Διαφωνίες τεχνοκρατών ΔΕΗ - ΔΕΠΑ

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Η σύμβαση προμήθειας φυσικού αερίου της ΔΕΗ από τη ΔΕΠΑ, αποτελεί ίσως το κυριότερο ζητούμενο για την αποκρατικοποίηση της δεύτερης, καθώς είναι και ένα από τα βασικά «assets» της εταιρείας αερίου. Ως ο μεγαλύτερος καταναλωτής η ΔΕΗ απορροφά πάνω από το 65% των πωλήσεων της ΔΕΠΑ και είναι λογικό οι όροι με τους οποίους προμηθεύεται το αέριο ο μεγαλύτερος καταναλωτής να επηρεάζουν και την κερδοφορία της εταιρείας. Κάτι που ισχύει όμως και για τη ΔΕΗ, καθώς το κόστος καυσίμου αποτελεί καθοριστικό παράγοντα κερδοφορίας. 

Στην κατεύθυνση αυτή, πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας πληροφορίες περί «παραίνεσης» του ΥΠΟΙΚ να επισπευστούν οι διαπραγματεύσεις των δύο πλευρών που βρίσκονται επί μακρόν σε εκκρεμότητα ώστε να προχωρήσει η αποκρατικοποίηση. 

Και παρότι σε επίπεδο διοικήσεων των δύο εταιρειών, υπάρχει θέληση να ακολουθηθεί η παραίνεση του βασικού μετόχου, οι τεχνοκράτες φαίνεται ότι βρίσκονται ενώπιον αδιεξόδου. Σε μια τέτοια υπόθεση  η λύση δεν μπορεί να είναι win–win, απαιτούνται αμοιβαίες υποχωρήσεις και πιθανόν σε τέτοιο βαθμό, που να πρέπει να επικυρωθούν ακόμη και από τη γενική συνέλευση και το βασικό μέτοχο των δύο εταιρειών, δηλαδή το δημόσιο, εκτιμούν πηγές που γνωρίζουν το περιεχόμενο των συζητήσεων.

Τα σημεία της διαφωνίας

Η πλευρά της ΔΕΠΑ ζητεί να υπογραφεί μια μακροχρόνια σύμβαση, με τη ΔΕΗ να απαντά ότι  θα πρέπει να ακολουθηθεί η διεθνής πρακτική, δηλαδή η χρονική διάρκεια να μην ξεπερνά τα δύο έως τέσσερα χρόνια το πολύ. Είναι χαρακτηριστικό ότι από την πλευρά της ΔΕΗ λέγεται ότι δεν έχουμε πρόβλημα με τις ποσότητες, καθώς εκεί σχεδόν οι δύο εταιρείες έχουν καταληξει σε συμφωνία. Το πρόβλημά μας είναι με το χρόνο γιατί δεν μπορούμε να δεσμεύσουμε την εταιρεία για μεγάλο χρονικό διάστημα, λέει η πλευρά της Χαλκοκονδύλη.

Η ΔΕΠΑ επίσης φέρεται να ζητεί την υπογραφή μιας δεσμευτικής και μη ευέλικτης συμφωνίας, ενώ η ΔΕΗ ζητεί μεγαλύτερα περιθώρια ελιγμών και όχι μια σύμβαση απόλυτου κεντρικού χειρισμού. 

Θέμα επίσης φαίνεται ότι έχει προκύψει και με την άρνηση της πλευράς της ΔΕΠΑ να αναλάβει την υποχρέωση του τελευταίου καταφυγίου, κάτι που έχει κάνει η ΔΕΗ στην αγορά ηλεκτρισμού (έναντι ανταλλάγματος φυσικά).

Τα εκ πρώτης όψεως τεχνικά ζητήματα, όπως τονίζουν αρμόδιες πηγές, σε καμία περίπτωση δε στερούνται σημασίας καθώς η υπογραφή μιας τέτοιας συμφωνίας επηρεάζει άμεσα την αξία και την ανταγωνιστικότητα των δύο εταιρειών. Έτσι σε επίπεδο στελεχών υπάρχουν ισχυρές ενστάσεις ως προς την αποδοχή του κυβερνητικού τελεσιγράφου για να τα βρουν οι δύο πλευρές. Οι αντιστάσεις αυτές βεβαίως έχουν συγκεκριμένο όριο και εκτιμάται ότι θα καμφθούν εφόσον υπάρξει επικύρωση των σχετικών αποφάσεων από τη Γενική Συνέλευση και το βασικό μέτοχο, ο οποίος έχει και τον τελευταίο λόγο. Να σημειωθεί ότι στις εκκρεμότητες μεταξύ ΔΕΗ ΔΕΠΑ περιλαμβάνεται και το θέμα της option όπου και εκεί υπάρχει μεγάλη απόσταση που θα πρέπει να διανυθεί με τη ΔΕΠΑ να αμφισβητεί ακόμη και αυτό καθεαυτό το δικαίωμα προαίρεσης της ΔΕΗ.