Κρεβατοκάμαρα και Δημοκρατία

Πολλοί θεωρούν τις συζητήσεις περί του γάμου ομόφυλων ζευγαριών, δικαιωμάτων τεκνοθεσίας κ.λπ. μη καίριο ζήτημα και εκτός αναγκών για την πλήρη και άμεση προσοχή της κοινωνίας. Κάνουν τεράστιο λάθος. Οτιδήποτε βάζει σε κίνδυνο τα βασικά δικαιώματα ενός μέρους της κοινωνίας (πλειοψηφικού ή μειοψηφικού, δεν έχει καμία απολύτως σημασία), πρέπει να εξαλείφεται. Η Πολιτεία και η Δημοκρατία οφείλουν να επανορθώσουν πάραυτα, χωρίς κανέναν ενδοιασμό.

Κι αυτό, όσο κι αν φαίνεται παράξενο σε ορισμένους, επηρεάζει άμεσα και την οικονομία. Εκτός εάν μπορεί κάποιος να θυμηθεί μία χώρα με αυταρχικό καθεστώς ή, έστω, χωλαίνουσα Δημοκρατία όπου υπάρχει ταυτόχρονα βιώσιμη και μακροημερεύουσα ευημερία του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού. Ας μην κουραστεί ψάχνοντας, διότι δεν υπάρχει. Κι αν κάποια δίνει μία τέτοια ψευδαίσθηση, αφενός πάντα πρόκειται για προπαγανδιστικό και μη διατηρήσιμο κατασκεύασμα, αφετέρου τα αποτελέσματα των οικονομιών σε πραγματικά δημοκρατικά πολιτεύματα, υπερτερούν μακράν.

Αρχικά, επί προσωπικού, να δηλώσω ξεκάθαρα πως είμαι κάθετα αντίθετος. Παρότι δεν με απασχολεί ποσώς τι κάνει ο καθένας και η καθεμία στην κρεβατοκάμαρά τους, δεν μου αρέσουν οι οποιεσδήποτε συνθήκες στην κοινωνία, ξεφεύγουν από τις καθιερωμένες πρακτικές. Έχει αποδειχθεί πως τελικά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οδηγούν σε δυσάρεστες καταστάσεις και κάθε άλλο παρά θετικές… "ανατροπές"!

Όσο όμως κι αν τα προσωπικά συναισθήματα είναι αρνητικά, δεν μπορεί κανένας να παραγνωρίσει ότι η μη παροχή των ίδιων δικαιωμάτων σε όλους τους πολίτες από την Πολιτεία, αποτελεί αντιδημοκρατική κατάσταση και αδιαμφισβήτητα υπάρχει Πολιτειακή υποχρέωση να επανέλθει η ισότητα δικαιωμάτων, για όλους και προς όλους.

Δεν έχει γίνει ευρέως αντιληπτό αλλά, με εξαίρεση τα τελευταία χρόνια όπου όλοι οι σχετικοί δείκτες όπως και η καθημερινή πρακτική δείχνουν θεαματική βελτίωση, η χώρα κάθε άλλο παρά φημίζεται για την ποιότητα της Δημοκρατίας που εφαρμόζει. Από τους ρυθμούς απόδοσης Δικαιοσύνης, μέχρι την ευρύτερη αίσθηση ατιμωρησίας όπου π.χ. ο καθένας λέει οτιδήποτε περνά από το μυαλό του για κάποιον άλλο (συνήθως δημόσιο πρόσωπο) και δεν υφίσταται καμία σοβαρή συνέπεια, η διεθνής φήμη της Ελλάδας στο συγκεκριμένο θέμα απέχει σημαντικά, ακόμη και από τους μέσους όρους. Κάτι που, σε συνδυασμό με τις γνωστές συστημικές δυσλειτουργίες έχει επηρεάσει δυσμενέστατα επί πολλά χρόνια την θέση της στον διεθνή επενδυτικό χάρτη! Όσο κι αν προσπαθούν ορισμένοι να πείσουν για το αντίθετο, επειδή δεν ταιριάζει με το "παραμύθι" τους…

Προσωπικά μπορώ να θυμηθώ περισσότερες από μία φορές όπου, στη διάρκεια σχετικής συζήτησης, η κακή ποιότητα της Δημοκρατίας και η αναξιοκρατία που επικρατούσε τότε, οδήγησαν κεφάλαια μακριά από τη Νότια άκρη της Βαλκανικής χερσονήσου. 

Χωρίς ν’ αποτελεί κρίσιμη παράμετρο όπως π.χ. η ταχύτητα και η ευστοχία στην απόδοση Δικαιοσύνης, η ύπαρξη ποιοτικής Δημοκρατίας επηρεάζει τις επενδυτικές αποφάσεις. Αν όχι όλων των μεγάλων ξένων επενδυτών, σίγουρα εκείνων που είναι γνωστοί ως "ακτιβιστές hedge-fund managers" (αριθμούν κάμποσες δεκάδες και διαχειρίζονται κεφάλαια περισσότερα των $100 δις). Σίγουρα λοιπόν, η εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων για όλα τα ζευγάρια, και μάλιστα χωρίς να προκαλείται το κοινό αίσθημα μέσω υπερβολών τύπου "παρένθετης μητέρας" κ.λπ., θα βοηθήσει σε αυτό που αποτελεί τον μεγάλο οικονομικό στόχο της χώρας, την μεγέθυνση, επέκταση και διατηρησιμότητα των επενδυτικών ροών από το εξωτερικό.

Ανεξάρτητα από τις όποιες οικονομικές επιπτώσεις όμως, απλά και μόνον εάν θέλουμε να αισθανόμαστε καλά με τους εαυτούς μας, οφείλουμε να παρέχουμε τα ίδια δικαιώματα όλων εμάς των υπολοίπων, σε όσους συμπολίτες μας τα στερούνται σήμερα, λόγω των σεξουαλικών τους προτιμήσεων. Αυτό χρειάζεται για να μπορούμε να λέμε πως ζούμε σε μία μη ρατσιστική κοινωνία. Όσο κι αν δεν μας αρέσει! Επειδή πρόκειται για ύψιστο θέμα ποιότητας Δημοκρατίας κι αυτή, ευτυχώς, όντως γεννήθηκε στην Ελλάδα!!!

Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr