείς ρυθμούς το κεφάλαιο που λέγεται «αποκρατικοποιήσεις». Ας σημειωθεί, ότι οι ιδιωτικοποιήσεις και η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας είναι ίσως ο μοναδικός μοχλός ανάκαμψης που έχουμε στα χέρια μας και που η ενεργοποίηση του δεν απαιτεί αποφάσεις τρίτων».