Μια χώρα, παράδεισος!

Οι εβδομάδες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, είναι αλλιώτικες από όλες του υπόλοιπου χρόνου. Μια ατμόσφαιρα χαράς, ευδαιμονίας και ηρεμίας κυριαρχεί.

Σε αυτήν την ατμόσφαιρα, δεν αρμόζει η συνηθισμένη, καθημερινή γκρίνια και επισήμανση όλων των στραβών κι ανάποδων που βιώνουμε σε αυτόν τον τόπο. Κι ας είναι πάμπολλα τα περιστατικά, κι ας είναι πολύ πιο εύκολο να εντοπιστούν λόγω χαλαρότητας και μικρότερης ενασχόλησης με τα τετριμμένα! 

Είναι η ανθρώπινη φύση τέτοια που, όπου κι αν στρέψουμε το βλέμμα, θα δούμε κάποιον να προσπαθεί για το καλύτερο αλλά με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Είτε γιατί δεν του έδειξε κανείς τον καλύτερο, είτε επειδή θεωρεί ατυχώς, πως έτσι θα πετύχει τον στόχο του πιο γρήγορα. Είτε ο στόχος είναι να φτάσει μερικά λεπτά νωρίτερα στο σπίτι του, είτε να ικανοποιήσει έναν σημαντικό πελάτη…

Αυτό που διαφεύγει σε όλους, με πρώτον απ’ όλους τον γράφοντα, είναι πως τα ίδια κάνουμε όλοι, πάλι με πρωτοκαθεδρία του γράφοντος. Είτε έτσι είτε αλλιώς, όλοι προσπαθούμε να κάνουμε ορισμένα πράγματα με ένα τρόπο που απέχει σημαντικά από το να είναι ο καλύτερος δυνατός και μάλιστα ολόκληρο τον χρόνο. Οι αιτίες αυτής της συμπεριφοράς είναι πολλές, ποικίλες και περίπλοκες. Εξαιρετικά δύσκολο να αναλυθούν και να εξηγηθούν σε λίγες δεκάδες λέξεις. Δεν έχει νόημα, αλλά ούτε και σημασία, σε αυτό το επίπεδο. Το σημαντικό του θέματος είναι άλλο, είναι πως μπορούμε καλύτερα! Πολύ καλύτερα!

Το καλοκαίρι του 2004, παραμείναμε οικογενειακώς στην Αθήνα, για επαγγελματικούς λόγους. Έμελλε να είναι ένα από τα καλύτερα καλοκαίρια ποτέ! Παρά την αυξημένη κίνηση και τον υπερπληθυσμό της πόλης λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων, τα πάντα λειτουργούσαν στην εντέλεια, όλα δούλευαν ρολόι. Η κίνηση πυκνή, με χιλιάδες αυτοκίνητα, κι όμως ήταν ζήτημα αν υπήρχαν καθυστερήσεις 1-2 λεπτών, ανεξάρτητα από το μήκος της διαδρομής. Η επίσκεψη σε νοσοκομείο, η συναλλαγή με την τράπεζα ή το Δημόσιο, όλα γίνονταν σε κανονικό ρυθμό. Μέχρι τα τηλέφωνα των δημοσίων υπηρεσιών απαντούσαν σε λιγότερα από δέκα κουδουνίσματα! Όλα τα τηλέφωνα...

Όπως όλοι ξέρουμε πλέον, ο Παράδεισος εκείνος, διήρκεσε μόλις λίγες εβδομάδες. Μετά το τέλος των Αγώνων, τα πράγματα επανήλθαν στους κανονικούς ρυθμούς που είχαν πριν το καλοκαίρι και από τότε επιδεινώνονται συνεχώς. Αυτό όμως δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός ότι αποδεδειγμένα, μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη οι ίδιοι. Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, απλά έχοντας στο μυαλό μας τη μεγαλύτερη εικόνα και στοχεύοντας όχι αυτό που βλέπουμε για τις επόμενες ώρες αλλά για τους επόμενους μήνες.

Η αλήθεια είναι πως, από το 2004 έως σήμερα, δεν έχουν επιδεινωθεί τα πάντα. Σε πολλά είμαστε καλύτεροι. Κυρίως με την βοήθεια π.χ. της τεχνολογίας! Πόσες ώρες εργασίας μας έχουν γλυτώσει τα video conference meetings; Πόσο περισσότερο χρόνο διαθέτουμε, πόσο έχει αυξηθεί η παραγωγικότητα και έχει μειωθεί το άγχος στους χώρους εργασίας; Η απάντηση μονολεκτική: "ΠΟΛΥ!". Αλλά αυτό και κάμποσα ακόμη παραδείγματα, δεν είναι παρά αποδείξεις που δείχνουν ένα μόνο πράγμα: Μπορούμε καλύτερα, πολύ καλύτερα!

Ας βάλουμε λοιπόν αυτόν τον στόχο, από εδώ και μπρος. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε την ζωή καλύτερη! Γιατί δεν είναι ουτοπικό να ονειρευόμαστε μια χώρα, παράδεισο! Γιατί έχουεμ αποδείξει πως μπορούμε!

Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr" target="_blank">petros.lazos@capital.gr