Ριζικές ανακατατάξεις στις κατασκευές

Σε φάση ριζικών αναδιατάξεων ενδέχεται να εισέλθει ο κατασκευαστικός κλάδος ενόψει της σταδιακής ολοκλήρωσης των διαδικασιών ανάθεσης των μεγάλων συγχρηματοδοτούμενων οδικών έργων, συνολικού προϋπολογισμού άνω των 7 δισ. ευρώ.

 

Η συγκρότηση του γαλλογερμανικού άξονα των Hochtief – Vinci σε συνεργασία με το ελληνικό δίδυμο κορυφής των Άκτωρ – J&P Άβαξ ίσως να μην περιοριστεί στην από κοινού ανάληψη του άξονα «Μαλιακός – Κλειδί».

 

Παράγοντες του κατασκευαστικού κλάδου, αλλά και κορυφαία στελέχη του ΥΠΕΧΩΔΕ βλέπουν πίσω από αυτή την κίνηση μία γενικότερη σύγκλιση των μέχρι πρότινος αντιπάλων σχημάτων (των γερμανοκεντρικών κοινοπραξιών της Hochtief από την μία και της ελληνογαλλικής συμμαχίας των Vinci - Άκτωρ – J&P Άβαξ από την άλλη), χωρίς να αποκλείουν μάλιστα την από κοινού διεκδίκηση από τη νέα διπλή συμμαχία και του άξονα Ελευσίνα – Κόρινθος – Πάτρα – Πύργος – Τσακώνα, του μεγαλύτερου αυτοχρηματοδοτούμενου έργου που προωθεί το ΥΠΕΧΩΔΕ.

 

Οι ίδιοι παράγοντες λένε ότι δεν θα εκπλαγούν αν δουν τις δύο πλευρές να συνεργάζονται ακόμα και στις επεκτάσεις της Αττικής Οδού. Καταλυτικά ως προς την σύγκλιση των δύο αντιμαχόμενων πλευρών λειτούργησαν δύο διαφορετικοί παράγοντες.

 

Ο πρώτος αφορά την τύχη του έργου «Μαλιακός – Κλειδί». Θα ήταν αφελές να σκεφτεί κανείς ότι η Hochtief και οι συνεταίροι της (που είχαν την καλύτερη προσφορά) αποφάσισαν μία μέρα να «χαρίσουν» μερίδιο του έργου.

 

Προφανώς, διαπίστωσαν ότι η προσφυγή των Vinci - Άκτωρ – J&P Άβαξ στην Ε.Ε. είχε βάσιμες ελπίδες και ότι μία ακόμα μεγαλύτερη καθυστέρηση στο ξεκαθάρισμα του τοπίου θα οδηγούσε το ΥΠΕΧΩΔΕ σε επανάληψη του διαγωνισμού, ο οποίος καρκινοβατούσε 14 μήνες μετά το άνοιγμα των προσφορών.

 

Από την άλλη, το ενδεχόμενο επανάληψης του διαγωνισμού θα ήταν μία νίκη για τις Vinci - Άκτωρ – J&P Άβαξ, όμως δεν θα τους εξασφάλιζε απαραιτήτως το έργο. Για αυτό, άλλωστε, αλλά και για όσα έρχονται (π.χ. τα έργα που προαναφέραμε) δέχθηκαν να αποσύρουν την προσφυγή τους και να συμμετάσχουν σε μία κοινοπραξία που όμως δεν τους εξασφαλίζει ούτε τα έσοδα αλλά ούτε και τα περιθώρια κέδρους που θα τους έδινε η δική τους προσφορά.

 

Ο δεύτερος παράγοντας – ίσως και κυριότερος – αφορά την συγκρότηση ενός ενιαίου μετώπου από τις δύο πλευρές εναντίον της δυναμικής εισόδου που επιχειρεί στην αγορά των μεγάλων αυτοχρηματοδοτούμενων έργων η ισπανοελληνική κοινοπραξία των ομίλων Cintra – ACS – ΓΕΚ. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Ισπανοί της Cintra είναι ο κορυφαίος όμιλος διεθνώς στις συμβάσεις παραχώρησης και η ανάδειξή τους ως προσωρινού αναδόχου στην Ιόνια Οδό τάραξε τα νερά.

 

Αν, μάλιστα, το ΥΠΕΧΩΔΕ δεν είχε αποφασίσει να επαναλάβει τον διαγωνισμό για τον άξονα Κεντρικής Ελλάδος, το συγκεκριμένο σχήμα θα βρισκόταν ήδη με δύο μεγάλες συμβάσεις παραχώρησης στο χαρτοφυλάκιό του. Το ίδιο σχήμα, άλλωστε, θα συμμετάσχει και στους δύο εναπομείναντες διαγωνισμούς για τον άξονα Ελευσίνα – Κόρινθος – Πάτρα – Πύργος – Τσακώνα και τις επεκτάσεις της Αττικής Οδού.

 

Μέχρι τώρα οι Hochtief (αεροδρόμιο Σπάτων) και Vinci (Γέφυρα Ρίου – Αντίρριου) ήταν οι μοναδικοί ξένοι κολοσσοί με παρουσία στα μεγάλα αυτοχρηματοδοτούμενα έργα στη χώρα μας. Επίσης, οι σύμμαχοί τους Άκτωρ και J&P Άβαξ, μοιράζονταν από ελληνικής πλευράς την μερίδα του λέοντος στην Αττική Οδό και την Γέφυρα. Η είσοδος ενός νέου μεγάλου παίκτη μεταβάλλει τα δεδομένα και τις ισορροπίες.

 

Το αν η συνεργασία Hochtief – Vinci – Άκτωρ- J&P Άβαξ θα οδηγήσει σε ένα γενικότερο μορατόριουμ στα μεγάλα έργα, όπως εικάζουν πολλοί, θα εξαρτηθεί από δύο παράγοντες. Πρώτον από τη μεταξύ τους σχέση κι αν αυτή θα μπορέσει να διατηρηθεί και στους άλλους διαγωνισμούς που έρχονται και δεύτερον από το αν θα μπορέσει να βρεθεί αποτελεσματική δίοδος επικοινωνίας με την κοινοπραξία των Cintra – ACS – ΓΕΚ. Αυτοί είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές και στα έργα που τρέχουν και σε αυτά που έρχονται.

 

Κατά συνέπεια, αν καταφέρουν να τα βρουν όλοι μεταξύ τους δεν αποκλείεται ξαφνικά να δούμε διαγωνισμούς να ολοκληρώνονται γρήγορα κι «αναίμακτα». Εκεί, βέβαια θα ξεκινήσει μία ολόκληρη κουβέντα περί ανταγωνισμού και κόστους των έργων. Πάντως, από την πλευρά του το ΥΠΕΧΩΔΕ «ευλόγησε» την συμφωνία για τον Μαλιακό, ειδικά αφού έγινε με βάση την καλύτερη οικονομική προσφορά για το δημόσιο. Το πώς θα αντιμετωπίσει μία γενικότερη σύμπλευση των αντιπάλων στους επόμενους διαγωνισμούς είναι μία άλλη ιστορία.

 

Στις μεταξύ τους διαπραγματεύσεις οι αντιμαχόμενες πλευρές έχουν τα εξής «χαρτιά». Η τριπλή συμμαχία Γερμανών – Γάλλων – Ελλήνων έχει ήδη αναλάβει τον άξονα «Μαλιακός – Κλειδί», ενώ σχήματα υπό τον Άκτωρα θα υπογράψουν σύντομα τις συμβάσεις για την υποθαλάσσια σήραγγα Θεσσαλονίκης και τον άξονα Κόρινθος – Τρίπολη – Καλαμάτα.

 

Η ισπανοελληνική συμμαχία από την άλλη έχει αναδειχθεί προσωρινός ανάδοχος στην Ιόνια Οδό και μένει να δούμε αν θα καταφέρει τελικά να πάρει τον άξονα Κεντρικής Ελλάδας, όπου ανταγωνιστής της είναι σχήμα των FCC – Somague – Sacyr (πορτογαλικοί όμιλοι) – Αττικάτ – Παντεχνική – Προοδευτική, το οποίο όμως βρίσκεται έτσι κι αλλιώς σε επαφή με την πλευρά Άκτωρ – J&P Άβαξ. Τα δύο έργα που απομένουν για να συμπληρωθεί η «επτάδα» των μεγάλων συμβάσεων παραχώρησης είναι όπως προαναφέρθηκε ο άξονας Ελευσίνα – Κόρινθος – Πάτρα – Πύργος – Τσακώνα και οι επεκτάσεις της Αττικής Οδού.