Ο ΠΕΤΡΟΣ ΛΑΖΟΣ ΓΡΑΦΕΙ

Η πορεία του Ελληνικού Χρηματιστηρίου το 2024 ανέδειξε την διαχρονική αντίθεση μεταξύ προσδοκιών ανανέωσης και χρόνιων παθογενειών.

Το πράγμα είναι απλό: είναι εφικτό να αγνοήσουμε τους αριθμούς; Όχι, εκτός αν θέλουμε να παραδοθούμε στην αντίληψη περί λεφτόδεντρων.

Ο συγκεκριμένος του 2025 διακινδυνεύει σημαντικά την περαιτέρω απαξίωση των πολιτικών που εφαρμόζονται μετά τον Ιούλιο του 2023.

Στην ελληνική κοινωνία, η τάση για κριτική προς τρίτους συχνά συνδυάζεται με μια υποβόσκουσα διάθεση μαζοχισμού.

Το τελευταίο διάστημα, η δυσαρέσκεια για τις τραπεζικές πρακτικές έχει πάρει διαστάσεις που δεν μπορούν να αγνοηθούν.

Η κρίση σε Γερμανία και Γαλλία ξεγυμνώνει απότομα τις διαρθρωτικές και δομικές αδυναμίες της ΕΕ και καλεί για αλλαγή νοοτροπιών.

Με τη Γαλλία και τη Γερμανία σε σοβαρές πολιτικές -και οικονομικές- κρίσεις, οποιαδήποτε χώρα προκαλέσει επιπλέον ζητήματα θα παραμεριστεί.

Η Μέση Ανατολή αποδεικνύεται πως είναι ένα Jenga που όλοι ψάχνουν να βρουν πόσα κομμάτια μπορούν να λείπουν, χωρίς να καταρρεύσει!

Η στασιμότητα στην αγοραστική δύναμη και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς διαμορφώνουν ένα περιβάλλον απογοήτευσης και απαισιοδοξίας.

Ένα ιδιαίτερα τρομακτικό σενάριο αφορά την ακούσια κλιμάκωση, εξαιτίας λανθασμένης απόφασης ή τεχνικού σφάλματος. Κάτι εξαιρετικά πιθανό.

Οι συγκρίσεις είναι ένας προσωρινός φερετζές των αδυναμιών της ελληνικής οικονομίας που κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά να εξαλείψει.

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας αγαπητός στον λαό του και πολύ πλούσιος σεΐχης. Αυτός ο σεΐχης ήταν επίσης διανοούμενος και φιλόσοφος, με τρανό μεράκι για την διδασκαλία των νεότερων.

Η διαγραφή Σαμαρά μοιάζει με επείγουσα χειρουργική επέμβαση υψηλής ακρίβειας. Oι τομές αυτού του τύπου σπάνια έως ποτέ δεν αφήνουν σημάδια.

Με μοντέλα ανάπτυξης "τζατζίκι, σουβλάκι, μουσακά" δεν είναι δυνατόν να συνδέονται οι μισθοί με την παραγωγικότητα ή την καινοτομία.

Από την θορυβώδη είσοδο στην πρώτη σειρά της πολιτικής σκηνής έως την άδοξη αποχώρηση του, η διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει ανεξίτηλα την απόσταση μεταξύ μεγαλόστομων υποσχέσεων και πραγματικότητας.

Οι δείκτες εμφανίζουν ανάπτυξη, αλλά η αγορά δεν την βιώνει. Μήπως χρειάζονται αλλαγές πολιτικών ώστε να ενισχυθεί η οικονομική σταθερότητα;

Το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών φέρνει την Ευρώπη αναπόφευκτα αντιμέτωπη με τις αδυναμίες της.

Η αποξένωση και η δυσπιστία προς την πολιτική και τους θεσμούς απειλούν την δημοκρατική σταθερότητα. Είναι δυνατόν να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη.