Πόσο κοστίζει ο μακαρίτης Houthi;

Πολλοί δεν το γνωρίζουν αλλά η συντριπτική πλειονότητα των πρώτων υλών και αγαθών που καταναλώνουμε, παράγονται ανατολικά του Πακιστάν. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι εκεί που τελειώνει η ζώνη παραγωγής ενέργειας του πλανήτη, ξεκινά η αντίστοιχη βιομηχανική του. Πριν κάποια χρόνια, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής γινόταν στην Κίνα και εξακολουθεί να λαμβάνει χώρα εκεί. Αλλά πρόσφατα (τα τελευταία 10, ίσως 12 χρόνια), η ζήτηση έχει αυξηθεί και η ανάγκη για μεγαλύτερους όγκους προϊόντων, έχει επιφέρει φρενήρη βιομηχανική επέκταση σε όλη την Ανατολική και Νοτιοανατολική Ασία. 

Αυτονόητο πως οι τεράστιοι παραγόμενοι όγκοι διακινούνται μέσω θαλάσσης, μιας και όλες οι προσπάθειες της Κίνας και των υπολοίπων για εναλλακτικές διαδρομές, δεν πέτυχαν τους στόχους. Στην καλύτερη περίπτωση, τα αποτελέσματα ήταν μετριότατα (π.χ. δρόμος μεταξιού). 

Αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει στην πλήρη εξάρτηση της Ευρώπης από τη διώρυγα του Σουέζ. Διότι, παρά τα εξωφρενικά τέλη διέλευσης που επιβάλλει η Αίγυπτος, η επιβάρυνση των ναύλων και άρα των τελικών τιμών των προϊόντων στην ευρωπαϊκή λιανική από την εναλλακτική του περίπλου της Αφρικής, είναι εξαιρετικά μεγάλη. Από την μία τα επιπλέον καύσιμα και λοιπά κόστη κίνησης για τα ποντοπόρα πλοία (φθορές, αμοιβές προσωπικού κ.λπ.) και από την άλλη ο επιπρόσθετος χρόνος που προκαλεί προβλήματα στην ποιότητα, κάποιες φορές ακόμη και στην καταλληλότητα ορισμένων προϊόντων όταν αυτά φτάνουν σε ευρωπαϊκό έδαφος, καθιστούν την λύση μη βιώσιμη μακροχρόνια.

Στα παραπάνω προσθέστε και την τεράστια σημασία που έχει το θαλάσσιο εμπόριο για τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου (ευρωπαϊκές και μη) και έχετε ολοκληρωμένη εικόνα μιας τεράστιας οικονομικής και όχι μόνο καταστροφής, παγκοσμίου εμβέλειας, έκτασης και μεγέθους! Η οποία δεν αποτελεί μια κάποια μακρινή πιθανότητα, αλλά αποτελεί το κύριο σενάριο, εάν δεν αλλάξει η κατάσταση στα στενά του Ορμούζ.

Η Ελλάδα ειδικά, που διεξάγει κολοσσιαίο μέρος του εξωτερικού της εμπορίου μέσα από το Σουέζ, εξαρτά σημαντικό μέρος της οικονομίας της από τη λειτουργία των λιμανιών της και είναι η πρώτη δύναμη ποντοπόρου ναυτιλίας στον κόσμο, διατρέχει εξαιρετικά μεγάλο κίνδυνο! Ίσως και τον μεγαλύτερο από όλες τις άλλες άμεσα εμπλεκόμενες ευρωπαϊκές χώρες, εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση για κάμποσο. Ευτυχώς, όλα δείχνουν ότι δεν θα υπάρξει μακροχρόνια εμπλοκή στη διέλευση από το Suez, ακόμη και αν διαρκέσει η εμπόλεμη κατάσταση.  

Για να συμβεί όμως αυτό, είναι αναγκαίο να αναλάβουν δράση στρατιωτικές νατοϊκές και ευρωπαϊκές δυνάμεις και να προστατεύσουν τα συμφέροντα των λαών, που οι χώρες τους κινδυνεύουν με καταστροφή.

Οπότε η συμμετοχή της χώρας στις δύο αποστολές δεν είναι απλά μια σωστή απόφαση, αλλά μία απόλυτα επιβεβλημένη. Τα δε οικονομικά κόστη των συμμετοχών, είναι αστεία, μπροστά στις πιθανές ζημίες, εάν δεν αλλάξει άμεσα η κατάσταση για την ναυσιπλοΐα στην Ερυθρά Θάλασσα. Συγκρίνουμε μερικά εκατομμύρια με μπόλικα δισεκατομμύρια. Το ρίσκο της συμμετοχής, συγκρινόμενο με αυτό μιας μακροχρόνιας συνέχειας της δράσης των Χούθι κατά του διεθνούς εμπορίου, είναι κάτι περισσότερο από αποδεκτό.

Ας το έχουμε αυτό στο μυαλό μας, κάθε φορά που ακούμε τους διάφορους φτηνούς λαϊκιστές, δήθεν υπερασπιστές της "παγκόσμιας ειρήνης", που βλέπουν μόνο "ιμπεριαλιστική μανία" των Δυτικών χωρών και του Ισραήλ, αλλά ΠΟΤΕ τον επαναστατικό και θρησκευτικό φανατισμό του Ιράν, των Χούθι, των Παλαιστινίων και όλων των υπολοίπων.

Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr