Καλά Χριστούγεννα ή Καλές Γιορτές;

Του Κώστα Στούπα

1) Καλά Χριστούγεννα ή Καλές Γιορτές;

Μοιράστηκα τα χρόνια της παιδικής ηλικίας μεταξύ ενός χωριού της Ηπείρου και μιας βιομηχανικής πόλης της Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας όπου εργάζονταν οι γονείς μου.

Οι μνήμες από τη γιορτή των Χριστουγέννων με τους κανόνες και τα έθιμα της ορθόδοξης παράδοσης στα χωριά της Λάκκας Σουλίου παραμένουν έντονες. Το ίδιο όμως και οι μνήμες της φοίτησης στα σχολεία της Δυτικής Γερμανίας στην εποχή που καγκελάριος ήταν ο Βίλλυ Μπραντ.

Τα γερμανικά σχολεία πριν την έλευση των Ευρωπαίων κατά κύριο λόγο μεταναστών μετά τον πόλεμο είχαν μαθητές που ήταν είτε προτεστάντες είτε καθολικοί. Υπήρχαν δυο μαθήματα θρησκευτικών, ένα για τους προτεστάντες και ένα για τους καθολικούς.

Κατά την περίοδο της ευρωπαϊκής μετανάστευσης, οι συμμαθητές από τις νότιες καθολικές χώρες παρακολουθούσαν το τμήμα των καθολικών. Οι 2-3 ορθόδοξοι Έλληνες και 1-2 Τούρκοι (ακόμη οι Τούρκοι μετανάστες τότε ήταν λίγοι) είχαμε το ελεύθερο ή να παίξουμε στο προαύλιο ή να διαλέξουμε να παρακολουθήσουμε όποιο μάθημα θρησκευτικών μας έκανε κέφι.

Φυσικά επιλέγαμε το προαύλιο...

Δεν ξέρω αν στα γερμανικά σχολεία σήμερα υπάρχει μάθημα θρησκευτικών. Φοβάμαι πως αν υπάρχει με τόσους, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, μουσουλμανόπαιδες θα αποτελεί πρόκληση ταραχών...

Παρατηρώ τις τελευταίες μέρες στα κοινωνικά δίκτυα διάφορα βίντεο με πλήθη μουσουλμάνων να πραγματοποιούν πορείες με σημαίες της Παλαιστίνης, του νέου καθεστώτος τη Συρίας ή του Ισλαμικού Κράτους μέσα στη Χριστουγεννιάτικη Αγορά του Έσσεν και άλλων μεγάλων πόλεων φωνάζοντας "Ο Αλλάχ είναι μεγάλος"...

Πολλοί πιστεύουν πως οι πορείες διαμαρτυρίας μουσουλμάνων για την Παλαιστίνη ή τη Συρία μέσα σε πλήθη που γιορτάζουν τα Χριστούγεννα αποτελούν πράξεις πρόκλησης. Το ίδιο πιστεύουν και για τις καταλήψεις δημόσιων χώρων όπου χιλιάδες μουσουλμάνοι προσεύχονται γονυπετείς κοιτάζοντας προς τη Μέκκα. Αρκετοί υποστηρίζουν πως κάτι ανάλογο ισχύει για τις πορείες "υπερηφάνειας" όπου πλήθη διαδηλώνουν τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις.

Μάλλον έχουν δίκιο. Τόσο το θρησκευτικό συναίσθημα όσο και η σεξουαλική προτίμηση είναι βαθύτατα προσωπικές υποθέσεις. Η προβολή τους ως πολιτική ή οπαδική ταυτότητα μάλλον υποκρύπτει άλλες προθέσεις και επιδιώξεις.  

Η εγκληματική πράξη του Σαουδάραβα ψυχίατρου πριν λίγες μέρες να οδηγήσει ένα αυτοκίνητο με ταχύτητα πάνω  στο πλήθος μιας Χριστουγεννιάτικης Αγοράς στο Μαγδεμβούργο, προκαλώντας τον θάνατο σε αρκετά άτομα και τραυματίζοντας περισσότερα, επανάφερε στην επιφάνεια τον τρέχοντα πολιτικό και πολιτισμικό διχασμό στις δυτικές κοινωνίες.

Ισλαμομάχοι,  ισλαμοφοβικοί και ισλαμολάγνοι διασταυρώνουν τα ξίφη τους.

Τα γεγονότα στο Μαγδεμβούργο λίγες εβδομάδες πριν τις γερμανικές εκλογές, θυμίζουν την απόπειρα δολοφονίας του Ντόναλντ Τραμπ λίγες εβδομάδες πριν τις αμερικάνικες εκλογές.

Οι άνθρωποι χωρίς πρόσωπο

Στις δυτικές κοινωνίες, της Ελλάδας μη εξαιρουμένης, εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει μια μερίδα που ταυτοποιείται υπαρξιακά μέσω της θρησκείας και του έθνους, γι’ αυτό αισθάνεται  πως απειλείται.

Υπάρχει επίσης μια μερίδα δυτικών που έχουν απομακρυνθεί από τη θρησκεία και πιστεύουν στο κοσμικό κράτος, τις αξίες του διαφωτισμού και τα παρηγορητικά ψήγματα της επιστήμης και των υπαρξιακών φιλοσοφιών.

Τέλος, υπάρχει και το αυξανόμενο ρεύμα των μεταναστών από πρωτόγονες θρησκευτικά και πολιτικά κοινωνίες που κουβαλούν  τις συνήθειες και τις αξίες του τόπου που γεννήθηκαν.

Μεταξύ αυτών των τελευταίων με ταχύτητα αυξάνονται οι αφίξεις μουσουλμάνων. Σε αυτούς υπάρχουν  αρκετοί φανατικοί που πιστεύουν πως οφείλουν να καταστρέψουν, εκ των έσω, τις δυτικές χριστιανικές και μεταχριστιανικές κοινωνίες, ως εκδίκηση για τις σταυροφορίες ή την παρουσία δυτικών στις περιοχές τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν την ομαλότητα των ενεργειακών ροών και του διεθνούς εμπορίου.

Οι μουσουλμάνοι, πολλοί από τους οποίους συνεχίζουν να ζουν στον μεσαίωνα, πιστεύουν πως η χαλαρότητα, η ηδονοθηρία και η αδιαφορία των δυτικών αποτελεί ευκαιρία εκδίκησης και διάδοσης του ισλάμ. Η αλήθεια είναι πως αν αφεθούν να αυξάνονται ανεξέλεγκτα εντός των δυτικών ανοιχτών, ανεκτικών κοινωνιών μπορεί να εξελιχθούν σε απειλή.

Από την άλλη πλευρά, κάποιοι ακραίοι οπαδοί του πολιτικού και θρησκευτικού απολυταρχισμού εκλαμβάνουν αυτή την απειλή από το ισλάμ ως ευκαιρία επανόδου του χριστιανικού μεσαιωνικού ταλιμπανισμού.   

Οι κοινωνίες που ετοιμάζονται να εποικίσουν τη Σελήνη και  τον Άρη και έχουν χαρτογραφήσει πλήρως το DNA της ζωής δεν χρειάζεται να επιστρέψουν στην εποχή της Ιεράς Εξέτασης και της δουλοπαροικίας για να αντιμετωπίσουν την ισλαμική απειλή.

Τα κοσμικά κράτη και οι ανοιχτές κοινωνίες διαθέτουν τα όπλα, αρκεί πολιτικές ηγεσίες, ελίτ και κοινωνίες να απεξαρτηθούν από το συβαριτισμό και την άκρατη ηδονοθηρία και να εφαρμόσουν τους κανόνες.

Οι κοσμικοί δυτικοί είναι διχασμένοι σ’ αυτούς που αν και άθεοι ή αγνωστικιστές, αρέσκονται να τηρούν τις παραδόσεις και σε αυτούς θεωρούν τους δημόσιους εορτασμούς τους Χριστουγέννων και άλλων θρησκευτικών εορτών ως προκλήσεις αποκλεισμού των πολιτών που δεν αυτοπροσδιορίζονται ως χριστιανοί.

Οι διαχωρισμοί αυτοί εντός της Δύσης τείνουν να λάβουν πολιτικό υπόβαθρο καθώς τα τελευταία χρόνια αναδύεται ένα κύμα ανορθολογισμού και κάποιοι προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν.

Υπό το πρίσμα αυτών των εξελίξεων η ευχή "Καλά Χριστούγεννα" αμφισβητείται πλέον  από ορισμένες κατηγορίες  στις δυτικές κοινωνίες, κυρίως λόγω της επιθυμίας για μεγαλύτερη συμπερίληψη και σεβασμό προς τις διαφορετικές θρησκευτικές και πολιτισμικές παραδόσεις.

Ορισμένοι θεωρούν ότι η ευχή "Καλά Χριστούγεννα" επικεντρώνεται αποκλειστικά στη χριστιανική γιορτή, ενώ η ευχή "Καλές Γιορτές" είναι πιο ουδέτερη και περιλαμβάνει όλες τις γιορτές της περιόδου, όπως το Χανουκά, το Κουάνζα και την Πρωτοχρονιά κλπ. Οι περισσότερες θρησκείες στη ροή της ιστορίας είχαν τις μεγάλες γιορτές κοντά στις ημέρες του Χειμερινού Ηλιοστασίου. Η ημέρα του χρόνου που σταματά να μεγαλώνει η νύχτα εκλαμβάνονταν σαν σημείο αναγέννησης της ζωής.  

Κάποιες από αυτές τις αλλαγές προωθούνται κυρίως από οργανισμούς και άτομα που υποστηρίζουν την πολυπολιτισμικότητα και την ανεκτικότητα, καθώς και από επιχειρήσεις που επιθυμούν να απευθυνθούν σε ένα ευρύτερο κοινό.

Δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποια συνωμοσία αλλαγής των πληθυσμών της Δύσης. Αυτό συμβαίνει είναι πως έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο μεγάλων πληθυσμιακών μετακινήσεων. Όταν συμβαίνει αυτό υπάρχει περίπτωση κάποιοι πολιτισμοί να καταρρεύσουν και κάποιοι άλλοι να αναδυθούν. Ο Μεσαίωνας είναι ένας πολιτισμός που αναδύθηκε από την κατάρρευση της Ρώμης λόγω εσωτερικής παρακμής και εκφυλισμού σε συνδυασμό με εισβολές βαρβαρικών φυλών και εθίμων.

Το στοίχημα για τη Δύση δεν είναι να επιστρέψει στο Μεσαίωνα των Σταυροφοριών για να αποφύγει το Μεσαίωνα της Ισλαμικής εισβολής, αλλά προκειμένου να αντέξει τη δημογραφική συρρίκνωση και γήρανση,  να  ελέγξει και να ενσωματώσει στις αξίες της τα στοιχεία που επιθυμούν και μπορούν να ενσωματωθούν.

Καλά Χριστούγεννα!

2) Καλές γιορτές

Αγαπητέ κ. Στούπα

Καλημέρα και καλές γιορτές ένα ερώτημα άραγε χρειάζεται η χώρα τόσους βουλευτές υπουργούς και διευθυντές γραμματείς κ.τ.λ. ..

Β.Κ.

Απάντηση: Η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζεται. Το ζήτημα  είναι πως δεν είναι αυτό το μοναδικό της πρόβλημα.

kostas.stoupas@capital.gr