Σπινάροντας στον βούρκο

Ενόσω γράφεται το κείμενο αυτό, το αποτέλεσμα των Γαλλικών βουλευτικών εκλογών, δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη. Άλλα exit polls δίνουν πρώτο κόμμα την ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν και του Ζορντάν Μπαρντελά, με δεύτερο το Νέο Λαϊκό Μέτωπο του εξτρεμιστή Μελανσόν και τρίτο το "Μαζί" του προέδρου Εμ. Μακρόν. Τα επίσημα όμως δίνουν ως πρώτο κόμμα τον Αριστερό συνασπισμό του οποίου ηγείται ο Ζαν Λυκ Μελανσόν, με δεύτερο τον Μακρόν και τρίτη την Λεπέν.

Το πρώτο σενάριο επιβεβαιώνει τις δημοσκοπήσεις, ενώ το δεύτερο απεικονίζει την πλήρη ανατροπή τους! Όποιο εκ των δύο κι αν επαληθευτεί όμως, ένα είναι σίγουρο: η Ευρωπαϊκή Ένωση μπαίνει σε μεγάλες περιπέτειες, χωρίς κανένα ξεκάθαρο σημάδι για το πότε ή το πως θα κατορθώσει να τις ξεπεράσει.

Διότι ανεξάρτητα του σχήματος που τελικά θα εφαρμοστεί και θα αναλάβει την κυβέρνηση, αυτό θα είναι αδύναμο. Υπάρχουν κάποιες ελπίδες για συνεργασία κεντρώων του Μακρόν με τους αριστερούς εταίρους του Μελανσόν αλλά χωρίς τον ίδιο και το κόμμα του, την "Ανυπότακτη Γαλλία".  Αλλά για να υλοποιηθεί αυτό το σενάριο, αφενός θα πρέπει να δεχτούν οι σύμμαχοί της να συνεργαστούν με τον νυν πρόεδρο, αφετέρου θα χρειαστεί το κόμμα του ακραίου και τρελούτσικου Μελανσόν, να πάρει αρκετά μικρότερο αριθμό εδρών, από αυτές που υπολογιζόταν ότι θα λάβει με βάση τα exit polls! Εκτός από αυτά φυσικά, προφανώς τίθεται θέμα δημοκρατικής νομιμοποίησης, εάν δεν συμμετέχει το μεγαλύτερο κόμμα του συνασπισμού που ήρθε πρώτο. 

Από την άλλη πλευρά, σαφώς και δεν μπορεί να μείνει ακυβέρνητη η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης! Μύλος! Ποιος ήταν αυτός που είπε ότι στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα;

Την ίδια ώρα, η Γερμανία κυβερνάται από έναν συνασπισμό τριών κομμάτων που, εδώ και αρκετό καιρό, κλυδωνίζεται από εσωτερικές ασυμφωνίες. Ενώ πολλές φορές τα μέλη του, είναι υποχρεωμένα να ψηφίζουν και να λαμβάνουν αποφάσεις που έρχονται σε απευθείας αντίθεση με τα ιδεολογικά τους πιστεύω. Επιπλέον, έχουμε και εδώ ζήτημα δημοκρατικής νομιμοποίησης, μιας και στις πρόσφατες ευρωεκλογές, κανένα από τα τρία κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμούς δεν κατόρθωσε να πάρει την πρώτη ή, έστω την δεύτερη θέση. 

Μοναδικός σταθερός πόλος την δεδομένη στιγμή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, η Ιταλία (τι ειρωνεία αλήθεια;)! Όπου κι εκεί όμως, τα πράγματα δεν είναι απολύτως σταθερά. Διότι μπορεί η επικεφαλής των… νερωμένων ακροδεξιών Αδελφών της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι, να κρατά πραγματικά τον έλεγχο με σιδερένια πυγμή, αλλά η συμβίωση με την Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι (περισσότερο) και το Forza Italia του Αντόνιο Ταγιάνι (λιγότερο), κάθε άλλο παρά εύκολη είναι!

Όσο δε για την Ισπανία, και μόνο το γεγονός ότι κυβερνάται από τον Πέδρο Σάντσεθ, ο οποίος την μία ημέρα παραιτείται και την… επομένη όχι, λέει πολλά!!!

Με απλά λόγια, ασχέτως με το ποια exit polls θα επαληθευτούν, η ΕΕ βρίσκεται χωρίς ουσιαστική ηγεσία, δίχως μία προσωπικότητα, ή έστω μια ομάδα πολιτικών που αισθάνεται ότι στέκεται σταθερά στα πόδια της, ότι οι καρέκλες αυτών που την απαρτίζουν, δεν τρίζουν! Που πάει να πει ότι, για μια ακόμη φορά, με αποφάσεις των πολιτών της και μόνο, η Ευρώπη θα πάρει ακόμη μεγαλύτερο κατήφορο και θα έχει την πάλαι ποτέ πανίσχυρη μηχανή της οικονομίας της, να προσπαθεί να προχωρήσει αλλά, καθώς οι τροχοί του οχήματος έχουν κολλήσει στον βούρκο, απλά αυτό θα σπινάρει και θα παραμένει ακίνητο! 

Και, κατά μία έννοια, ανεξέλεγκτο… Μια χαρά τα καταφέραμε!

Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr