Πόσο αντέχουν οι ΗΠΑ;

Του Κώστα Στούπα

1) Πόσο αντέχουν οι ΗΠΑ;

Την πιο σοφή κουβέντα για τα συστήματα διακυβέρνησης την έχει διατυπώσει ο Γουόρεν Μπάφετ, ο θρύλος των χρηματιστηριακών επενδύσεων: "Μια εταιρεία πρέπει να έχει τόσο καλές δομές διακυβέρνησης που ακόμη και αν βρεθεί στο τιμόνι της ένας ηλίθιος αυτή δεν θα χρεοκοπήσει. Γιατί κάποια στιγμή θα βρεθεί...".

Ο Μπάφετ θέλει να μας πει πως η εταιρική διακυβέρνηση είναι ένα από τα σημαντικότερα κριτήρια για να επενδύσει κάποιος στη μετοχή μιας εταιρείας. Αυτό το μοντέλο προσέγγισης ταιριάζει και στην πολιτική. Οι χώρες που πάνε καλύτερα από άλλες είναι αυτές που διαθέτουν ισχυρή θεσμική θωράκιση και υπάρχουν πολλές δικλείδες ασφαλείας.

Η ύπαρξη ισχυρών θεσμών σε μια χώρα την προφυλάσσει από τη μωρία των ανόητων που πρόσκαιρα μια θυμωμένη κοινωνία με αυτοκτονικές τάσεις μπορεί να τους δώσει εξουσία.

Στην Ελλάδα το ζήσαμε την περασμένη δεκαετία κατά την περίοδο της χρεοκοπίας όταν στο τιμόνι της διακυβέρνησης και στη Βουλή, που αποφασίζει νομοθετώντας, βρέθηκαν όχι και λίγες φορές άνθρωποι χαμηλής πολιτικής αντίληψης αλλά και  διάφοροι γραφικοί ιδιόρρυθμοι.

Ενώ λοιπόν τέλη του 2009 και αρχές του 2010 η χώρα ήταν θέμα εβδομάδων ή μηνών να κηρύξει στάση πληρωμών, υπήρξαν πρωθυπουργοί που δεν το είχαν πάρει χαμπάρι και μιλούσαν για "πιστόλια πάνω στο τραπέζι" ή "παραμύθια με δράκους"...

"Ωραίο το παραμύθι με τον δράκο της χρεοκοπίας αλλά πολύ παραμύθι για να το πιστέψουμε...", είχε δηλώσει στις 9 Μαρτίου του 2010 ως αφελής πρόεδρος 15μελούς  ο Αλέξης Τσίπρας.

Βλέπε: Συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα, Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ (Β.Λυριτζής-Δ.Οικονόμου)

Βέβαια όταν μερικά χρόνια αργότερα ήταν πρωθυπουργός και επιχείρησε να ελέγξει δικτατορικά το τοπίο των μέσων ενημέρωσης, η δικαιοσύνη στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και χαρακτήρισε τον νόμο αντισυνταγματικό.

Το ίδιο υγιής για τη δημοκρατία είναι τους τελευταίους μήνες και η στάση της Ανεξάρτητης Αρχής ΕΕΤΤ (Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων) στο θέμα των υποκλοπών.

Στην περίπτωση της Ελλάδας βέβαια σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της ισχύος των δημοκρατικών θεσμών έπαιξε η οικονομική εξάρτηση της χώρας από την Ε.Ε. και τη Δύση στρατιωτικά. Παρ’ όλα αυτά οι παρεμβάσεις των θεσμών σε καίριες στιγμές ήταν θετικές.

Βέβαια το ερώτημα των ημερών είναι αν οι θεσμοί των ΗΠΑ, της ισχυρότερης δημοκρατίας της Δύσης, θα άντεχαν για δεύτερη φορά μια προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ.

Κατά την πρώτη προεδρία Τραμπ οι θεσμοί (αυτό που στο εσωτερικό τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούν οι αρμοί της εξουσίας...) άντεξαν.

Οι πολιτικοί αναλυτές θεωρούν πως αυτό συνέβη γιατί κατά την πρώτη προεδρία, δίπλα στον Ντόναλντ Τραμπ βρέθηκαν πρόσωπα που τον συγκράτησαν προκειμένου να μην ξεπεράσει τα όρια της θεσμικής λειτουργίας.

Κατά την έφοδο του πλήθους των οπαδών του στο Καπιτώλιο μετά την ομιλία και παρότρυνση του ιδίου του Ντόναλντ Τραμπ, η στάση του αντιπροέδρου Πενς και του αρχηγού της ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας έβαλαν τέλος στην πραξικοπηματικής υφής αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος.

Επίσης, αρκετοί κυβερνήτες κατά την επανακαταμέτρηση αμφισβητούμενων ψήφων έπραξαν αυτό που επιτάσσει το Σύνταγμα και η δικαιοσύνη και όχι αυτό που ζητούσαν κύκλοι του προέδρου.

Ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων Μαρκ Αλεξάντερ Μιλέι επίσης είχε ζητήσει από τους επιτελείς να αγνοούν τις εντολές του Προέδρου αν αυτές δεν έχουν περάσει πρώτα μέσω του ιδίου, όπως θεσμικά προβλέπεται.

Ο καθένας μπορεί να υποθέσει όσο κοντά σε μια καταστροφή έφτασαν οι ΗΠΑ κατά την Προεδρία Τραμπ.

Βέβαια, κίνδυνοι έχουν αναδυθεί και από την άλλη πλευρά με την πίεση που ασκεί στην ελευθερία της έκφρασης η κουλτούρα της "αφύπνισης" της ακύρωσης και του ανασκολοπισμού της ιστορίας με σημερινά κριτήρια και ιδεοληψίες.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως κατά καιρούς οι ΗΠΑ κινούνται είτε πολύ αριστερά όπως την περίοδο Ρούσβελτ, είτε πολύ δεξιά κατά την περίοδο του μακαρθισμού. Πάντοτε καταφέρνουν να επανέλθουν και να ισορροπήσουν χωρίς να θρυμματιστούν.

Βέβαια αυτήν την περίοδο η πληθυσμιακή σύνθεση έχει αλλάξει σε βάρος των λευκών προτεσταντών και ο διχασμός μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών δεν είναι απλά πολιτικός αλλά πολιτισμικός.  

2) Παρακμή

Αγαπητέ Κώστα σε διαβάζω.

Πολλές φορές συμφωνώ μαζί σου.

Κάποιες φορές σε βρίσκω υπερβολικό ως προς την "αριστερή νοοτροπία".

Το ότι δεν υπάρχουν υπάλληλοι στο μετρό να εξυπηρετήσουν τον κόσμο είναι αποτέλεσμα ανικανότητας/αδιαφορίας κάποιου επικεφαλής διορισμένου (από την εκάστοτε κυβέρνηση !) και όχι γιατί οι αριστεροί (τρομάρα τους) θέλουν να κάθονται!

Άκου τώρα :

2007: Εγχειρίζομαι στο νοσοκομείο της Γάνδης.

Α. Απουσία βοηθητικών συγγενών, ξένων στους θαλάμους.

Β. Οι πάμπολλες νοσοκόμες ιεραρχικά σαν άριστα στρατιωτάκια.

Γ. Το νερό στο κομοδίνο μου σε γυάλινα μεγάλα μπουκάλια.

Δ. Η νοσοκόμα εκτελούσε το έργο της με ενσωματωμένο λάπτοπ με το κατάλληλο λογισμικό.

2024 : Σήμερα, τώρα που γράφουμε,  στο μεγαλύτερο ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας  Τίποτα από τα παραπάνω !

Αγαπητέ Κώστα ζούμε σε μια χώρα απάτης, διαφθοράς, αδιαφορίας για κάθε κοινό, καλαμπουριού και μ....

Οι έχοντες μπάρμπα στην Κορώνη και μάτσο στην τσέπη επιβιώνουν.

Οι άλλοι σέρνονται κυριολεκτικά και μεταφορικά συν τώρα (στους σύγχρονους καιρούς) και καταθλιπτικά.

Με ειλικρινή εκτίμηση Α.Λ.

* όσον αφορά τον υπουργό και τους παπάδες.... τί να γράψω; πλήρης παρακμή.

kostas.stoupas@capital.gr