Έλλειψη λογικής σημαίνει οπισθοδρόμηση

Η περίπτωση διαβόητη πλέον. Ένας αντιεμβολιαστής, περιθωριακός τύπος ζούσε με τη γυναίκα και τα παιδιά του σε μια σπηλιά-λαγούμι στην ορεινή Κορινθία, όπου όμως διέθετε όλα τα… απαραίτητα gadgets, διατηρώντας blog και λογαριασμούς στα κυριότερα social media!!! Ταυτόχρονα, δεν επέτρεπε στα παιδιά του να πηγαίνουν σχολείο διότι "απεχθάνεται και διαφωνεί με την ελληνική εκπαίδευση" και τα "φυγάδευσε" προς άγνωστη κατεύθυνση την οποία αρνείται να αποκαλύψει.

Την ίδια ώρα πληρωνόταν ως υπάλληλος καθαριότητας που εργαζόταν ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ στον δήμο Χαλκίδας, ενώ υπάρχουν πληροφορίες ότι σε αντίστοιχη θέση σε Δήμο της Αττικής υπηρετούσε και μισθοδοτούνταν επίσης η σύζυγός του! Και σήμερα απειλεί: "ας αποδείξουν πως δεν δούλευα"!!!

Είναι τίποτε από αυτά λογικό; Είναι λογικό κάποιος να προκαλεί εξόφθαλμες υποψίες ότι εξαπατά τους πάντες αλλά να κατηγορείται μόνο επειδή δεν έστειλε τα παιδιά του στο σχολείο; Ενώ για πολύ σοβαρότερα αδικήματα (π.χ. απιστία προς το Δημόσιο), "εξετάζεται η κατάσταση";

Μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή Δημοκρατία;

Εδώ και εβδομάδες γίνονται έντονες κινητοποιήσεις από τους αγρότες σε ολόκληρη τη χώρα. Με αποτέλεσμα να πρέπει η κυβέρνηση να τους δώσει περισσότερα προνόμια από όσα ήδη απολαμβάνουν. Είναι λογικό να συμβαίνει αυτό και να μένουν στο περιθώριο σαφώς πιο παραγωγικά επαγγέλματα; Όταν π.χ. η Ελλάδα έχει το διπλάσιο ποσοστό αγροτών στο σύνολο του πληθυσμού (10% έναντι μέσου όρου 4,5%)  αλλά σαφώς μικρότερη ποσοστιαία αγροτική παραγωγή (-10% την τελευταία δεκαετία) από όλες τις χώρες της ΕΕ, ακόμη και από την… "αγροτική" Πολωνία; Η οποία παραγωγή μάλιστα βαίνει ΣΥΝΕΧΩΣ μειούμενη; Είναι λογικό, σε μία από τις 50 πλουσιότερες χώρες του πλανήτη, να παίρνει επιδότηση επί του πετρελαίου, του ηλεκτρικού ρεύματος και του κόστους παραγωγής γενικότερα, ο πρωτογενής τομέας; Όταν δεν καλύπτει καν το μισό των αναγκών της χώρας για τα προϊόντα αυτά; Όταν είχε επί δεκαετίες, άπειρες ευκαιρίες εκσυγχρονισμού και αύξησης της ανταγωνιστικότητάς του αλλά προτίμησε να τις κατασπαταλήσει σε μπουζούκια και.. Ρωσίδες; Είναι λογικό να επιδοτείται το κόστος ενέργειας για μία αγροτική παραγωγή λίγων δεκάδων στρεμμάτων και όχι π.χ. για κάποιο ξενοδοχείο σε ένα (όποιο) νησί, το οποίο με αυτήν τη βοήθεια θα άντεχε να παραμείνει ανοικτό περισσότερους μήνες επιμηκύνοντας τη σεζόν και παράγωντας έτσι πολύ περισσότερο πλούτο για τη χώρα, μακροχρόνια; Πράγμα που ούτως ή άλλως κάνει ήδη χωρίς επιδότηση και με περιορισμένη χρονικά λειτουργία; Είναι λογικό να μας απειλούν λέγοντας "χωρίς εμάς δεν θα φας", όταν δεν εφοδιάζουν ούτε το 50% της αγοράς και όταν, παρά τις τεράστιες επιδοτήσεις, τα ελληνικά προϊόντα είναι μακράν τα ακριβότερα στον πάγκο του μανάβη; Ή μήπως είναι λογικό και πρέπει να γίνει πιστευτό το παραμύθι του μεσάζοντα-μπαμπούλα, που ανεβάζει τις τιμές, όταν οι αγρότες έχουν κάθε δυνατότητα να πουλήσουν μόνοι τους ή μέσω αγροτικών ενώσεων τα προϊόντα τους, αλλά όποτε το δοκίμασαν απέτυχαν οικτρά; Είτε γιατί οι τιμές ήταν απλησίαστες, είτε διότι βρισκόταν κάποιος πονηρός και έβαζε βαθιά το χέρι στο κοινό… βάζο με το μέλι;

Εκείνο που σίγουρα είναι παράλογο, αφορά ένα άλλο ζήτημα των ημερών, αυτό της αδειοδότησης λειτουργίας παραρτημάτων ξένων μη κρατικών πανεπιστημίων. Όπου ακούμε από σοβαρούς, μορφωμένους επιστήμονες τα απιθανότερα των απιθάνοτερων (sic) στην προσπάθεια να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα; Ποιος άνθρωπος στα καλά του μπορεί π.χ. να πιστέψει ότι οι εξ αποστάσεως εξετάσεις δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν όντας αδιάβλητες; Πόσο λογικό μπορεί κάποιος να θεωρεί ότι κάτι που συμβαίνει σωστά στην υπόλοιπη Ευρώπη, την Αμερική αλλά και ολόκληρη την Αφρική, δεν μπορεί να γίνει το ίδιο σωστά, αν όχι καλύτερα, στην Ελλάδα; Πόσο λογικό είναι ενεργοί καθηγητές ξένων μη κρατικών πανεπιστημίων να αντιτίθενται στην ίδρυση παραρτημάτων των ΑΕΙ στα οποία εργάζονται οι ίδιοι ΣΗΜΕΡΑ; Πόσο;

Και πάει λέγοντας...

Η Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια, έχει διανύσει μεγάλη απόσταση και πλησιάζει όλο και περισσότερο στο σημείο όπου θα είναι μια πραγματικά σύγχρονη χώρα! Αλλά ταυτόχρονα, απέχει ακόμη πολύ από εκεί. Εάν θέλει να φθάσει και να φθάσει εγκαίρως, αφενός θα πρέπει να καταλάβει καλά ότι όλες οι αποστάσεις καλύπτονται βήμα προς βήμα, όχι με άλματα στο κενό και αφετέρου πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να επανεφευρίσκει τον τροχό, όταν τον έχουν ήδη εφεύρει άλλοι, καμιά εκατοστή φορές! 

Αυτά τα δύο, μαζί με πραγματική θέληση για την επιτυχία του στόχου, αρκούν για να πάει όσο μακριά θέλει! Μην σας πω και περισσεύουν!

Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr